Παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης στην διαχείριση της κρίσιμης κατάστασης «εκτάκτου ανάγκης» με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπη πριν καλά-καλά προλάβει να βάλει μπροστά την κρατική μηχανή.
Η βίαιη πρόσκρουση στην πραγματικότητα των δανειστών μούδιασε την ελπίδα και αυτόματα πυροδοτήθηκε ο πόλεμος του πληκτρολογίου στα κοινωνικά δίκτυα, που τρέφει έναν ιδιότυπο διχασμό τροφοδοτούμενο από την αιώνια αμηχανία κατά της αριστεράς, θυμίζοντας δυσάρεστες περιόδους.
Οι περισσότεροι πολίτες προσμένουν μια άνοιξη που ελπίζουν ότι θα έρθει και κάνουν υπομονή περιμένοντας να δουν το κυβερνητικό έργο, το οποίο προφανώς δεν είναι δυνατόν να φανεί μέσα σε ένα μήνα.
Αυτή η προσμονή δεν είναι πολιτική, αλλά υπαρξιακή. Και κατά έναν περίεργο τρόπο αυτή η προσμονή ξεφεύγει από τα καθημερινά της πολιτικής, τις διαπραγματεύσεις και ότι άλλο, και συναντιέται απευθείας με την ματιά του νέου πρωθυπουργού.
Ωστόσο, μετά τις πρώτες ημέρες, όπου άνθιζε η ελπίδα, οι σοβαρές εκκρεμότητες που είχαν συσσωρευτεί έφεραν στο προσκήνιο κυρίαρχες και απαιτητικές όλες τις ανάγκες και τις προσδοκίες χρόνων που -με ασφυκτική πίεση χρόνου- όλοι απαιτούν να αντιμετωπισθούν αμέσως.
Και είναι πολλές οι εκκρεμότητες, πολλές και οι ανάγκες καθώς η χώρα μας, εκτός από την οικονομική δυσπραγία αντιμετωπίζει χρόνιο έλλειμμα θεσμών, έλλειμμα εφαρμογής των νόμων, έλλειμμα ελέγχων… έλλειμμα παντού!
Οι επείγουσες υποθέσεις πολλές, όπως και η ανάγκη για παρεμβάσεις σχεδόν σε όλα τα μέτωπα.
Αλλά η κρατική μηχανή υπολειτουργεί καθώς όλοι βιάζονται να αφήσουν την φραστική σφραγίδα τους χωρίς ακόμη να έχουν προσανατολισθεί μέσα στον λαβύρινθο της δημόσιας διοίκησης.
Οι Υπουργοί δεν έχουν ακόμη συναντηθεί με τις Υπηρεσίες τους, οι αρμοδιότητές τους και κυρίως των αναπληρωτών Υπουργών δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, γενικοί γραμματείς δεν έχουν επίσημα ορισθεί και ταυτόχρονα μεγαλώνει ο σωρός των φακέλων και των εγγράφων που περιμένουν να ελεγχθούν και να υπογραφούν, ενώ η παραδοσιακή περίοδος χάριτος εξαντλείται.
Την ίδια στιγμή οι αντιφατικές δηλώσεις Υπουργών και κυβερνητικών, τα παντός είδους σενάρια και ερμηνείες, η διαδικτυακή παράνοια αλλά και ο κιτρινισμός που υποστηρίζει τους πολέμιους πληθαίνουν και κυριαρχούν στην επικαιρότητα, ενώ ακόμη και συνειδητοποιημένοι πολίτες με ανοικτό πνεύμα επιδίδονται σε έναν πρωτοφανή κανιβαλισμό ατόμων, προσωπικοτήτων και ιδεών, καταρρακώνοντας την ίδια την ελπίδα που τόσο ανάγκη έχει αυτός ο τόπος.
Ενώ ο χρόνος μετράει -πλέον- αντίστροφα με τέτοια ταχύτητα που συμπαρασύρει και εξανεμίζει το πλήθος των προσδοκιών.
