Η ρητορική του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη για τους «Έλληνες που υποφέρουν»
Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι αναμφίβολα ένας πιο σοβαρός πολιτικός από τους αριστερούς μεσσίες που θέλουν να σώσουν τη χώρα από τη χούντα Κούλη. Είναι επίσης λιγότερο τοξικός, λιγότερο αμαθής και λιγότερο προκλητικός. Γιατί λοιπόν με τόσο ευνοϊκές συνθήκες (που δημιούργησε η αναμενόμενη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ) δεν καταφέρνει να κοντράρει «στα ίσια» μια Κυβέρνηση η οποία σύμφωνα με το αφήγημα του, κάνει τους έλληνες να υποφέρουν πολλαπλώς;
Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική του ρητορική βασίζεται στο προαναφερθέν θεμελιώδες αξίωμα: «Οι Έλληνες υποφέρουν». Ο μισθός τελειώνει στις 15 του μήνα, η δημοκρατία τίθεται εν αμφιβόλω με τις αντιθεσμικές παρεμβάσεις του αυταρχικού Μητσοτάκη και οι Έλληνες γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης των φίλων της Κυβέρνησης.
Η ρητορική που θέλει τους «Έλληνες εξαθλιωμένους»
Μα όμως αυτή ακριβώς ήταν η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που ο Αλέξης Τσίπρας πάσχιζε να αποδείξει στους Έλληνες ότι έκαναν μέγα λάθος να τον αντικαταστήσουν με τον Μητσοτάκη. Αποδοκιμάστηκε φυσικά σε 5 διαφορετικές κάλπες αλλά οι Συριζαίοι δεν γνωρίζουν άλλη μέθοδο άσκησης πολιτικής. Συνεχίζουν να λένε τα ίδια. Αυτά για τα οποία οι πολίτες τους έριξαν από το 36,4% στο 8% (εκτίμηση αποτελέσματος Pulse για τον ΣΚΑΙ 19/12). Είναι σα να είσαι φούρναρης και να φτιάχνεις ψωμιά που οι πολίτες δεν αγοράζουν αλλά να επιμένεις και κάθε μέρα να φτιάχνεις όλο και περισσότερα, περιμένοντας την ημέρα που θα τα αγοράσουν όλα μαζί.
Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν βρέθηκε με το δώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στα χέρια και όπως γίνεται με όλα όσα αποκτάς χωρίς να πασχίσεις, δεν γνώριζε πώς να το διαχειριστεί. Υιοθέτησε λοιπόν τη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ και θεώρησε ότι αυτό είναι αρκετό για να πάρει τους απογοητευμένους Συριζαίους και να δημιουργήσει ένα κοινωνικό ρεύμα που θα το οδηγήσει στην εξουσία. Άνοιξε δηλαδή έναν φούρνο δίπλα από εκείνον του ΣΥΡΙΖΑ και για εμπόρευμα αγόρασε μπιρ παρά τα μπαγιάτικα ψωμιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Επένδυσε φυσικά στη διαφήμιση και υποστηρίζει ότι αυτά που λέει μοιάζουν μεν με του ΣΥΡΙΖΑ αλλά είναι πασπαλισμένα με τη μαγική θεσμική σκόνη του ΠΑΣΟΚ. Είναι πιο θεσμικό δηλαδή να λέει το ΠΑΣΟΚ ότι έχουμε την τελευταία θέση από πλευράς αγοραστικής δύναμης στην Ε.Ε. από τις γενικότητες του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν φτάνει ο μισθός ούτε για το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα.
Αντίπαλος του -όπως άλλωστε και του ΣΥΡΙΖΑ- είναι η ίδια η πραγματικότητα. Η πληρότητα-ρεκόρ στους Χριστουγεννιάτικους προορισμούς (τα ρεπορτάζ κάνουν λόγο για 95%) θα μπορούσε να τους υποψιάσει, ώστε να δουν αν το αφήγημα των πάμφτωχων και εξαθλιωμένων Ελλήνων μπορεί να μιλήσει στην καρδιά των ψηφοφόρων. Οι αεροπορικές εταιρείες από την άλλη πλευρά κάνουν λόγο για αυξημένη ζήτηση των Ελλήνων για ταξίδια αναψυχής στο εξωτερικό σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ακόμη και οι έμποροι, οι οποίοι γκρινιάζουν από την εποχή των πρωτόπλαστων, αναμένουν φέτος αυξημένο τζίρο σε σχέση με πέρισυ. Στα εμπορικά κέντρα, οι ουρές των αυτοκινήτων θυμίζουν πρωί στον Κηφισσό και τα καταστήματα την παραμονή των Χριστουγέννων είχαν σχεδόν αδειάσει από εμπορεύματα.
Αν στο ΠΑΣΟΚ βαριούνται να αναλύουν στοιχεία, μια βόλτα σε οποιαδήποτε γειτονιά της χώρας, θα τους δείξει ότι σε cafe, εστιατόρια, bistrot και deliver-άδικα γίνεται “πόλεμος” όπως χαρακτηριστικά λένε οι μαγαζάτορες. Ακόμη περισσότερο, σε ρεπορτάζ του Mega Channel την παραμονή των Χριστουγέννων οι ίδιοι οι μαγαζάτορες έλεγαν ότι η πληρότητα αγγίζει το 100% και φέτος στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις υπάρχουν πολύ περισσότερες πίστες απ’ ότι τα προηγούμενα χρόνια.
