Ο Αλέξης Τσίπρας και η επιμονή του ότι η Ελλάδα είναι μόνη, χωρίς συμμάχους και συμφωνίες
Δεν ξέρω αν είχατε τη χαρά να τον ακούσετε στο συνέδριο myygeia αλλά ακόμα και εκεί ο ηγέτης της ελληνικής αριστεράς μίλησε για τα ελληνοτουρκικά και αποκάλυψε τη δεινή θέση στην οποία πιστεύει ότι βρίσκεται η Ελλάδα λέγοντας «ξέρω πολύ καλά πως, αν κάτι συμβεί, ο μη γένετω (ναι, έτσι το 'πε), θα είμαστε μόνοι μας». Πρόκειται για μια «αποκάλυψη» την οποία και ο ίδιος και τα στελέχη του κάνουν σε κάθε ευκαιρία και η οποία ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πού ακριβώς στοχεύει.
Πριν όμως από τον στόχο του Αλέκση και του κόμματός του, να ενημερώσω πως το σωστό είναι «ο μη γένοιτο» και πως ο σύντροφος πρόεδρος δεν χρειάζεται να χρησιμοποιεί δύσκολες εκφράσεις που τον μπερδεύουν. Μπορεί το κοινό στο οποίο απευθύνεται να μην πολυκαταλαβαίνει, αλλά εκτός από το κοινό του ακούν κι άλλοι, οπότε καλύτερα να τα λέει απλά, όπως του έρχονται. Ας πούμε ένα «ξέρω πολύ καλά πως, αν κάτι συμβεί, χτύπα ξύλο, θα είμαστε μόνοι μας» θα ήταν πολύ προτιμότερο και δεν θα πρόδιδε την αμορφωσιά του.
Πέρα από τα προβλήματα στα ελληνικά, η αποκάλυψη του Αλέσκη έχει και ένα σοβαρότερο θέμα. Δεν προκύπτει από πουθενά. Τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν στηρίξει την Ελλάδα και αρκεί κανείς να δει τις ζοχαδιασμένες τουρκικές αντιδράσεις για να καταλάβει ότι τίποτα δεν δείχνει πως είμαστε ή θα μείνουμε μόνοι μας. Άλλωστε όλοι καταλαβαίνουν ότι, αν η Ελλάδα ήταν όντως μόνη της, το πιο πιθανόν θα ήταν η Τουρκία να είχε ήδη κάνει τις απειλές της πράξη. Αλλά και η Τουρκία ξέρει ότι η Ελλάδα έχει συμμάχους και συμφωνίες και, κοιτώντας βόρεια, βλέπει τι παθαίνουν όσοι δεν μπορούν να εκτιμήσουν σωστά τις συμμαχίες των γειτόνων τους.
Γιατί λοιπόν ο Αλέκσης επαναλαμβάνει διαρκώς αυτό το ψέμα;
Το κάνει γιατί θέλει να δημιουργήσει φόβο στους πολίτες ελπίζοντας ότι ο φόβος θα γίνει πανικός και ο πανικός θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο την ήδη δύσκολη ζωή της κυβέρνησης;
Το κάνει για να προειδοποιήσει για τις συνέπειες που θα έχει μια πολιτική χωρίς καμία υποχώρηση στις τουρκικές απαιτήσεις και έτσι να πιέσει την κυβέρνηση να ακολουθήσει μια πιο υποχωρητική πολιτική;
Το κάνει χωρίς να έχει ακριβώς στόχο αλλά επειδή έτσι εκφράζει τους ευσεβείς του πόθους για μια νέα καταστροφή που ελπίζει ότι θα του δώσει τη δυνατότητα να ξανακυβερνήσει επειδή, όπως μας είχε ενημερώσει και η συντρόφισσα Αχτσιόλγου, «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά»;
Ομολογώ πως δεν έχω ιδέα, αν και πάντα πιο πιθανό μου φαίνεται, επειδή μιλάμε για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του, να μην υπάρχει καμία σκέψη και κανένας στόχος παρά μόνο το αντιπολιτευτικό μένος που χωρίς λογική και χωρίς υπολογισμό των συνεπειών, οδηγεί τον Αλέκση και τους συντρόφους του πάντα στη αντίθετη θέση από την κυβέρνηση και συχνά από την πραγματικότητα.
Αυτό όμως που ξέρω, αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι πως κάθε φορά που ο Αλέκσης ή οποιοδήποτε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για την Ελλάδα που έχει αφεθεί στη μοίρα της από τους συμμάχους, πέρα από την υπενθύμιση της κακής τους σχέσης με την πραγματικότητα, οι σύντροφοι υπενθυμίζουν και τη δική τους επίμονη προσπάθεια η Ελλάδα να μείνει, σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, χωρίς συμμαχίες και πραγματικά μόνη. Θυμίζει δηλαδή την επίμονη άρνησή τους να υπερψηφίσουν τις αμυντικές συμφωνίες με τους δύο βασικούς συμμάχους μας, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, χωρίς τις οποίες οι Ελλάδα θα ήταν σίγουρα πιο μόνη και οι δυσοίωνες προβλέψεις τους πιο κοντά στην πραγματικότητα. Και μπράβο τους.
