Η θνησιγενής δυναμική του ψεκαζμένου ψεύδους

Ο νέος κύκλος της αστάθειας, που ξεκίνησε από τις Ευρωεκλογές και τον προϊόντα κυβερνητικό αντιμεταρρυθμιστικό ανασχηματισμό και δυναμώθηκε με την μειοψηφική επιβολή μη εκλογής ΠτΔ, ολοκληρώνει εδώ την πρώτη φάση του. Δυστυχώς, μάλιστα, χωρίς να καταλαβαίνει το φιλοθέαμον κοινό τι ακριβώς του συμβαίνει. Το αποτέλεσμα αυτής της ασάφειας θα είναι η μετεκλογική επιδείνωση αυτού του κύκλου αστάθειας. Το παλιό ψεύδος φεύγει, το νέο ψεύδος έρχεται.

Ο κ. Σαμαράς κατηγορεί τον κ. Τσίπρα ότι το πρόγραμμά του είναι μία φουσκωμένη λίστα γάμου, ο κ. Τσίπρας εγκαλεί τον κ. Σαμαρά ως ψευδόμενο για τα πεπραγμένα του. Έχουνε αμφότεροι δίκιο. Βενεζουέλα! Του λέει ο κ. Σαμαράς. Μνημονιακέ! Του ανταπαντάει ο κ. Τσίπρας. Εδώ, λοιπόν, δεν φτάνει που κουφοί φωνάζουνε και βρίζουνε κουφούς. Αλλά ο γκαφατζής κ. Σαμαράς αρνείται τον διάλογο, την μοναδική του στρατηγική ευκαιρία να ανατρέψει την δημοσκοπική διαφορά, που έχει σταθεροποιήσει ο αντίπαλός του.

Έτσι, με δεδομένη την απείραχτη ηγεμονία του «αντιμνημονιακού» τίποτε, ο καθένας αμολάει το ψέμα του και προφανώς όλα θα λήξουν, ακριβώς όπως τα περιγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Το θνησιγενές αποτέλεσμα της κάλπης θα στείλει ακόμα πιο βαθειά στον πάτο την κοινωνία, είναι ολοφάνερο, όσο ισχυρή κι αν βγει η προαλειφόμενη κυβέρνηση Τσίπρα.

Ας δούμε γιατί. Με αλαζονική έπαρση ο κ. Τσίπρας ντελαλεί και προϊδεάζει για κάποια επερχόμενη ευφορία, μιλάει για «θετική ενέργεια» που θα διαχυθεί στην κοινωνία, μόλις μυρίσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι πίνει και δεν μας δίνει ο αυριανός πρωθυπουργός. Έχει επιβάλει (μην ξεχνάμε, με βοήθεια Ζαππειακού Σαμαρά) το εκπορευόμενο μίσος από το απερινόητο «αντιμνημονιακό» τίποτε, το οποίο, τάχα, μόλις αυτός (που όλα τα κακά σκορπά) έρθει, θα το εξαφανίσει με μια μαγική κίνηση. Αλλά, προεξοφλητικά, δρέπει τώρα τους καρπούς. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη απογοήτευση θα φάνε οι ιθαγενείς, μόλις ανοίξουν το περιποιημένο με φιόγκους κουτί, που περιέχει τις «αντιμνημονιακές» χάντρες, ως δώρο του «Αριστερού» ηγέτη.

Αβίαστα και ελεύθερα θα αποφασίσουν και χαλαρά θα πιουν το νέκταρ των επιλογών τους (κι εμείς οι υπόλοιποι, βέβαια, μαζί τους…). Ο ανεξυριζαυγιτικός οχλοπολτός, η δυναμική μειοψηφία του ψεκαζμένου ενός τρίτου, που εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία, θα επιβάλει το κουμάντο του. Αλλά, ξέρει κατά βάθος ότι τίποτε από όλα τα υπεσχημένα δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα, γιατί είναι φύκια που τους πούλησε ο Λαϊκισμός για μεταξωτές κορδέλες. Ας το δούμε πώς, με ένα μόνο συγκεκριμένο παράδειγμα.