Όμως, η νέα κυβέρνηση υποσχέθηκε να ανοίξει νέους δρόμους, αυτούς που πολλοί από εμάς ονειρευτήκαμε και επιδιώξαμε, όχι πάντα εύκολα, ξεκινώντας το ταξίδι χωρίς να υπολογίσει τα «αχαρτογράφητα νερά»… χωρίς να μετρήσει την αδυναμία ανάγνωσης και γραφής μέρους του πληρώματος και των επιβατών!
Τόλμησε το δύσκολο ταξίδι και άνοιξε όλα τα μέτωπα μαζί δρομολογώντας αλλαγές και ανατροπές αναγκαίες και αναμενόμενες χρόνια τώρα, που ωστόσο χρειάζονται διάλογο και χρόνο για να ωριμάσουν και να εξελιχθούν.
Θορυβημένη η κυβέρνηση ζητά ψυχραιμία, νηφαλιότητα, αντικειμενική εκτίμηση των συσχετισμών, αποφυγή της εύκολης καταγγελίας, αλλά εις μάτην.
Μήπως τελικά έχει άγνοια κινδύνου;
Ή μήπως όλοι εμείς -χρόνια ντοπαρισμένοι- λησμονήσαμε να πετάμε ψηλά και μας λείπουν τα φτερά;
Ωστόσο, αυτός ο μαραθώνιος που εξελίσσεται σε μακρύ και ναρκοθετημένο δρόμο, έχει στόχο να δώσει απαντήσεις και λύσεις σε χρόνια προβλήματα αστικού και δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της κοινωνίας, όπου το αποτέλεσμα θα κριθεί από την αντοχή και όχι από την ταχύτητα.
Γιατί, η κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση δεν επιτυγχάνεται από την μια στιγμή στην άλλη αλλά είναι μια μακρά και συνεχής πορεία, με βήματα μπρος και πίσω, με αναγκαστικούς ελιγμούς, με δειλά ή τολμηρά ανοίγματα, με συμβιβασμούς και υποχωρήσεις.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη, όπου προσπάθησε και εκεί να περάσει το πανανθρώπινο μήνυμα της αλληλεγγύης, το μέλλον της κυβέρνησης θα κριθεί εσωτερικά.
Και εδώ μπορεί, εκτός από τα οικονομικά και το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης, να δώσει άμεση απάντηση στο φλέγον αίτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, ενδυναμώνοντας την εμπιστοσύνη που μέχρι στιγμής της έχει προσφερθεί μέσα στα περιθώρια κατανόησης, υπομονής και αντοχής του λαού.
Έτσι, δίνοντας πειστικές απαντήσεις στους ανυπόμονους θεατές του Κολοσσαίου που ζητούν αίμα, θα μπορέσει να θεραπεύσει σταδιακά τις διαχρονικές παθογένειες της χώρας, από τη διαφθορά και την έλλειψη παιδείας μέχρι την παραίτηση και τη μοιρολατρική αποδοχή των δεινών, αποκαθιστώντας την διαταραγμένη ισορροπία της κοινωνικής συνοχής!
Αρκεί να συνεχίσει να αγωνίζεται, σεμνά, με σταθερότητα στους στόχους, με οργάνωση και αποτελεσματικότητα χωρίς στιγμή να υποκύψει και αυτή στη μοιρολατρία.
Χωρίς στιγμή να φοβηθεί τους -κάθε είδους- αντιπάλους, που όχι απλά καραδοκούν αλλά απροκάλυπτα προκαλούν, έτοιμοι να κατασπαράξουν πριν καν θιγούν, έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι η Λερναία Ύδρα του συστήματος αντιστέκεται σθεναρά στην οποιοδήποτε αλλαγή που την απειλεί!
Διαφορετικά, αυτή η Κυβέρνηση της «Ελπίδας», θα μείνει μια παρένθεση που θα κλείσει το ίδιο απρόσμενα, όπως και άνοιξε…
Και μετά την παρένθεση θα μπει μοιραία η τελεία στην ελπίδα της Αριστεράς με ότι αυτό συνεπάγεται.
7°
