Η δανεική ψήφος και η προάσπιση των μεταρρυθμίσεων

Με την ανάδειξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δημιουργήθηκε σταδιακά ένα κύμα υποστήριξης του μεταρρυθμιστικού σχεδίου, που σταδιακά άρχισε να παρουσιάζει. Η αντιπαράθεση των θέσεών του με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που, όπως απεδείχθη, είχαν ως πυλώνες την αντίθεση προς την Αριστεία, την Αξιολόγηση και την Αξιοκρατία, σε συνδυασμό με όλες τις στρεβλώσεις και τις αβελτηρίες της Μεταπολίτευσης, έφεραν αισιοδοξία και προσδοκίες σε ένα μεγάλο πλήθος πολιτών, μη ψηφοφόρων της ΝΔ. Οι πολίτες αυτοί, προερχόμενοι από τον προοδευτικό χώρο, είχαν διαπιστώσει την αναγκαιότητα βαθέων τομών στη Δημόσια Διοίκηση, στο Εκπαιδευτικό Σύστημα, στο Ασφαλιστικό και στην απαλλαγή μας από άχρηστες δημόσιες δομές, που μόνο στόχο είχαν την τακτοποίηση των «παιδιών» της εκάστοτε κυβερνώσας παράταξης από γενέσεως του Ελληνικού Κράτους.

Το κίνημα αυτό δυναμώθηκε προς ενίσχυση του Κυριάκου Μητσοτάκη, όταν (1) ο ίδιος άρχισε, από την επομένη της εκλογής του στην αρχηγία της ΝΔ τον Ιανουάριο 2016, να αποκηρύσσει την άσκοπη και ανέξοδη ρητορική, τον λαϊκισμό και την επιδοματική πολιτική και σταδιακά να παρουσιάζει ένα πλήρες μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα, (2) ο προοδευτικός χώρος υπό διάφορες ονομασίες (ΠΑΣΟΚ, Πρωτοβουλία των 58, Ελιά, Δημοκρατική Παράταξη, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Κίνημα Αλλαγής) απέτυχε να αποκτήσει ικανή ηγεσία (παρά τη δυνητική ύπαρξη τέτοιων προσώπων, όπως ο Β. Βενιζέλος, η Α. Διαμαντοπούλου, ο Γ. Φλωρίδης κ.α.) και να συσπειρώσει το σύνολο του προοδευτικού κόσμου και (3) φάνηκε πλέον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δρούσε στοχευμένα προς την κατάλυση των θεσμών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και, επομένως, άρχισε να αποτελεί κίνδυνο για την ίδια τη Δημοκρατία.

Αυτό εκφράστηκε στις ευρωεκλογές, αλλά κυρίως στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου 2019. Υπολογίζεται ότι ο προοδευτικός χώρος «δάνεισε» στον Κυριάκο Μητσοτάκη ένα ποσοστό της τάξης του 7-8%, όχι μόνον για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, αλλά πρωτίστως για να επιβάλλει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών και να επαναφέρει την αισιοδοξία στην κοινωνία. Του έδωσε, επίσης, ένα ισχυρό ποσοστό και ένα καθαρό μήνυμα, προκειμένου να είναι σε θέση να αντισταθεί στο φαύλο τμήμα του κόμματός του, που ακόμη παραμένει στο προσκήνιο, και στον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό.

Οι πολίτες, που έδωσαν αυτή τη μάχη στην κοινωνία, στο παρελθόν ψήφιζαν κόμματα της Κεντροαριστεράς ή ακόμη και της Αριστεράς. Πραγματοποίησαν, όμως, το άλμα, βλέποντας ότι την ηγεσία της ΝΔ είχε πλέον ένας πολιτικός με διεθνείς εμπειρίες, καλλιεργημένος, ευγενής, με γνώσεις και όραμα, που τολμούσε να αντιπαρατεθεί με τον λαϊκισμό, τον κρατισμό και τις αβελτηρίες της κοινωνίας μας. Αυτό το 7-8% των προοδευτικών πολιτών, που έδωσε τη νίκη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, άρχισε να ανησυχεί εντόνως, όταν διαπίστωσε ότι ένα μέρος της κοινωνίας μας άρχισε να δέχεται ακρίτως την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ώστε μπροστά σε αυτούς «….ένας χριστιανός μοναχός να μοιάζει με άνθρωπο απορροφημένο στα εγκόσμια» (HannaArendt, Ολοκληρωτισμός, εκδόσεις Νησίδες), όπως μας υπενθύμισε ο Κώστας Κούρκουλος (ΝΕΑ, 28/2/2020).

Χρησιμοποίησα την φράση «δάνεισε στον Κ.Μ.», διότι οι προοδευτικοί πολίτες, που προσέβλεπαν σε βαθιές μεταρρυθμίσεις, δεν κατέθεσαν την ψήφο τους εν λευκώ, αλλά την δάνεισαν έναντι απαιτήσεων. Και αυτές ήσαν οι προσδοκίες για βαθιές μεταρρυθμίσεις στον Κρατικό Μηχανισμό με την κατάργηση εκατοντάδων άχρηστων οργανισμών, για απαλλαγή του Κράτους από τον κομματισμό και την εξάρτησή του από τον κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, για ανάδειξη του τρίπτυχου Αριστεία – Αξιολόγηση – Αξιοκρατία σε πυλώνα της πολιτικής του, για μεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό – Συνταξιοδοτικό (κεφαλαιοποίηση των εισφορών και όχι ετήσια αφαίμαξη κατά μέσο όρο 18 δις ευρώ από τον Κρατικό Προϋπολογισμό για συμπλήρωση των συντάξεων), για Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση (οι βάσεις υπάρχουν και είχαν θεσμοθετηθεί επί υπουργίας της Α. Διαμαντοπούλου, αλλά ακυρωθεί από τους επόμενους) και για εφαρμογή κινήτρων προσέλκυσης παραγωγικών επενδύσεων και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας (μείωση εισφορών και έμμεσης και άμεσης φορολογίας).

