Ο πολυεστέρας είναι μία από τις μεγαλύτερες αιτίες ρύπανσης στο χώρο της μόδας και δεν είναι εύκολο να περιοριστεί η χρήση του.
Είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη κλωστή ρούχων στον κόσμο, αλλά ως συνθετικό υλικό κατασκευασμένο από πλαστικό, ο πολυεστέρας χρειάζεται πολλή ενέργεια για να παραχθεί και είναι ιδιαίτερα ρυπογόνος για το νερό και τον αέρα.
Η βιομηχανία μόδας προσπαθεί να αντιμετωπίσει το ζήτημα, ωστόσο δεν υπάρχει απλή λύση. Δεν υπάρχει μέχρι στιγμής μια πρώτη ύλη που να είναι τόσο φθηνή και τόσο ευέλικτη όσο ο πολυεστέρας. Εκτός από το ότι είναι φθηνός, ο πολυεστέρας δεν τσαλακώνεται και μπορεί να πλυθεί σε χαμηλές θερμοκρασίες. Ωστόσο, η διαδικασία πλυντηρίου απελευθερώνει επίσης μικροσκοπικές ίνες γνωστές ως μικροπλαστικά, τα οποία μπορεί να είναι επιβλαβή για τη θαλάσσια ζωή.
Σήμερα, σπάνια χρησιμοποιείται παρθένος πολυεστέρας. Πολύ συχνά, η πολυακετάλη (ίνα) που χρησιμοποιείται προέρχεται στην πραγματικότητα από ανακυκλωμένα μπουκάλια. Τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε τεράστια αύξηση στη χρήση ανακυκλωμένων πλαστικών στη μόδα. Ο λόγος είναι επειδή το κόστος χρήσης αυτών έχει μειωθεί στην ίδια τιμή με τη χρήση παρθένου πολυεστέρα. Εφόσον η τιμή είναι η ίδια, η χρήση τους προστατεύει το περιβάλλον και έχει το ίδιο εμπορικό κόστος.
Ο τομέας της μόδας βρίσκεται κοντά σε μια σημαντική ανακάλυψη όσον αφορά στην ανακύκλωση χρησιμοποιημένων ενδυμάτων. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ότι πολλά υλικά είναι μικτά υλικά, είναι ένα μείγμα πολυεστέρα με κάτι άλλο και ο διαχωρισμός είναι ένα ζήτημα.
Η TAL Apparel, μια εταιρεία που κατασκευάζει ρούχα για μάρκες όπως Burberry, J Crew και Patagonia, συνεργάζεται με το Ινστιτούτο Έρευνας Κλωστοϋφαντουργίας και Ενδυμάτων του Χονγκ Κονγκ, το οποίο ερευνά νέους τρόπους για να καταστήσει τη βιομηχανία μόδας πιο βιώσιμη. Τον Νοέμβριο, το ινστιτούτο ξεκίνησε μια «πράσινη μηχανή», που αναπτύχθηκε με την H&M, η οποία μπορεί να διαχωρίσει τα μικτά υλικά. Η νέα μηχανή λειτουργεί αποσυνθέτοντας το βαμβακερό μέρος του υλικού και εξάγοντας τον πολυεστέρα, ο οποίος στη συνέχεια μπορεί να εφαρμοστεί σε ρούχα.
Η αποτροπή να καταλήγουν ρούχα σε χωματερές ή η ενθάρρυνση των ανθρώπων να αγοράζουν λιγότερα, θα μπορούσε να συμβάλει στην αντιμετώπιση του πλεονάσματος ενδυμάτων με πολυεστέρα.
Οι μάρκες μαντεύουν πόσα κομμάτια από κάθε στυλ πρόκειται να παράγουν και η κατασκευή των ρούχων διαρκεί τρεις έως έξι μήνες προτού σταλούν σε καταστήματα ή τεθούν προς διαδικτυακή πώληση. Αυτό που δεν πωλείται σε πλήρη τιμή συνήθως πωλείται σε έκπτωση. Όταν κάτι είναι τόσο φτηνό, ή έχει έκπτωση 70%, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν το χρειάζονται πραγματικά, αλλά αφού έχει έκπτωση 70% αξίζει να το πάρουν. Και έτσι αγοράζουν πράγματα που δεν χρειάζονται πραγματικά.
Μια λύση είναι τα ρούχα που είναι κατασκευασμένα κατά παραγγελία. Παρόλο που η κατασκευή ρούχων κατά παραγγελία είναι πιο ακριβή από την μαζική παραγωγή, αυτό θα μπορούσε να αλλάξει μακροπρόθεσμα. Πλέον δεν είναι απαραίτητη η αποθήκη για αποθήκευση ενδυμάτων, ούτε τα μεγάλα καταστήματα για την πώλησή τους. Ωστόσο, μεγάλες μάρκες που έχουν πολλά φυσικά καταστήματα δυσκολεύονται να υιοθετήσουν αυτές τις αντιλήψεις.
Τον Δεκέμβριο, το Amazon ξεκίνησε την υπηρεσία προσαρμογής για T-shirt, «Made For You», στις ΗΠΑ, ενώ η Unspun, που εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο, πουλάει τζιν προσαρμοσμένης εφαρμογής.
Οι μάρκες πρέπει να δεσμευτούν ότι θα εξαλείψουν τον πολυεστέρα από την αλυσίδα εφοδιασμού τους για τα επόμενα χρόνια, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να βρουν εναλλακτικούς τρόπους, οι οποίοι είναι πιο βιώσιμοι. Η βιομηχανία πρέπει να συνεργαστεί. Η βιομηχανία των ρούχων είναι πολύ ανταγωνιστική και το να μοιράζεται μυστικά για το πώς γίνονται τα πράγματα θα δώσει σε μια εταιρεία πλεονέκτημα έναντι μιας άλλης. Ωστόσο, οι διευθύνοντες σύμβουλοι πρέπει να αποφασίσουν τι είναι πιο σημαντικό, το κέρδος στο παρόν ή ο πλανήτης στο μέλλον.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
