Η Ευρώπη των αλλαγών, η Ελλάδα των μεταρρυθμίσεων

Οι κινήσεις τακτικής τόσο από πλευράς κυβέρνησης όσο και αντιπολίτευσης εντείνονται καθημερινά, δίνοντας όχι απλά μια μάχη εντυπώσεων αλλά ουσίας αφού οι επιλογές των επιτελείων θα καθορίσουν εν ολίγοις και την τύχη της Χώρας μας.

Ήδη οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι «ακονίζουν» τα μαχαίρια τους βρισκόμενοι σε ετοιμότητα ανάλογα με το σενάριο που θα έχουν να αντιμετωπίσουν. Η προεδρολογία και ο χρόνος των εκλογών από τη μια ξεγυμνώνουν τις πολιτικές δυνάμεις φανερώνοντας την πολιτική τους ένδεια ενώ από την άλλη οδηγούν το grexit κάθε μέρα όλο και πιο κοντά. Εθελοτυφλούν όταν (προφανώς κάνουν πως) δεν αντιλαμβάνονται τις δηλώσεις των ανωτέρω, οι οποίοι διατρανώνουν με κάθε τρόπο και ευκαιρία ότι προέχουν οι μεταρρυθμίσεις και έπεται το χρέος ή οτιδήποτε άλλο.

Έτσι έχουμε τους μεν με επαναστατική διάθεση και μονομερείς κινήσεις που θεωρούν πως θα αναγκάσουν τους εταίρους σε συμφωνία και τους δε που θεωρούν πως κάνουν μεταρρυθμίσεις. Με αυτές τις επικρατούσες λογικές και παραμένοντας μόνο στις θεωρίες δεν διαφαίνεται λύση στον ορίζοντα η οποία θα μπορούσε να αλλάξει ουσιαστικά τη μοίρα μας και να μην μας φέρει τελικά αντιμέτωπους με τους χειρότερους εφιάλτες μας. Οι μεταρρυθμίσεις δεν αποτελούν θεία έμπνευση…! Αποτελούν ωστόσο τη μόνη ικανή λύση ώστε να αλλάξουμε πρωτίστως την κατάσταση της οικονομίας μας και τελικά να μπορέσουμε να κρατηθούμε εντός Ευρώπης. Άλλωστε στο άρμα της Ευρώπης καλείτε να προσδεθεί και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το οποίο ασθμαίνοντας δίνει ήδη διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στους δανειστές για την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και τη θέση της Ελλάδας στη Νατοϊκή Συμμαχία.

Οι εκλογές, που το άρωμά τους αιωρείται στην πολιτική ατμόσφαιρα του τόπου μας, δεν θα αποτελέσουν από μόνες του τη μαγική λύση! Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις… υπάρχουν πειστικές, ουσιαστικές πρακτικές και δραστικές αποφάσεις τις οποίες θα κληθεί εμπράκτως να εφαρμόσει ο νικητής των αιτούμενων ή επερχόμενων εκλογών με δύο κύριους στόχους. Πρώτον να πείσει τόσο τον εγχώριο όσο και το ξένο επενδυτή προσφέροντάς του αίσθημα ασφάλειας ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση επενδύσεων εντός Ελλάδος και δεύτερον να εγγυηθεί τη λειτουργία της χώρας μας με όρους αστικής οικονομίας και εντός της ζώνης του Ευρώ. Κύρια προϋπόθεση αποτελεί η πολιτική σταθερότητα και η ανάπτυξη στην πράξη του πνεύματος συνεργασίας και ομόνοιας, γιατί η ακριβώς αντίθετη προοπτική θα οδηγήσει όχι μόνο στην όξυνση στο εσωτερικό της χώρας αλλά και σε μετωπική σύγκρουση με την Ευρώπη.

Πριν λίγες μέρες π.χ. ο κ. Τσίπρας ως άλλος Σόλων ζήτησε να διατεθούν τα 11 δισεκατομμύρια ευρώ του ΤΧΣ στα κόκκινα δάνεια δίνοντας έτσι εσφαλμένα το μήνυμα προς τους Έλληνες ότι έφτασε η εποχή της σεισάχθειας, όταν στον αντίποδα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν περισσότερο αποδοτικές προτάσεις ανακούφισης της οικονομίας μας όπως η διάθεση των χρημάτων σε υλοποίηση νέων επενδύσεων και δράσεων με άμεσο στόχο την εξασφάλιση νέων θέσεων εργασίας.

Ήρθε η ώρα των ριζικών αλλαγών όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για το σύνολο της Ε.E, εξισορροπώντας κανόνες και όρους! Κύριο παράδειγμα η εφαρμογή των ίδιων φορολογικών συντελεστών για το σύνολο των Ευρωπαϊκών κρατών, η οποία θα θέσει ένα τέλος σε προνομιακές συμφωνίες για χαμηλή φορολόγηση εταιριών σε ορισμένες χώρες. Αμφίβολο επίσης παραμένει αν η επιλογή που προτάσσεται (ΕΚΤ) για ποσοτική χαλάρωση θα έχει την αναμενόμενη αποτελεσματικότητα. Καθώς οι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις νομισμάτων «παίζοντας» με τις ισοτιμίες δεν έφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα όπου διεθνώς εφαρμόσθηκαν.

Σε αυτό το κρίσιμο σημείο που οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις είναι επιβεβλημένες η έννοια της συνεργασίας οφείλει να πάρει την αξία που της αρμόζει και να αποτελέσει τη μόνη προοπτική για τις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές της οικονομίας!