Πολιτικη & Οικονομια

Πέτρος Τατσόπουλος

«Το Ποτάμι δεν θα συμμετάσχει σε ένα κυβερνητικό τσίρκο με ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ»

Κατερίνα Παναγοπούλου
ΤΕΥΧΟΣ 509
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών με τους οποίους χαίρεσαι να συνομιλείς. Γιατί δεν είναι παραδοσιακός πολιτικός. Δεν θα στρογγυλέψει για να γίνει αρεστός, δεν θα πει γλυκά ψέματα, θα γίνει έως και αντιπαθής προκειμένου να στηρίξει τη δυσάρεστη αλήθεια. Άλλωστε πιστεύει πως «δεν διορθώνουμε την πραγματικότητα εάν δεν συμφωνεί με τις ιδέες μας. Διορθώνουμε τις ιδέες μας». Διατηρεί ένα από τα πιο δημοφιλή προφίλ στα social media, αλλά για την παράνοια του διαδικτύου επιμένει πως «δεν υπήρξε άλλη εποχή που η υψηλή τεχνολογία να παρέχει τόσο υψηλής ποιότητας διευκολύνσεις στη διασπορά κάθε μαλακίας και στην απενοχοποίηση κάθε βλαμμένου».

Γιατί με το Ποτάμι;

Στο Ποτάμι με έλκει η άρνηση κάθε προκρούστειας λογικής, κάθε ιδεοληψίας. Όχι, κύριοι, είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης ευθύς εξαρχής, δεν διορθώνουμε την πραγματικότητα εάν δεν συμφωνεί με τις ιδέες μας. Διορθώνουμε τις ιδέες μας. Εάν η πραγματικότητα δεν χωράει στα φιλελεύθερα παπούτσια μας, βγάζουμε τα φιλελεύθερα και βάζουμε τα σοσιαλιστικά, και τούμπαλιν. Τίποτε δεν είναι a priori στο απυρόβλητο, ιερό, καθαγιασμένο, όλα δοκιμάζονται από την ίδια την πραγματικότητα. Συμπτωματικά, τρεις μήνες πριν από την ίδρυση του Ποταμιού κι ενώ ήμουν ακόμη στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είχα δημοσιεύσει εδώ, στην ATHENS VOICE, το «Μεγάλο διαζύγιο», όπου έλεγα ότι το μεγάλο στοίχημα του 21ου αιώνα, για τη διάσωση του ουμανισμού πλέον, θα είναι να επανενωθούν οι δυνάμεις του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού. Χαίρομαι που το Ποτάμι μού δίνει την ευκαιρία να δοκιμάσω αυτές τις ιδέες στην πράξη.

Σε ποιες μετεκλογικές συνεργασίες είναι ανοιχτό το Ποτάμι και σε ποια κόμματα θα πει όχι, υπάρχουν κόκκινες γραμμές; Για παράδειγμα σε μία κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα συμμετείχατε;

Εύχομαι οι ΑΝΕΛ να μη βρίσκονται στην επόμενη Βουλή. Με δεδομένο ότι θα βρίσκονται οι φασίστες της Χρυσής Αυγής και θα δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα, δεν χρειάζεται και η τοξική παρουσία των ψεκασμένων του Καμμένου. Εάν παρ’ ελπίδα μπουν οι ΑΝΕΛ στη Βουλή και, ακόμη χειρότερα, σχηματίσουν κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ  εξακολουθεί και μετεκλογικά να ποντάρει στο δημαγωγικό χαρτί και να κρατάει τους δικούς του ρεαλιστές σε ομηρία. Προφανώς το Ποτάμι δεν θα έχει την παραμικρή όρεξη να συμμετάσχει σ’ ένα τέτοιο κυβερνητικό τσίρκουλο. Το Ποτάμι θέλει να απελευθερώσει τους ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ, όχι να συμβάλει στη διαιώνιση της ομηρίας τους από τους λαϊκιστές και τους σαλταρισμένους.

