Ο Στάλιν, ο Λακόπουλος, ο Σκουρλέτης και το βοϊδίσιο βλέμμα

Η απόφαση για απόσυρση δεν κράτησε πολύ, ο δημοσιογράφος μετά από λίγο επανήλθε στις επάλξεις του αγώνα, συνεχίζοντας να υποστηρίζει τον σ. Αλέξη, αλλά τώρα αναζητούσε και τους υπεύθυνους της εκλογικής ήττας. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τη βασική ευθύνη την έχει ο Γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ σ. Σκουρλέτης και προσπάθησε να το τεκμηριώσει.

«Ο Σκουρλέτης στο βιογραφικό του στη Βουλή δηλώνει ως επάγγελμα: “οικονομολόγος”.
Αλλά τι δουλειά ακριβώς έκανε “από το 1986 στον ιδιωτικό τομέα”, δεν αναφέρεται στις αυτοπαρουσιάσεις του. Πάντως ό,τι και αν έκανε δεν τον βοήθησαν στα τέσσερα υπουργεία που του έδωσε ο Τσίπρας ως Πρωθυπουργός και δεν άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις... Ίσως δεν θα είχε εκλεγεί ποτέ του τίποτε, αν στο τέλος του καλοκαιριού του 2018 ο Αλέξης Τσίπρας δεν τον πρότεινε για γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος. Αποδείχθηκε καταστροφική επιλογή. Το χειρότερο ήλθε τον Μάιο του 2019: στην αναμέτρηση για την Αυτοδιοίκηση ο  ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη. Εξελέγησαν μόνο έξι από τους δημάρχους που υποστήριξε και κανένας περιφερειάρχης. Την ίδια στιγμή στη διπλανή κάλπη το ίδιο κόμμα έπαιρνε 24% περίπου στις Ευρωεκλογές και ενάμιση μήνα αργότερα στις εθνικές πήρε 32%... Ο Σκουρλέτης δήλωνε πανευτυχής: “Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών μπορεί να έχασε την κυβέρνηση αλλά, πλέον, έχει εδραιωθεί ως ο δεύτερος πόλος στην πολιτική σκηνή”».

Μετά από αυτό το άρθρο, ποιος είδε τον σ. Σκουρλέτη και δεν τον φοβήθηκε. Αμέσως βγήκαν να τον υπερασπιστούν οι στρατιές των αριστερών τρολ που ξαφνικά θυμήθηκαν ότι ο μέχρι χτες «κορυφαίος δημοσιογράφος» δούλευε στον Λαμπράκη, επομένως αποτελεί εργαλείο του συστήματος και έχει ταξικές διάφορες με τον εκφραστή της εργατιάς σ. Σκουρλέτη. Τη άποψη αυτή υιοθέτησε και το Πολιτικό Γραφείο του ΣΥΡΙΖΑ όπου ομοφώνως, δηλαδή και με τη θετική ψήφο του άχαστου σ. Αλέξη, εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ο παλιός φίλος και συνομιλητής καταδικαζόταν σαν προδότης! «Σε ό,τι αφορά δημοσιεύματα που στρέφονται εναντίον κορυφαίων στελεχών του κόμματος, η Π. Γ. θεωρεί ότι το μόνο που εξυπηρετούν είναι τους σκοπούς αντίπαλων πολιτικών κέντρων».

Ζήτω ο Λένιν, ζήτω ο Στάλιν, ζήτω και ο Σκουρλετισμός

Η κατηγορία είναι βαριά. Ο «αγωνιστής της δημοσιογραφίας» που επί χρόνια έγραφε άρθρα-ύμνους για τον ΣΥΡΙΖΑ και έφερνε νερό στις χούφτες για να ξεδιψάσει ο σ. Τσίπρας, ξαφνικά κατατασσόταν στα αντίπαλα πολιτικά κέντρα που τον έβαζαν να επιτίθεται στις μεγάλες μορφές του σύγχρονου Μαρξισμού-Λενινισμού, δηλαδή στον σ. Σκουρλέτη. Η απάντηση του καταγγελομένου ήταν αναπόφευκτη:

