Σου την «έπεσαν» φασίστες, τραμπούκοι; «Δημιουργική ασάφεια» και «καθάρισες»

Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ υποστήριζε ότι: «Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη». Προφανώς δεν είχε προλάβει να γνωρίσει τον Γιάνη Βαρουφάκη και τη μοναδική του ικανότητα να ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πορεία, όσο σοβαρό και αν είναι το θέμα.

Διότι η υπόθεση του άγριου ξυλοδαρμού ενός πολιτικού -και δη πολιτικού αρχηγού- είναι όντως εξόχως σοβαρή. Ιδίως καθώς συνέβη στα Εξάρχεια. Στους ίδιους δρόμους δηλαδή που τόλμησε να περπατήσει ο Θάνος Πλεύρης και για τους οποίους η Κυβέρνηση της ΝΔ είχε τάξει να καταργήσει το ιδιότυπο «άβατο» των μπαχαλάκηδων. A priori η συμμετοχή του γραμματέα του Μερα25 προσθέτει κάτι γκροτέσκο στην υπόθεση. Κυρίως διότι το περιστατικό του ξυλοδαρμού συνέβη στο ίδιο εστιατόριο όπου το 2015 το ζεύγος Δανάης και Γιάνη Βαρουφάκη είχε δεχθεί επίθεση με μπουκάλια από τα οποία «με προστάτευσε η Δανάη», σύμφωνα με δηλώσεις του πρώην Υπουργού. Όπως και τότε, ο Βαρουφάκης δεν συνοδεύονταν από τους αστυνομικούς φρουρούς του, θυμίζοντας ενδεχομένως το σόκιν ανέκδοτο με τον κυνηγό και την αρκούδα.

Αυτή τη φορά όμως η επίθεση ήταν πιο σοβαρή. Ο Βαρουφάκης ξυλοκοπήθηκε και κατέληξε σωριασμένος στο δάπεδο και κατόπιν στα επείγοντα του Ευαγγελισμού. Κάπου εκεί διακόπτεται βίαια η σοβαρότητα της αφήγησης αφού ξεκινά μια σουρεαλιστική διαχείριση.

Ο Γιάνης με σχετική ανάρτησή του μας ενημέρωσε ότι εδάρη μεν ανηλεώς αλλά ότι οι δράστες: «Δεν ήταν αναρχικοί, αριστεριστές, κομμουνιστές ή νέοι μέλη κανενός κινήματος. Μπράβοι της Νύχτας ήταν (και φαινόντουσαν)». Μεγαλωμένος στις πιάτσες και στα μαγαζιά της αμαρτίας, ο Γιάνης μπορεί να τις έτρωγε, αλλά το μάτι του έκοβε. Ήταν μπράβοι. Τους γνώρισε, τους ξέρει, τους κατέχει.

Άφησε μάλιστα υπονοούμενα για πιθανές σχέσεις του υποκόσμου με το παρακράτος. Κάπου εκεί εμφανίστηκε και ο (σύμφωνα με φήμες, υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ) Ευάγγελος ο Αντώναρος, ως φιλική συμμετοχή, για να δώσει μια νότα υπερβολής. «Το καθεστώς Μητσοτάκη, στριμωγμένο από παντού, έχει κινητοποιήσει “άκρες” που διαθέτει με ύποπτα στοιχεία για να κατατρομοκρατήσει την κοινωνία».

Παρ’ όλα αυτά, ο Γιάνης αποφάσισε να μην καταθέσει μήνυση και μας γνωστοποίησε τις προθέσεις του. Λογικό, θα πείτε. Ποιος θέλει να ανοίξει παρτίδες με τον υπόκοσμο; Η σπασμένη μύτη θα φτιάξει, δεν έγινε δα και τίποτα. Οι κακιές γλώσσες βέβαια λένε πως ο Γιάνης δεν ήθελε να τα βάλει με «τα παιδιά» που βαδίζουν σε όμορο ιδεολογικό χώρο για να μην διώξει πιθανούς ψηφοφόρους. Ιδίως τώρα που το 3%, μοιάζει Γολγοθάς και κάθε ψήφος μετράει.

Έλα όμως που οι δράστες επαναπαυόμενοι στην ασφάλεια των Εξαρχείων δεν είχαν καταλάβει ότι υπάρχουν κάμερες. Λίγες ώρες αργότερα λοιπόν, ο Τάκης Θεοδωρικάκος ανακοινώνει ότι η ΕΛΑΣ ταυτοποίησε τον έναν δράστη. Πρόκειται για έναν 17χρονο ο οποίος συλλαμβάνεται. Και τότε αρχίζει το πραγματικό πανηγύρι.

Ο Γιάνης αμφισβητεί με τον ειρωνικό τρόπο του την επιτυχία της αστυνομίας. Σχολιάζει στο Twitter την είδηση που δημοσιεύει το ΑΠΕ καλώντας την Κυβέρνηση «να πάψει την αποπροσανατολιστική σπέκουλα», μπλέκοντας και λίγο την υπόθεση της σύγκρουσης των τρένων.

Επιμένει ότι πρόκειται για επίθεση «μπράβων» παρά το γεγονός ότι η αστυνομία ταυτοποιεί και τους υπόλοιπους που συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό. Ίσως ο 17χρονος και η παρέα του να ήταν όντως μπράβοι και να πουλούσαν προστασία σε λούνα παρκ, παιδότοπους και παιχνιδάδικα.

Ξαφνικά όμως -και μετά τις συλλήψεις- ο Γιάνης αναλαμβάνει τις δυνάμεις του και αποφασίζει (σαν άλλος Ρούντολφ Τζουλιάνι) να τα βάλει με τη «νύχτα». Να σπάσει τη σιωπή για τον υπόκοσμο. Τότε είναι που ζητά ο τραυματισμός του «να εξιχνιαστεί από τη δικαιοσύνη». Δικαίωμά του είναι φυσικά να αποφασίζει το ποτέ θα προσφύγει. Όμως μοιάζει περίεργο αρχικά να μην θέλει να υποβάλει μήνυση κατά των «τραμπούκων, προβοκατόρων, φασιστών» (όπως απεφάνθη ο Δημήτρης Στρατούλης, ο οποίος είχε πάει να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο, στα επείγοντα) και στη συνέχεια να στέλνει 17χρονους αναρχικούς στο εδώλιο.

Ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε ο Γιάνης και οι πέριξ αυτού μια τόσο σοβαρή υπόθεση δεν εκπλήσσει φυσικά όσους υπέφεραν από τους εν γενεί χειρισμούς του στην πολιτική. Ο 17χρονος αναρχικός δεν είχε προλάβει την «αέναη διαπραγμάτευση», τη «δημιουργική ασάφεια» ή το κλείσιμο των τραπεζών. Όλοι εμείς όμως θυμόμαστε πολύ καλά τι είχε συμβεί τότε. Θα περίμενε κανείς, ότι οι εμπειρίες αυτές θα είχαν κάνει το μυαλό του «αιώνιου εφήβου της πολιτικής» να «πήξει». Μάταια. Ο Γιάνης συνεχίζει να αναζητά τη δόξα πορευόμενος με δόγμα την ιστορική ρήση του Ναπολέοντα: «Από το γελοίο στο μεγαλείο είναι ένα μόνο βήμα». Συχνά όμως συμβαίνει και το ανάποδο.