Τι ήταν αυτό που σας έκανε το 2012 να είσαστε υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ και τι είναι αυτό που σας έκανε να αποχωρήσετε τον Ιανουάριο του 2014;

Προφανώς το 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ο ίδιος με το σημερινό. Όταν προσέγγισα τον ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ακόμη η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για κάθε αμαρτωλό – τότε, κατά παράδοξο τρόπο, κολυμβήθρα του Σιλωάμ ήταν η ΔΗΜΑΡ. Μέσα σε λίγους μήνες, βεβαίως, το σκηνικό άλλαξε άρδην. Εντούτοις, ποτέ δεν έγινα μέλος του ΣΥΡΙΖΑ και μάλλον ήμουν από τις πιο ενοχλητικές φωνές που πέρασαν από εκεί μέσα. Ταυτιζόμουν με τους ρεαλιστές που πίστευαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καταδικασμένος να συγκυβερνήσει με την κεντροαριστερά – απόψεις αντιδημοφιλείς τότε και σχεδόν απαγορευμένες σήμερα, καθώς στους ρεαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ έχει επιβληθεί προεκλογικό σιωπητήριο. Σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορείς να λες δημόσια ό,τι θέλεις για τη σωτηρία της ευρωζώνης και ταυτόχρονα ότι θέλεις μετεκλογικά να συγκυβερνήσεις μονάχα με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και κανένας να μη σε θεωρεί παράφρονα. ΄Ηταν φανερό για μένα ότι, σε ανάλογο διαζύγιο με τη λογική, δεν είχα ούτε όρεξη ούτε κίνητρο να συμβάλω.

Η ενασχόληση με την πολιτική ήταν τελικά όπως την περιμένατε; Γιατί ένας πετυχημένος συγγραφέας επιλέγει να μπει στο μάτι του κυκλώνα και ξαφνικά σε αυτή την ηλικία να πρέπει να απολογείται στον οποιονδήποτε για οτιδήποτε; Ελα μου ντε. Γιατί να κάθεσαι και να ακούς τον κάθε πικραμένο;

Ξέρεις, όταν ασχολείσαι με την ενεργό πολιτική, αντιμετωπίζεις μια βίαιη ανατροπή των αναλογιών. Το κάδρο διευρύνεται και παραμορφώνεται. Πριν, ως συγγραφέα, σε γνώριζαν μερικές δεκάδες χιλιάδες, ίσως κι εκατοντάδες, αλλά η καλή ή η κακή γνώμη τους βασιζόταν στην όποια –επαρκή, μέτρια ή ελλιπή– πληροφόρηση που είχαν για σένα. Τώρα ξαφνικά έρχεσαι αντιμέτωπος με εκατομμύρια, που μπορεί να μη γνωρίζουν τίποτε για σένα, αλλά έχουν άποψη για σένα, άποψη πιθανόν διαμορφωμένη από μια φήμη, μια διαστρέβλωση ή μια διαβολή. Αξίζει τον κόπο; Εδώ σε θέλω, κάβουρα. 

Ασχολείστε ενεργά και διατηρείτε ένα ιδιαίτερα δημοφιλές προφίλ στο Facebook. Θεωρείτε ότι αυτό που συμβαίνει στα social media, οι στοχοποιήσεις, η χυδαιολογία, τα «ΨΟΦΑ», οι επιθέσεις είναι αυθόρμητες αντιδράσεις ή υποκινούμενες; 

Προφανώς, άλλες είναι οργανωμένες και άλλες όχι. Όταν μπαίνεις σ’ ένα από τα αναρίθμητα προφίλ τύπου «Ψόφα» δεν ξέρεις καν αν είναι πραγματικό και όχι ρεπλίκα ενός άλλου προφίλ ή ρεπλίκα της ρεπλίκας. Έχουμε αναμφίβολα διαχειριστές χολής στο διαδίκτυο, διαχειριστές μοχθηρίας, διαχειριστές συκοφαντίας και διαχειριστές βλακείας. Πάντοτε η προπαγάνδα είχε κακές σχέσεις με την ευθυκρισία – δεν υπήρξε όμως άλλη εποχή που η υψηλή τεχνολογία να παρέχει τόσο υψηλής ποιότητας διευκολύνσεις στη διασπορά κάθε μαλακίας και στην απενοχοποίηση κάθε βλαμμένου.

