Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την έναρξη των εμβολιασμών και την εχθρική στάση κάποιων απέναντι στην επιστήμη
Φανταστείτε να είστε επιβάτες ενός πλοίου που ναυαγεί και ξαφνικά να βρίσκεστε στη μέση της θάλασσας. Ευτυχώς το σήμα που έχει εκπέμψει το πλοίο πριν βυθιστεί έχει κάνει τη δουλειά του και τα σωστικά σκάφη έρχονται και μάλιστα σε χρόνο πολύ μικρότερο από αυτόν που όλοι πίστευαν ότι θα χρειαστεί. Εκεί λοιπόν που νομίζατε πως η ζωή σας θα τερματιστεί στο βυθό της θάλασσας και θα γίνετε τροφή για τα μη βίγκαν ψάρια, ξαφνικά μπορείτε να ανεβείτε σε σωστικές λέμβους και να σωθείτε.
Πέρα από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι τα νερά της θάλασσας είναι ασφαλέστερα από τις βάρκες και επιμένουν να μείνουν εκεί, δηλαδή τους ανθρώπους που είναι εντέλως παλαβοί, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι οι οποίοι αρχίζουν να διαμαρτύρονται επειδή οι βάρκες που θα σας σώσουν δεν είναι άνετες ή επειδή δεν είναι κλειστές από πάνω και θα βρέχεστε ή επειδή δεν μπορείτε όλοι να επιβιβαστείτε στην πρώτη και γενικά κάνουν ότι μπορούν για να κάνουν τους πανηγυρισμούς γκρίνια. Σα να μη χαίρονται καθόλου με τη σωτηρία, πράγμα που ίσως εξηγείται κάπως αν κανείς σκεφτεί πως είναι οι ίδιοι άνθρωποι που σε κάθε ευκαιρία καταφέρονταν εναντίον του συνεταιρισμού στον οποίο ανήκετε και ο οποίος διαθέτει τα σωστικά σκάφη χωρίς τα οποία θα ήσασταν στο έλεος των κυμάτων και των ψαριών.
Μήπως σας θυμίζουν κάποιους;
Προφανώς δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που αρνούνται να κάνουν το εμβόλιο. Προφανώς δεν μπορώ να καταλάβω τη συμπεριφορά ανθρώπων που είναι εχθρικοί απέναντι στην επιστήμη χωρίς τα επιτεύγματα της οποίας οι περισσότεροι από αυτούς είτε δεν θα ήταν στη ζωή είτε θα έπασχαν απο ασθένειες που θα τους έκαναν να παρακαλούν να μην είναι στη ζωή. Αλλά το ίδιο δεν μπορώ να καταλάβω και τους συμπολίτες που αυτές τις μέρες δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κρύψουν τη λύπη ή και το θυμό τους που επιτέλους ξεκίνησε η επιχείρηση της διάσωσής μας και το φως πια φαίνεται στην άκρη του τούνελ.
Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που αυτές τις μέρες δεν πανηγυρίζουν που τα εμβόλια άρχισαν να φτάνουν και στη χώρα μας. Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που ούτε αυτές τις μέρες δεν βρίσκουν έναν καλό λόγο να πουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον οργανισμό που αν δεν ήμασταν μέλη του θα περιμέναμε στην ουρά των χωρών που θέλουν το εμβόλιο αλλά δεν μπορούν ακόμα να το έχουν. Δεν μπορώ να καταλάβω τους ανθρώπους που φαίνεται να δυσανασχετούν περισσότερο με την αρχή του τέλους του εφιάλτη παρά με τον εφιάλτη τον ίδιο.
Γιατί αν ήθελα να τους καταλάβω μπορεί να καταλάβαινα πως πρόκειται για καιροσκόπους οι οποίοι είχαν επενδύσει στην καταστροφή και τον θάνατο. Μπορεί να καταλάβαινα πως πρόκειται για ανθρώπους που τα συμπλέγματά τους είναι πιο ισχυρά ακόμα και από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Μπορεί να καταλάβαινα πως είναι άνθρωποι που κάθε βράδυ πριν κοιμηθούν προσεύχονταν στους θεούς τους για περισσότερο θάνατο και περισσότερη δυστυχία μπας και ξανακαταφέρουν να παίξουν τον ρόλο του σωτήρα που με τόση αποτυχία ενσάρκωσαν στο παρελθόν.
Οπότε είναι καλύτερο να μην τους καταλαβαίνω. Και να σηκώνω με απορία τους ώμους μου για το πώς κανείς μπορεί να είναι τόσο αγνώμων και αδίστακτος. Και μπράβο του.