Στο ΠΑΣΟΚ δε γίνεται να μη βλέπουν την υψηλή κατανάλωση των Ελλήνων αλλά επέλεξαν την εύκολη λύση. “Υπάρχουν οι λίγοι που έχουν και ξοδεύουν αλλά ο λαός πεινάει”. “Τάλε κουάλε” δηλαδή με το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κατανάλωση όμως των “τελευταίων από πλευράς αγοραστικής δύναμης στην Ε.Ε.” αυξάνεται διαρκώς και σύμφωνα με την κομισιόν: “επωφελήθηκε από τη σχετικά ταχύτερη αύξηση των μισθών για τα νοικοκυριά με χαμηλότερο εισόδημα που τείνουν να έχουν μεγαλύτερη τάση για κατανάλωση”.
Και πριν προλάβουν στο ΠΑΣΟΚ να πατήσουν μια ακόμη μπανανόφλουδα, αυτή του “οι Έλληνες τρώνε από τα έτοιμα”, ο κεντρικός τραπεζίτης Γιάννης Στουρνάρας τους προστατεύει λέγοντας ότι την ίδια περίοδο της οργιώδους κατανάλωσης αυξάνονται οι καταθέσεις των νοικοκυριών. Πρόκειται για την 7η συνεχόμενη χρονιά αύξησης των καταθέσεων. Πιο συγκεκριμένα, την περίοδο 2017 – 2023 τα υπόλοιπα των νοικοκυριών σε τραπεζικούς λογαριασμούς πάσης φύσεως καταγράφουν σωρευτική άνοδο της τάξης των 45,7 δισ. ευρώ. Επιπλέον 3 δισ. ευρώ καταθέσεων θα προστεθούν φέτος και βεβαίως δεν μιλάμε για τις καταθέσεις του Λάτση, του Μυτιληναίου και του Μαρινάκη. Μιλάμε για αύξηση σε λογαριασμούς με υπόλοιπα από 5 έως 100 χιλιάδες ευρώ.
Την ίδια ώρα τα νοικοκυριά αγοράζουν επιπλέον αμοιβαία κεφάλαια και άλλα προϊόντα σταθερού κεφαλαίου, τα οποία αυξήθηκαν κατα 8 δις. ευρώ, πάντα σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας.
Υπάρχουν φυσικά και κάποιοι που τα φέρνουν δύσκολα βόλτα αλλά μην έχετε αυταπάτες. Τα κόμματα είναι κυνικοί μηχανισμοί που δεν ενδιαφέρονται για τους αδύναμους. Ιδίως αν είναι λίγοι. Περισσότερο επενδύουν στην γκρίνια των Ελλήνων, οι οποίοι -ευτυχώς- θέλουν ολοένα και περισσότερα. Το 70% των συμπολιτών μας δήλωσαν σε έρευνα της Eurostat ότι θεωρούν εαυτούς φτωχούς. Η αντίληψη απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η ίδια η Eurostat εκτιμά ότι φτωχοί στην Ελλάδα (δηλαδή με εισόδημα κάτω των 800 ευρώ περίπου) είναι μόλις το 19%. Μάλιστα στο ποσοστό αυτό θα πρέπει να συμπεριληφθούν και όλοι εκείνοι, οι οποίοι κατακλέβουν την εφορία, οπότε δηλώνουν εισοδήματα πείνας. Όπως οι κομμωτές με τα 200 ευρώ το μήνα, οι οδηγοί ταξί με μηνιαίο εισόδημα 500 ευρώ αλλά και οι ιδιοκτήτες μπαρ που συνεχίζουν το λειτούργημα ενώ σύμφωνα με τις φορολογικές δηλώσεις τους “μπαίνουν μέσα”.
Αυτή είναι η παγίδα μέσα στην οποία έπεσε το ΠΑΣΟΚ. Ήταν η εύκολη λύση. Παραδοσιακή και αξιόπιστη. Άλλωστε ακόμη και αν αποδοκιμάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κάποιοι τον ψήφιζαν. Έστω και αυτοί είναι μια βοήθεια για τα ποσοστά. Μάζευε κι ας είν’ και ρώγες. Αν όμως κάποιος θέλει να επιλέξει ένα κόμμα διαμαρτυρίας, υπάρχουν καλύτερες και πιο ξεκάθαρες επιλογές για όλα τα γούστα. Από τη Ζωή μέχρι τον Κουτσούμπα και από τις κηραλειφές μέχρι τους υπερορθόδοξους του Νατσιού, άπαντες κόπτονται για τον “φτωχό λαό που δοκιμάζεται”. Δεν αξίζει στο ΠΑΣΟΚ μια τόσο περιορισμένη οπτική. Δεν είναι συγκρίσιμο με τα μονοθεματικά κομματίδια “ευκαιρίας”.
Ιδίως, καθώς οι Έλληνες βλέπουν την καθημερινή βελτίωση του οικονομικου κλίματος και αδιαφορούν για τις ψεύτικες κραυγές αγωνίας. Κραυγές που μοιάζουν γκροτέσκες, ιδίως αν εκφράζονται από πρώην υπέρμαχους του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα ή από πασοκικά απολιθώματα της εποχής που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα.