Γιατί ψηφίσατε παρών και στις 3 ψηφοφορίες, όταν όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν σαφώς ότι οι πολίτες δεν ήθελαν να πάμε σε εκλογές; Συμφωνείτε με αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας να μην «επιτρέπεται» σε καμία κυβέρνηση να εξαντλήσει την 4ετία;

Ήμουν ένας από τους βουλευτές της Πρωτοβουλίας των 8 που πρότειναν εκλογή Προέδρου με συναίνεση, δρομολόγηση της συνταγματικής αναθεώρησης και πρόωρες εκλογές μέσα στο 2015. Από τη στιγμή που το εγχείρημα της συναίνεσης δεν προχώρησε, πολύ θα ήθελαν και οι δύο αντίπαλοι κομματικοί συνασπισμοί, που προσήλθαν στις τρεις ψηφοφορίες με χαλύβδινη κομματική πειθαρχία, να ρίξουν το ανάθεμα στην... ατομική ευθύνη των «απείθαρχων» ανεξάρτητων, αποστατών ή εθνικών μειοδοτών, όπως προτιμάει ο κάθε συνασπισμός. Τόσο οι τρεις βουλευτές της Πρωτοβουλίας που προέρχονταν από τη ΔΗΜΑΡ όσο κι εγώ αποφασίσαμε να μη συμμετάσχουμε αυτή τη φορά στο διαχρονικά βολικό σικέ παιχνίδι: «Ανεύθυνα τα κόμματα και για όλα φταίνε οι προδότες». Κάποτε πρέπει όλοι μας να ενηλικιωθούμε.

Ανά τακτά διαστήματα δέχεστε υβριστικές επιθέσεις από την «Αυγή». Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει και πώς κρίνετε το γεγονός ότι μία ιστορική εφημερίδα τις Αριστεράς «συνδιαλέγεται» με αυτό το ύφος και φρασεολογία;

Ο φίλος μου ο Ψαριανός –και πολλοί άλλοι της γενιάς του, που πρόλαβαν και μια «άλλη» Αριστερά–  δεν την αποκαλεί πλέον «Αυγή». Την αποκαλεί «Αυγιανή». ΄Ενα αποκρουστικό υβρίδιο «Αυγής» και «Αυριανής» που αντικατοπτρίζει πιστά το λαϊκιστικό κατήφορο του ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα. Δεν βαριέσαι. Μέχρι πρότινος έμενα με το στόμα ανοιχτό. Σήμερα τίποτε πια δεν με εκπλήσσει. Τα έχει πει όλα ο Μαραβέγιας: «Πιο χαμηλά, Λόλα. Πιο χαμηλά».

Υπάρχει κάποια στιγμή που ξεχωρίζετε από τα 2μισι χρόνια που είστε βουλευτής;

Την ομιλία μου στη Βουλή, κατά τη συζήτηση για την άρση της βουλευτικής μου ασυλίας, μετά από αίτημα της Χρυσής Αυγής. Ήταν μια εποχή –Μάιος του 2013– που πολλοί φλέρταραν με την εγκληματική οργάνωση ή υποτιμούσαν εσκεμμένα την παραστρατιωτική της δραστηριότητα. Επιτρέψτε μου να είμαι υπερήφανος για εκείνη την ομιλία και να επαναλαμβάνω κάθε φορά χωρίς κομπασμό: «Εγώ σας τα έλεγα».

Ο Π.Τ. είναι Υποψήφιος στη Β' Αθηνών με το Ποτάμι