Η διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών από την κυβέρνηση και η στάση του Κώστα Καραμανλή
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση έχει υποστεί σοβαρό πλήγμα από τη διαχείριση της έρευνας για την τραγωδία των Τεμπών. Ένας σοβαρός λόγος είναι η αίσθηση ότι προστατεύει τον Κώστα Καραμανλή. Σε αυτό καθοριστική ήταν η παρέμβαση της Ευρωπαίας εισαγγελέα. Τι όμως λέει και για ποιον λόγο κατηγορεί τον πρώην υπουργό;
Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η εισαγγελέας, σε επιστολή της προς την κυβέρνηση, ζητά να γίνει έρευνα για φερόμενα αδικήματα για τα οποία είναι ύποπτοι οι κ. Καραμανλής και Σπίρτζης. Ο δεύτερος για το αδίκημα της απιστίας και ο πρώτος της… υπεξαίρεσης. Όχι, η κ. εισαγγελέας δεν θεωρεί ότι ο κ. Καραμανλής έβαλε τα λεφτά στην τσέπη του. Υποστηρίζει ότι κακώς υπέγραψε την παράταση της σύμβασης για την τηλεδιοίκηση και ενέκρινε τις αμοιβές προς τους εργολάβους.
Πράγματι όποιος διαβάσει τα όσα παράδοξα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια για τη (μη) υλοποίηση της σύμβασης, δεν μπορεί παρά να θεωρήσει απόλυτα λογικό ότι οι εταιρείες θα έπρεπε προ πολλού να είχαν κηρυχθεί έκπωπτες. Αν είναι έτσι, τότε βεβαίως ο κ. Καραμανλής θα έπρεπε να μην είχε αποδεχθεί την παράταση της σύμβασης και να είχε στείλει αυτός πρώτος τις εταιρείες στον εισαγγελέα, μαζί με τους υπαλλήλους που δεν προστάτεψαν τα συμφέροντα των πολιτών. Γιατί δεν το έκανε;
Σε αυτό μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Η κακή εκδοχή, για παράδειγμα, θα ήταν ότι θέλησε να κάνει χάρη στις εταιρείες για λόγους που δεν ξέρουμε, κι έκανε τα στραβά μάτια στις παρανομίες. Μια δεύτερη, λίγο λιγότερο κακή εκδοχή είναι ότι τα στελέχη του υπουργείου τον έπεισαν πως οι καθυστερήσεις στη σύμβαση οφείλονταν σε αντικειμενικούς λόγους, ότι δεν φταίνε οι εταιρείες και ότι κατά συνέπεια είναι σωστό να υπογράψει την παράταση. Θα έβγαινε έτσι αφελής και παραπλανημένος, πλην όμως δεν θα ήταν ο μόνος υπουργός που δεν είναι σε θέση να ελέγξει το υπουργείο του. Η τρίτη λιγότερο κακή εκδοχή, τέλος, θα ήταν πως γνώριζε τα προβλήματα, αποφάσισε όμως να υπογράψει την παράταση για να προχωρήσει το έργο. Η καταγγελία της σύμβασης θα είχε ως αποτέλεσμα νέα προκήρυξη και πολύ μεγαλύτερες καθυστερήσεις, ενδεχομένως και κόστος το οποίο το δημόσιο θα έπρεπε να διεκδικήσει δικαστικά από τις εταιρείες. Τράβα γύρευε, δηλαδή. Με την παράταση εξασφάλιζε τουλάχιστον ότι το έργο θα παραδοθεί σε λογικό χρονικό διάστημα. Ούτε αυτό έγινε βέβαια, είχαμε καθυστέρηση στην καθυστέρηση, δεν κατηγορείται για αυτά όμως ο κ. Καραμανλής.
Την τελευταία εκδοχή, ότι υπέγραψε για να μην υπάρξουν ακόμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις, υποστηρίζουν όσοι πιστεύουν ότι η κυβέρνηση δεν προσπαθεί να κρύψει κάτι και ότι ο κ. Καραμανλής λειτούργησε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον. Δεν αποκλείεται να έχουν δίκιο.
Προκύπτει ωστόσο ένα ερώτημα. Σε αυτή την περίπτωση γιατί δεν έφερε ο κ. Καραμανλής τη σύμβαση προς κύρωση στη Βουλή; Τότε θα είχαν συμβεί δύο πράγματα. Πρώτον θα είχαμε μάθει όλοι όσα είχαν μεσολαβήσει και είχαν σαν αποτέλεσμα η τηλεδιοίκηση να είχε γίνει το γιοφύρι της Άρτας. Θα είχε βγει στη σέντρα και ο κ. Σπίρτζης ο οποίος κατηγορείται από την εισαγγελέα ότι φέρει ευθύνη γιατί δεν μερίμνησε να υλοποιηθεί η σύμβαση όπως ακριβώς είχε συμφωνηθεί. Δεύτερον, αν η Βουλή είχε εγκρίνει την παράταση της σύμβασης, ο κ. Καραμανλής δεν θα είχε πια καμία ποινική ευθύνη. Σημειωτέον αυτή είναι η πρακτική για όλες τις συμβάσεις, να εγκρίνονται δηλαδή από τη Βουλή, οι οποίες αφήνουν τους υπουργούς εκτεθειμένους σε μελλοντικά μπλεξίματα.
Ο κ. Καραμανλής δεν το έκανε. Άγνοια κινδύνου, αφέλεια ή κάτι άλλο; Ουδείς γνωρίζει. Έτσι πάντως έβαλε τον εαυτό του και την κυβέρνηση σε μεγάλα μπλεξίματα. Και βρέθηκε αντιμέτωπη με μια κοινή γνώμη, καχύποπτη, να προσπαθεί να καταλάβει πού σταματά η αλήθεια και πού αρχίζουν τα σενάρια συνωμοσίας.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
