Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για τη νομιμότητα στην Ελλάδα και την καταπάτηση των νόμων.
Να ξεκινήσω διαβεβαιώνοντάς σας ότι αυτή τη στιγμή που γράφω ούτε μεθυσμένος είμαι ούτε βρίσκομαι υπό την επήρεια ουσιών. Είμαι απολύτως νηφάλιος. Και εκτός από νηφάλιος είμαι βέβαιος ότι πολλοί από σας έχετε την εντύπωση, την οποία είχα κι εγώ, ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα στην οποία η επιβολή του νόμου θεωρείται γρουσουζιά. Μια χώρα στην οποία οι νόμοι έχουν συμβουλευτικό και όχι υποχρεωτικό χαρακτήρα. Μια χώρα στην οποία κανείς μπορεί να κάνει ό,τι του κατέβει.
Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Κι αυτό δεν το λέω εγώ ή κάποιος άσχετος, αλλά ο καθ’ ύλην αρμόδιος, υπουργός πρστασίας του Πολίτη, ο συναγωνιστής Θεοδωρικάκος ο οποίος ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Άρη του Πορτοσάλτε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και όταν ο δημοσιογράφος του είπε «Υπάρχει μια αίσθηση ότι καταπατείται ο νόμος, ό,τι κάνουμε ό,τι θέλουμε» εκείνος, με σιγουριά που δεν δέχεται αμφισβήτηση, απάντησε ξέρα: «κακώς υπάρχει αυτή η αίσθηση». Από το ύφος του φάνηκε ότι δεν σήκωνε και πολλά επί του θέματος και ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να αμφισβητήσω κοτζάμ υπουργό.
Πράγμα που σημαίνει ότι:
Τα πεζοδρόμια δεν καταλαμβάνονται από όποιον κάνει κέφι να τα καταλάβει.
Τα οχήματα δεν περνούν δυο-δυο τα κόκκινα φανάρια.
Οι περισσότεροι οδηγοί τηρούν το όριο ταχύτητας.
Γενικώς ο ΚΟΚ εφαρμόζεται σε όλη την επικράτεια και όταν δεν εφαρμόζεται επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις.
Οι τοίχοι όλης της πόλης (και πιθανότατα όλης της χώρας) δεν είναι γεμάτες μουτζούρες από κομπλεξικούς που πασχίζουν να αποκτήσουν υπόσταση μουτζουρώνοντας. Το ίδιο και τα πάρκα ή οι παιδικές χαρές. Η σήμανση των δρόμων δεν είναι τίγκα στα αυτοκόλλητα αντικοινωνικών οργανωμένων καφροπαδών.
Δεν βάζει όποιος θέλει όπου θέλει τις αφίσες και τα πανό του.
Οι χουλιγκάνοι των ομάδων δεν μετατρέπουν τις περιοχές στις οποίες κινούνται σε εμπόλεμες ζώνες και τα γήπεδα είναι χώροι απολύτως ασφαλείς για οικογένειες με παιδιά.
Το κέντρο της πρωτεύουσας είναι ασφαλές το βράδυ.
Η συντριπτική πλειονότητα των μεταναστών στη χώρα μας έχουν χαρτιά που αποδεικνύουν ότι βρίσκονται νομίμως στη χώρα.
Κανείς δεν κινδυνεύει από συμμορίες κακομαθημένων ανήλικων.
Δεν υπάρχουν καθηγητές ή φοιτητές που να τραμπουκίζονται στα πανεπιστήμια και οι εγκαταστάσεις όλων των πανεπιστημίων είναι καθαρές και θυμίζουν σχολή, όχι δημόσιο ουρητήριο.
Δεν υπάρχουν συμμορίες κουκουλοφόρων που βγαίνουν από πανεπιστήμια, κλείνουν έναν κεντρικό δρόμο, καταστρέφουν κι αφού κάνουν το κομμάτι τους φεύγουν ανενόχλητοι.
Οι χώροι που καταλαμβάνονται απελευθερώνονται αμέσως.
Είναι πρακτικά αδύνατο να χτίσεις μια αυθαίρετη κατασκευή και ακόμα κι αν το καταφέρεις αυτή αμέσως θα κατεδαφιστεί.
Οι κατασκευές με χαλκό (από σιδηροδρομικές υποδομές μέχρι προτομές) δεν κινδυνεύουν από συμμορίες κλεφτών.
Οι ιδιοκτήτες καφέ, μπαρ, εστιατορίων, κλαμπ και λοιπών πολιτιστικών κέντρων συμμορφώνονται με τις διατάξεις που αφορούν τη λειτουργία των καταστημάτων τους, την ένταση της μουσικής, τον κανονισμό ασφάλειας κλπ
Σε ένα μεγάλο νησί νότια της Ελλάδας η οπλοφορία και η οπλοχρησία γίνονται στο πλαίσιο του νόμου. Το ίδιο συμβαίνει και σε όλη την υπόλοιπη χώρα.
Το κέντρο της πόλης δεν κλείνει μέρα παρά μέρα για πορείες.
Φέτος στην ανάσταση δεν θα κάνουν πάρτι με μολότοφ οι χουλιγκάνοι στον Νέο Κόσμο.
Όλοι οι εργοδότες πληρώνουν κανονικά τις υπερωρίες των εργαζομένων τους με ελάχιστες εξαιρέσεις που συνήθως βρίσκονται και τιμωρούνται.
Η μαύρη εργασία σπανίζει.
Ελάχιστοι γιατροί παίρνουν φακελάκι κι αυτοί όλο και λιγοστεύουν αφού συνήθως τιμωρούνται.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με καθηγητές που κάνουν ιδιαίτερα σε μαθητές των σχολείων τους.
Είναι σχεδόν αδύνατο να πληρώσεις για να πάρεις δίπλωμα οδήγησης.
Και όλοι όσοι τα βλέπετε όλα αυτά γύρω σας είστε φαντασιόπληκτοι και καλά θα κάνατε να συνέλθετε. Και μπράβο σας και καλό Πάσχα.
ΥΓ – Μπορεί βέβαια ο υπουργός να ήθελε να πει «κακώς υπάρχει αυτή η αίσθηση, πρέπει να υπάρχει βεβαιότητα ότι ο νόμος καταπατείται και κάνουμε ό,τι θέλουμε» και μπράβο μας.
