Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τις αντιδράσεις με αφορμή τον τρόπο που γιόρτασε ο Στέφανος Τσιτσιπάς την πρωτοχρονιά στο Ντουμπάι.
Η είδηση έσκασε σαν βόμβα και σόκαρε ένα μεγάλο αριθμό ευαίσθητων συμπολιτών: ο Στέφανος ο Τσιτσιπάς ήταν στο Ντουμπάι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και γιόρτασε την αλλαγή του χρόνου στην πρωτεύουσα του κιτς νεοπλουτισμού.
Η εικόνα του έκτου καλύτερου τενίστα στον κόσμο και μόνιμου κατοίκου Μονακό (δηλαδή ενός υπερεπιτυχημένου επαγγελματία και εκατομμυριούχου που ζει μακριά μας) να γιορτάζει στο Ντουμπάι, έκανε την οργή στα μέσα κοινωνικής εκτόνωσης να ξεχειλίσει και έδωσε την ευκαιρία στους συμπολίτες που τους αρέσει να θυμώνουν ακόμα και για πράγματα τα οποία δεν τους αφορούν, να εκδηλώσουν για άλλη μια φορά την απέχθεια τους για τον Τσιτσιπά τον οποίο κατηγόρησαν από επικίνδυνο για τη διάδοση κορωνοϊού μέχρι αναίσθητο επιδειξιομανή (παρότι είμαι σίγουρος πως στην αρχή έγραψαν επιδειξία και μετά το διόρθωσαν).
Το αστείο είναι ότι ο Τσιτσιπάς βρίσκεται στο Ντουμπάι στο πλαίσιο της προετοιμασίας του, για δουλειά δηλαδή (όχι πως θα ήταν μεμπτό να είχε πεταχτεί από το Μονακό για τουρισμό), οπότε φαντάζομαι πως η απαίτηση που υπήρχε από την εξοργισμένη μερίδα του κοινού είναι ή να παρατήσει τη δουλειά του ή να μην γιορτάσει την πρωτοχρονιά ή να το κάνει στα κρυφά ή όλα αυτά μαζί, παρότι στη χώρα που βρίσκεται για δουλειά (και μάλιστα τη σκλήρη δουλειά που κάθε κορυφαίος στον τομέα του ρίχνει) δεν απαγορεύονται οι συναθροίσεις ή τα πάρτι και παρότι ο Τσιτσιπάς δεν προβλέπεται να περάσει σύντομα από τη χώρα μας ώστε να βάλει σε κίνδυνο την υγεία κάποιου από τους εξοργισμένους.
Το ακόμα πιο αστείο είναι ότι στο θολωμένο τους μυαλό ο Τσιτσιπάς ταυτίζεται με τους βλαχομπαρόκ νεόπλουτους που πετάχτηκαν στο Ντουμπάι για το ρεβεγιόν προκειμένου να δουν το όνομά τους σε κανα περιοδικό για καταναλωτές σαπουνόπερας και μετά να επιστρέψουν στην Ελλάδα με όλους τους κινδύνους που μπορεί αυτό να έχει για τη δημόσια υγεία. Έβαλαν έτσι στο ίδιο τσουβάλι έναν άνθρωπο που ιδρώνει για κάθε ευρώ που κερδίζει με έναν «πτωχευμένο» πρώην εκδότη που κατηγορούν ότι έχει φεσώσει το σύμπαν.
Και δεν είναι η πρώτη φορά που το έκαναν.
Δεν είμαι ψυχίατρος και δεν καταλαβαίνω τι κάνει τους ανθρώπους να εξοργίζονται με πράγματα που δεν έχουν καμία απολύτως επιρροή στη ζωή τους. Θέλω να πω, πως καταλαβαίνω κάποιος να θυμώνει με τους αιρετούς του άρχοντες, καταλαβαίνω να θυμώνει με κάποιον που προτρέπει σε παράνομες συμπεριφορές, αλλά δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν κάποιος να μισεί έναν πρωταθλητή ο οποίος το μόνο που κάνει με το παράδειγμά του είναι να δείχνει πως με ταλέντο και σκληρή δουλειά η κορυφή του κόσμου δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο. Δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν τόσοι συμπολίτες να εκνευρίζονται με τον Τσιτσιπά.
Μπορεί να είναι ο φθόνος απέναντι σε κάποιον του οποίου η επαγγελματική αξία είναι μετρήσιμη και το μέτρημα τον δείχνει έκτο καλύτερο στον κόσμο. Αυτό το «έκτος καλύτερος στον κόσμο» σε κάτι που κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι είναι προφανώς αξιοθαύμαστο και όπως όλα τα αξιοθαύμαστα προκαλεί και φθόνο.
Μπορεί να είναι το ότι έχει καταφέρει τόσα πολλά σε ένα ατομικό σπορ. Δηλαδή ένα σπορ στο οποίο είσαι ο μοναδικός υπεύθυνος τόσο για τις επιτυχίες όσο και για τις αποτυχίες. Σίγουρα οι άνθρωποι που έχουν μάθει να φορτώνουν τις αποτυχίες τους σε άλλους θα εκνευρίζονται όταν τον ακούν να κατηγορεί τον εαυτό του για τις ήττες του (ναι, εντάξει το «δεν παίζεις με ποιότητα» είναι γραφική φράση, αλλά η ουσία της παραμένει σοβαρή).
Μπορεί να είναι το ότι το σπορ στο οποίο είναι κορυφαίος δεν είναι ένα «λαϊκό» σπορ (ό,τι κι αν σημαίνει αυτός ο χαρακτηρισμός σε μια εποχή που ο καθένας μπορεί να βρει ένα γήπεδο τένις και να παίξει).
Μπορεί να είναι το ότι αντί να τουιτάρει κοινωνικά ευαίσθητες κοινοτοπίες και να απολογείται για τα σπιτάκια που έχει αγοράσει σε πόλεις τους εξωτερικού ως αποκούμπι για τα γεράματά του, γράφει ότι θα του άρεσε ένα Χάροντς στην Ελλάδα.
Μπορεί επειδή δεν φαίνεται να έχει διάθεση να κολακέψει τους συμπατριώτες του ή να τους ευχαριστεί για πράγματα που ποτέ δεν έκαναν. Μπορεί επειδή με τον τρόπο του θυμίζει πως την καριέρα του τη χρωστάει μόνο στον εαυτό του και την οικογένεια του κι έτσι δεν επιτρέπει σε κανέναν καναπεδάτο να φαντασιωθεί οτί κι αυτός συνέβαλε στην επιτυχία.
Μπορεί να είναι και όλα αυτά μαζί ή και άλλα που δεν τα φαντάζομαι καθώς, όπως είπα, δεν είμαι ψυχίατρος. Η ουσία είναι πως ο Τσιτσιπάς εκνευρίζει πολλούς συμπολίτες χωρίς να κάνει τίποτα το κακό. Χωρίς να τους εξαπατά, χωρίς να τους προσβάλει, χωρίς να τους κοροϊδεύει, χωρίς να παρανομεί, χωρίς να τους στερεί τίποτα, χωρίς να τους βάζει σε οποιονδήποτε κίνδυνο. Τους εκνευρίζει απλώς επειδή υπάρχει και στέκεται στην κορυφή του κόσμου. Και μπράβο του.
11°