Η φαντασίωση του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με το χτύπημα της ανεργίας είναι πολύ απλή και μοιάζει με την κατάργηση της βαρύτητας σε τρεις κινήσεις. Από αύριο ο ελάχιστος μηνιαίος μισθός στον ιδιωτικό τομέα ορίζεται στα προ κρίσης 751 ευρώ. Έτσι ΘΑ πετύχουμε 300.000 νέες θέσεις εργασίας, ενώ συνάμα θα επαναπροσλάβουμε όσους (επίορκους και μη…) απολύθηκαν στον δημόσιο τομέα (και ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό…). Χωρίς φυσικά να έχει σκεφτεί ποτέ να κάνει την ελάχιστη μεταρρύθμιση στη Δημόσια Διοίκηση, άνευ της οποίας ουδέν…

Λίγο να έχει κάποιος αντίληψη του πώς διαμορφώνεται η αγορά εργασίας, καταλαβαίνει το μάταιο της υπόθεσης αυτής, όπως το έχουμε επανειλημμένα εξηγήσει στο παρελθόν. Θα οδηγήσει σε κλείσιμο και όσες επιχειρήσεις είχαν διασωθεί ως τώρα από την φορομπηξία των πελατειακών κυβερνήσεων, που ο ΣΥΡΙΖΑ ονομάζει «μνημονιακές». Όσο και αν υπόσχεται μείωση φόρων (εσόδων) και αύξηση δαπανών, αυτή η οργανωμένη κοροϊδία σύντομα θα καταρρεύσει, πολύ πριν ο κ. Τσίπρας ξεκινήσει τους βίρτσουαλ αγριοτσαμπουκάδες με την Τρόικα, ως ηγέτης του Νότου (γέλια)…

Σε αυτό το μοτίβο είναι χτισμένο όλο το πλάστικ «πρόγραμμα» του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι το πολυδιάστατο σκηνοθετημένο παραμύθι, το πολύπλοκο ψεύδος, που το διαλαλούν συνειδητά (κάποιοι δόλιοι) ή ασύνειδα (οι πολλοί άσχετοι), το οποίο θυμίζει γνωστή διαφήμιση ενός αυτοκινήτου. Ένα παιδάκι, εντυπωσιασμένο από τους φοβερούς αυτοματισμούς που έχει το νέο αμάξι του μπαμπά του, επιστρέφοντας στο σπίτι, μπαίνει στο δωμάτιό του, κοιτάει το πορτατίφ και του λέει «Φως, άναψε!», όπου, όμως, το φως δεν ανάβει...

Ακριβώς αυτό κάνει και ο κ. Τσίπρας, κοιτάει κατάματα τις χαμένες θέσεις εργασίας και τους λέει «Ανεργία, φύγε!». Αλλά ώσπου να μάθει ο νεόκοπος ηγέτης ότι με φωνές δεν βάφονται αβγά, έχει ακόμα ξύλο πολύ να φάει η απρόσεχτη λαϊκισμένη ελληνική κοινωνία, που πάλι σαν το περιστεράκι πίστεψε έναν ακόμα πολιτικό απατεώνα… Είμαστε στα αλήθεια ψεκαζμένοι, με «αντιμνημονιακή» παράνοια. Και όσο δεν ξελαμπικάρουμε, αυτό θα πληρώνεται μέχρι ολικής καταστροφής. Δεν θέλουμε να του δώσουμε του λαϊκιστή τον Μουντζούρη στο χέρι; Θα το πληρώσουμε…

Κάποιοι επιμένουν να λένε ότι πρέπει να περάσουμε από αυτή τη φάση ΣΥΡΙΖΑ, που είναι το Ανώτατο Στάδιο του Παρακμιακού Τσιφτετελληνικού Λαϊκισμού ΤΟΥ Συστήματος της Μεταπολίτευσης. Αλλιώς δεν θα ξορκιστεί το κακό. Και όμως, εμείς επιμένουμε ότι αυτό δεν στέκει. Όσο πιο πολύ βυθίζεσαι στον Λαϊκισμό, τόσο πιο πολύ αυτοτροφοδοτείται το σκότος και το πάρτυ των συμφερόντων της σκουληκιάς. Τόσο θα πυροδοτείται και ο φοβικός εθνολαϊκισμός και το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, από το φαύλο κύκλο του οποίου δεν θα ξεκολλάμε. Γι’ αυτό δεν είναι καλά τα θέματα…

Και πάλι κάποιοι θα μας λένε, μα καλά δεν είναι Αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ; Και πάλι θα τους ξαναλέμε ότι πιο Δεξιά από το Λαϊκισμό δεν έχει, ειδικά άμα έχουμε και εθνολαϊκισμό. Άμα δε έχουμε και το κορυφαίο είδος του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού, τότε είναι που πιο Δεξιά δεν έχει… Και φυσικά, τότε είναι που εμφανίζεται και ο βαϊμαρικός πειρασμός, να αντιμετωπίσουμε τους όποιους κακούς με ολίγη βία. Οπότε, τσουπ!, να σου το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο, πάλι δεν καταλαβαίνεις; Μην τσιμπάς, επειδή έρχονται κάποια παρτάλια και -αναμασώντας τα τύπου ναζί συνθήματα «η χούντα δεν τελείωσε…»- σου λένε ερχόμαστε ως «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας και αποκατάστασης της δημοκρατίας» (όι, όι, μάνα μου).