Σήμερα, οκτώ μήνες μετά την εκλογική νίκη του Κ. Μητσοτάκη, πολλά έχουν αλλάξει επί τω βελτίστω. Η χώρα έχει αποκτήσει αξιοπιστία στο διεθνή χώρο με τις συνεχείς επαφές του πρωθυπουργού και του υπουργού εξωτερικών με ξένους ηγέτες, ο δανεισμός γίνεται με μηδενικά επιτόκια, οι φόροι και οι ασφαλιστικές εισφορές μειώθηκαν, οι επενδύσεις άρχισαν δειλά να επανέρχονται και η ασφάλεια των πολιτών έχει αρχίσει να ανακτάται. Σημαντική επιτυχία της κυβέρνησης αποτελεί η σθεναρή αντιμετώπιση, τόσο διπλωματικά όσο και επιχειρησιακά, της πρόσφατης ασύμμετρης επίθεσης εναντίον της χώρας, που επιχείρησε η Τουρκία, εργαλοιοποιώντας τη δυστυχία δεκάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών. Οι ενέργειες αυτές επικροτήθηκαν από το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας, παρά τις μεμψιμοιρίες και την αμηχανία, που επέδειξαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στο σύνολό τους.

Όμως, συγχρόνως, ουδείς οργανισμός έχει καταργηθεί, οι κρατικοδίαιτοι συνδικαλιστές πέτυχαν την (έστω προσωρινή) αναβολή της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, ώστε να ακολουθήσει η επιμόρφωση (αντί να προηγηθεί), πολλά κολλέγια θα συνεχίσουν να απονέμουν διπλώματα ισότιμα επαγγελματικά με εκείνα των πανεπιστημίων (μετά από δύο ετών φοίτηση σε ΙΕΚ και ενός έτους φοίτηση σε αυτά), η εφαρμογή της βάσης του 10/20 για εισαγωγή στα Πανεπιστήμια μάλλον αναβάλλεται, η κατάργηση ή συγχώνευση τμημάτων και σχολών μεταφέρεται στο απώτερο μέλλον, ενώ το ασφαλιστικό θα συνεχίσει να επιβαρύνει με ένα ποσοστό της τάξης του 10% του ΑΕΠ (έναντι του 2,5% ως μ.ο. στον ΟΟΣΑ) τον Κρατικό Προϋπολογισμό.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το Κίνημα Αλλαγής αρνήθηκαν πεισματικά να ψηφίσουν ώριμα και αναγκαία νομοσχέδια, όπως αυτό για την προστασία του ΑκαδημαϊκούΑσύλου, τον Εκλογικό Νόμο,τον έλεγχο των ΜΚΟ και την θεσμοθέτηση ιδιωτικών θαλασσοδρομίων υδροπλάνων.

Παρ’ όλα αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παραμένει αδιαμφισβήτητα ο ηγέτης της χώρας, με τους άλλους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης να ακολουθούν ασθμαίνοντας. Όμως, εμείς «του 60 οι εκδρομείς», που προερχόμαστε από την ευρύτερη Αριστερά, θα συνεχίσουμε να ασκούμε εποικοδομητική κριτική στην κυβέρνηση και να πιέζουμε για μεταρρυθμίσεις, δανείζοντας επί του παρόντος την ψήφο μας και την εμπιστοσύνη μας. Ιδιαίτερα στις πολύ δύσκολες στιγμές, που σήμερα περνά η χώρα (μεταναστευτικό, τουρκική επιθετικότητα, εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να στηρίζει τους Ρουβίκωνες). Το αύριο εξαρτάται απολύτως από την τόλμη που θα δείξει και τις μεταρρυθμίσεις που θα υλοποιήσει. Θα πρέπει, όμως, να γνωρίζει ότι το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο, που σήμερα διαθέτει, δεν θα διαρκέσει για πάντα.

Υ.Γ.1. Η θέση αυτή ας μην εκληφθεί από τους «γεφυροποιούς» του ΣΥΡΙΖΑ ως αλλαγή πλεύσης εκ μέρους μας ή ως χαλάρωση της στήριξής μας προς το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του πρωθυπουργού. Τους προτρέπω να το εκλάβουν ως εποικοδομητική κριτική, ως πίεση για την υλοποίησή του, ως σταθερότητα στην πορεία υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών και, τέλος, ως πάγια εναντίωση στην όποια προοπτική επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, που ονειρεύεται τον «έλεγχο όλων των αρμών»,της εξουσίας.

Υ.Γ.2. Ακούσαμε αυτές τις μέρες τον κ. Τσίπρα και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να προτρέπουν την κυβέρνηση να θέσει βέτο στην ψήφιση του Προϋπολογισμού 2021-2027 της ΕΕ, έως ότου οι χώρες – μέλη δεχθούν να μοιραστούν μαζί μας τις μεταναστευτικές ροές. Δεν γνωρίζουν άραγε ότι χωρίς αυτόν τον προϋπολογισμό η Ελλάδα κινδυνεύει να πεθάνει από ασφυξία, δεδομένου ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα Περιφερειακά Προγράμματα και οι Αγροτικές Επιδοτήσεις εξαρτώνται σχεδόν αποκλειστικά από τον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό; Ιδιαίτερα όταν έχουν ασκήσει εκτελεστική εξουσία επί 4,5 χρόνια. Δεν γνωρίζουν ότι η προσπάθεια εξαπάτησης των πολιτών δεν διαρκεί για πολύ;