Οι γεωπολιτικές εξελίξεις, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, η στάση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η ελληνική εξωτερική πολιτική.
Ο εκνευρισμός των Τούρκων που είναι προφανής και τους κάνει να καταφεύγουν σε ακρότητες, οφείλεται κατά βάση στη σημαντική γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας την τελευταία τριετία, στην βελτίωση της οικονομίας της, στην ενίσχυση των ενόπλων της δυνάμεων και στο γεγονός ότι γνωρίζουν ότι η γεωγραφία και το διεθνές δίκαιο μας ευνοούν.
Η Ελλάδα ούτε Συρία είναι ούτε Ιράκ και οποιαδήποτε απόπειρα εισβολής εκτός του ότι θα πνιγεί στο αίμα, θα καταστήσει τη γείτονα χώρα παρία της Ευρώπης αλλά και του κόσμου ολόκληρου.
Σε μία τέτοια περίπτωση άλλωστε, οι Τούρκοι θα πρέπει επίσης να ξεχάσουν την Ευρώπη για τις επόμενες δεκαετίες, αν δεν εκδιωχθούν και από το ΝΑΤΟ παρότι προς το παρόν δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός.
Επιπλέον, απειλές του τύπου «θα ‘ρθουμε ξαφνικά ένα βράδυ», σύμφωνα με το παλιό τουρκικό τραγούδι, όταν επαναλαμβάνονται μονότονα και δεν πραγματοποιούνται, καταντούν στο τέλος ανέκδοτο.
Οι Τούρκοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μόνη οδός επίλυσης των προβλημάτων είναι είτε η απευθείας διαπραγμάτευση που προτιμούν λόγω του ότι αισθάνονται ότι είναι σε θέση ισχύος, είτε η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης την οποία και αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι.
Και ο λόγος είναι ένας και μόνος. Η γεωγραφία και το διεθνές δίκαιο ευνοούν την Ελλάδα κατά πολύ μεγάλο ποσοστό.
Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια μπορεί ανά πάσα στιγμή να κηρυχθεί μονομερώς, η υφαλοκρηπίδα δεν χρειάζεται καν ανακήρυξη παρά μόνο οριοθέτηση και είναι δικαίωμα που ισχύει ipso facto ab initio, όπως λένε οι νομικοί, ισχύει δηλαδή αυτομάτως και εξ υπαρχής, τα κατοικημένα νησιά δικαιούνται υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, ενώ μόνο αυτή η τελευταία χρειάζεται ανακήρυξη και οριοθέτηση τη στιγμή που οι συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων δίνουν όλα τα νησιά στην Ελλάδα, εκτός απ’ αυτά που βρίσκονται 3 μίλια απ’ τις τουρκικές ακτές και φυσικά της Ίμβρου και της Τενέδου.
Βεβαίως ας έχουμε υπόψη ότι σε μία ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη, η Ελλάδα δεν θα δικαιωθεί 100% καθώς υπάρχουν νομολογίες του δικαστηρίου που αναγνωρίζουν μειωμένη επήρεια νησιών όταν οι ακτές του αντικείμενου κράτους είναι κατά πολύ μεγαλύτερες (περίπτωση Λιβύης - Μάλτας και Δανίας - Πολωνίας για το νησί Μπόρνχολμ στη Βαλτική), ενώ πιθανώς να υπάρξει πρόβλημα και με το εύρος του εναερίου χώρου σε σχέση με τα χωρικά ύδατα ( 10 μίλια έναντι 6), αν φυσικά πάμε σε προσφυγή εφ’ όλης της ύλης πριν επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα.
Αλλά μειωμένη επήρεια νησιών δεχθήκαμε και με την Ιταλία και με την Αίγυπτο προκειμένου να φτάσουμε σε συμφωνία και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά αυτό εθνική καταστροφή.
Το δε θέμα της διαφοράς του εύρους του εναέριου χώρου με τα χωρικά ύδατα, λύνεται αυτομάτως με την επέκταση των τελευταίων.
Ένα άλλο κατά τη γνώμη μου γεγονός που καθιστά ένα πόλεμο εντελώς απίθανο, είναι οι δεκάδες αμερικανικές επενδύσεις της τελευταίας τριετίας στην Ελλάδα.
«Μαγαζιά» όπως η Microsoft, η Cisco, η Amazon, η ΟΝΕΧ και η Pfizer, δεν επενδύουν πουθενά αν δεν εξετάσουν εξαντλητικά το γεωπολιτικό περιβάλλον με ορίζοντα τουλάχιστον δεκαετίας και αν δεν προβούν στη σχετική ανάλυση κινδύνου.
Το λογικό συμπέρασμα συνεπώς είναι ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα πρέπει να ξεχάσει εισβολές και θερμά επεισόδια ακόμα κι αν ανεβάζει τη ρητορική του που προφανώς απευθύνεται στο εσωτερικό ακροατήριο ενόψει των εκλογών.
Ας ηρεμήσουν λοιπόν οι στρατοκράτες ένθεν και κυρίως κακείθεν.
14°