Είναι, άραγε, μόνο το έλλειμμα παιδείας διαλόγου και δημοκρατίας, που, απαγορεύοντας να αξιολογηθούν τα διακυβεύματα, προκαλεί και τροφοδοτεί αυτά τα θλιβερά μίζερα εθνοκτόνα αδιέξοδα; Είναι που ο λαϊκισμός καταφέρνει να αποσυσχετισθεί από αυτό το δραματικό «κάθισμα» της κοινωνίας (που ο ίδιος προκαλεί), από αυτή τη θανάσιμη εμμένουσα βουτιά στα λύματα, που εγγυάται ότι η σήψη θα συνεχίζεται εις το διηνεκές, χωρίς ξεκόλλημα; Αυτό το καθοδικό σπιράλ εγγυάται ο λαϊκισμός και ζητείται ο μυθικός ήρως Ηρακλής, που θα μας αποδείξει πειστικά ότι «Είναι ο Λαϊκισμός, ηλίθιε! Δώσε του τον Μουντζούρη στο χέρι, να χάσει, να τελειώνουμε!»…

Οι Σειρήνες του Παπανδρεϊκού Συριζολαϊκισμού βγάζουν αδιαλείπτως τη γοερή και συνάμα ελκυστική βοή τους. Και ελάχιστοι προνοητικοί Οδυσσείς αντιστέκονται δεμένοι πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι. Ενώ, ο ευρύς οχλοπολτός του πληρώματος χύνει δάκρυα χαράς και ευφορίας και τους παραδίνεται περιμένοντας νέες χαρές, καθ’ ομοίωση των παλαιότερων… Μην είναι που «δεν μπορείς να μάθεις νέα κόλπα σε γέρικο σκυλί»; Δηλαδή μήπως ο τσιφτετέλληνας προτιμάει συνειδητά να βουρλίζεται στα τενάγη της ένοχης βολής του και δεν την αλλάζει με τίποτε, εκτός εάν;… Και ποιο είναι αυτό το εάν; Και άμα το βρούμε, πόσο βαθειά θα έχουμε βρεθεί στον πάτο των εθνών, κοχλιωμένοι στον καταστροφικό βυθό του ψεύδους;

Υ.Γ.

Αλλεπάλληλες επιβεβαιώσεις του Ανεξυριζαυγιτισμού

Ξέρουμε, ξέρουμε, τα παιδιά τα «αριστερά» θυμώνουνε μόλις ακούνε τον όρο Ανεξυριζαυγιτισμός. Κάνουνε πως δεν έχουν καταλάβει ότι ο όρος δεν σημαίνει συγγένεια μεταξύ των τριών μερών του, που μπορεί να έχουν θανάσιμες έχθρες μεταξύ τους. Σημαίνει, όμως, ότι η ώσμωση μεταξύ τους, που χαλκεύτηκε στην Πάνω Πλατεία πριν κοντά τέσσερα χρονάκια επί τη βάσει της κοινής «αντιμνημονιακής» παράνοιας, έκανε καλή δουλειά. Η μεν κυρία Ραχήλ βρήκε το δρόμο της μαζί με το κρυπτοναζί ταττού στο λευκό χεράκι της. Οι δε λοιποί Ψεκαζμένοι, συχνότατα αγκαλιασθέντες με τους ναζί στη Βουλή και αλλού, πολυλογούν για το δέον συγκυβέρνησής τους με τον ΣΥΡΙΖΑ, που τους αναγνωρίζει «έντιμη αντιμνημονιακή στάση».

Ενώ οι ναζί, ακόμα και τώρα που μιλάμε, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχουνε υπόγειες διαδρομές από και προς τα άλλα μέρη του Ανεξυριζαυγιτισμού. Η Χρυσή Αυγή, στο βαθμό που φυλλοροεί, δεν πάει όλη στη ΝΔ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ τη θεωρεί μήτρα των ναζί. Επειδή μήτρα των ναζί μάλλον είναι ο Χουντο-αυριανο-μακεδονο-χριστοδουλο-εθνολαϊκισμός, που περιέχει και την Συριζώσα της Παΐσιας Αριστεράς, γι’ αυτό όσοι ναζί φεύγουνε από τη Χρυσή Αυγή και πάνε ΝΔ, άλλοι τόσοι πάνε και ΣΥΡΙΖΑ… Κάτι δεν καταλαβαίνεις;

Επίσης, το γελοίο ποσοστό των ψεκαζμένων που θεωρούν ότι άμα πατήσουμε πόδι στην Τρόικα αυτή θα τρομάξει και θα υποχωρήσει (Δώσε μπύρες και φέρε και τα διαβατήρια να φεύγουμε…), είναι ομοιόμορφα κατανεμημένο κατά 80% και στους τρεις του Ανεξυριζαυγιτισμού. Ενώ βέβαια όλοι οι άλλοι, λιγότερο παρανοϊκοί, έχουνε επιδόσεις πολύ κάτω του 50%.

Μα δεν τελειώσαμε. Έχουμε και άλλα ευρήματα. Οι μισοί Χρυσαβγοί προτιμούν κυβέρνηση με βάση ΝΔ και οι άλλοι μισοί θέλουν κυβέρνηση με βάση ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί καλέ γειτόνισσα; Κάτι κοινό θα έχουνε τα παιδιά τα ναζί με τα παιδιά τα «αριστερά».

Τι κάνει, λοιπόν, τους τρεις του Ανεξυριζαυγιτισμού να έρχονται τόσο κοντά οι πολιτικές τους ανάσες; Μην είναι ο πόθος του γυπαετού για το λευκό περιστέρι, που λέει και ο ποιητής; Μπα, είναι η παράνοια του βλακώδους «αντιμνημονιακού» προτάγματος, που θεμελίωσαν δολίως οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας. Ο μεν πρώτος δραπέτευσε νωρίς και του βγήκε η πρωθυπουργία. Τον δε δεύτερο, που το πάει για να γίνει και αυτός παρόμοια πρωθυπουργός, δεν έχει μπάλες ο ελληνικός λαός να του κόψει τον δρόμο, μια που έχει εγκλωβιστεί μαζί με ψεκαζμένους και ναζί σε αυτή τη δόλια ακροδεξιά ριζοσπαστική περιπέτεια.

Είναι, λοιπόν, ο Ενιαίος Ψεκαζμένος Αντιμνημονιακός Ανεξυριζαυγιτισμός, ηλίθιε! Αυτός έχει λερώσει την «Αριστερά» με τα ναζί χνώτα, που θέλουνε αλλά δεν μπορούν να αποκρύψουν τα «αριστερά» τα παιδιά. Και που, αν δεν γινόταν το κακό με τον Παύλο Φύσσα και την συνεπακόλουθη αρχή του τέλους των εγκληματιών ναζί, τώρα ακόμα θα λέγαμε «Τσίπρας, ο καλύτερος πελάτης του ΜΙχαλολιάκου» ... Φτηνά τη γλίτωσε, λόγω ενός τραγικού τυχαίου γεγονότος, ο κ. Τσίπρας από την απεχθή και βρώμικη αγκαλιά…

Υ.Γ. 2

Για τους τενόρους του Αυγιανισμού, όποιος δεν είναι μαζί μας είναι με τον Σαμαρά. Κανείς δεν μπορεί να μην ανήκει σε μια μονταζιέρα. Αν δεν είσαι της Κουμουνδούρου, σίγουρα θα είσαι τροφός της Ρηγίλλης. Και εν πάση περιπτώσει κάποιου τροφός θα είσαι, γιατί έτσι μόνο νοείται η δημοσιογραφία. Αποκλείεται να παλεύεις, για να καταργηθούν οι μονταζιέρες. Και σου λένε κιόλας, ξέρεις τόσον καιρό σημειώναμε τι έλεγες και τώρα ερχόμαστε! Αν όμως είσαι ανεξάρτητος, κανονικός δηλαδή δημοσιογράφος, ξέρετε τι τους απαντάς, ελάτε να δείτε, να, που έρχομαι και εγώ…

Στα σόσιαλ μήντια, τα τρολλς του Αυγιανισμού συντεταγμένα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα, δύσκολα δεν θα κουραστείς από την επιμονή τους να σε τρολλάρουν… Εμείς ξαφνικά έχουμε βρεθεί διαγραμμένοι από όσους εγκάθετους Αυγιανιστές έτυχε να είναι διαχειριστές ομάδων με τίτλους σχετικούς με την Μεταρρύθμιση... Είναι πρωτοφανές, να σε διαγράφουν σταλινικοί από μία μεταρρυθμιστική ομάδα, ενώ εσύ είσαι μεταρρυθμιστής, χωρίς να έχεις παραβεί τους θεσπισμένους κανόνες λειτουργίας… Φαίνεται, είναι πολλά τα λεφτά, Άρη.

Καιρός είναι να τελειώνουμε και με τις εκλογές, λοιπόν, να φύγει η ξινίλα και οι κακιούλες του κομματισμού, που σπάνε δεσμούς και ξενερώνουν αισθήματα, χαλάνε φιλίες, αγάπες, έρωτες… Έχει πλάκα το έθνος το τσιφτετελληνικό, με τα εκλογικά του πάθη.