«Παλιότερα ο Γιώργος Παπαχρήστος από τη στήλη του στα ΝΕΑ περιέγραφε τον Π. Σκουρλέτη σαν “σταλινικό”, με “βοϊδίσιο βλέμμα”. Πίστευα πως ήταν υπερβολή. Γιατί να είναι σταλινικός ο γόνος εύπορης οικογένειας που ζει στα βόρεια προάστια, χωρίς αγωνία βιοπορισμού, που πήγαινε στο πανεπιστήμιο με ακριβό ΙΧ και μπορούσε να δρα απερίσπαστος στην Αριστερά; Όσο για το βλέμμα του, κανείς δεν είναι υπεύθυνος για τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του. Νομίζω πως τον αδίκησα. Τον Παπαχρήστο, εννοώ. Το κατάλαβα προ μηνών, όταν έγραψα ένα άρθρο πολιτικής κριτικής για τον Σκουρλέτη και αυτός οργάνωσε ολόκληρη εκστρατεία εναντίον μου: στο κόμμα του και στα προσωπικά «περάσματα» που έχει στο μιντιακό σύστημα, ιδίως σε όσους βρίζουν τον Τσίπρα. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να τον φτάσει σ’ αυτό το θέμα...»

«Τον αξιολόγησα πολιτικά: ως αντι-Τσίπρα, ως κατά δήλωσή του αριστερό, κακό υπουργό και οπωσδήποτε ως αποτυχημένο γραμματέα του κόμματος του... Δεν έγραψα τίποτε για την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Έγραψα για τον Σκουρλέτη. Γιατί απαντάει ένα κομματικό όργανο;... Αυτός αντί να απαντήσει κατέφυγε στο κόμμα. Όπως ο ηρωικός λήσταρχος Νταβέλης στο λημέρι του. Και εξασφάλισε –απαίτησε, ή εκβίασε πληροφορούμαι– την αποδοκιμασία μου. Δικαίωμά του και δικαίωμά τους... Απλώς δεν καταλαβαίνω πώς είναι δυνατόν το 2020 το ανώτερο πολιτικό όργανο ενός προοδευτικού κόμματος να απαντάει σε ένα άρθρο - και δεν είναι η πρώτη φορά. Κάποιοι σ’ αυτό το όργανο συστηματικά δικάζουν δημοσιογράφους με την απεχθή μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε από τον πραγματικό, αλλά και τον μικροαστικό Σταλινισμό... Αυτό είναι κυνήγι μαγισσών, όχι πολιτική». 

«Ο Σκουρλέτης δείχνει να έχει συνείδηση του περιθωριακού ρόλου του στην κοινωνία, ώστε μόνο διά του άνωθεν διορισμού βρέθηκε τρεις φορές στη Βουλή. Και μόνο πίσω από το κόμμα μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του – σ’ αυτή την περίπτωση τουλάχιστον... Εδώ όμως υπάρχει ένα θέμα. Αν “εξυπηρετώ τους σκοπούς αντίπαλων πολιτικών κέντρων”, όπως “θεωρεί” η ΠΓ, μήπως είμαι και “εχθρός του λαού”; Τι ακριβώς είναι οι “Φίλοι του Λαού” βεβαιως το ξέρει η Αριστερά από τον καιρό του Λένιν...Είναι κρίμα -για το Τσίπρα, όχι για μένα- να αποφασίζει η ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ ομόφωνα, άρα και με τη συγκατάθεσή του, ότι “θεωρεί” πως εξυπηρετώ τους αντίπαλους του... Έτσι θα του το διαλύσουν το μαγαζί... Είναι δουλειά των πολιτικών οργάνων ενός κόμματος να βγάζουν αποφάσεις εναντίον όσων ασκούν κριτική; Τότε στη ΝΔ και το Κινάλ δεν θα έκαναν τίποτε άλλο όλη μέρα εναντίον μου- και δεν θα είχε την αποκλειστικότητα ο Βαξεβάνης...»

«Κατά περιόδους ο κοντοχωριανός μου Αλέξης Τσίπρας μου έκανε την τιμή να συζητάει μαζί μου. Εκτιμώ τη δημόσια παρουσία του και το ρόλο του στην ανασυγκρότηση της σύγχρονης Αριστεράς και της Δημοκρατικής παράταξης, όντας επικεφαλής ενός κόμματος με ιδεοληπτικούς, πολιτικά προβληματικούς, ακόμη και σαλεμένους παράγοντες, τους περισσότερους από τους οποίους ξεφορτώθηκε - αφού τους πλήρωσε... Το ζοφερό σημείο της απόφασης, που με αφορά, απηχεί ένα εσωκομματικό περιβάλλον που ο ίδιος δημιούργησε –ή ανέχεται– και εγώ –όπως και άλλοι δημοσιογράφοι- μπήκα στο στόχαστρο αποκλειστικά λόγω της κριτικής μου... Τον Τσίπρα τον θέλουν ως “κράχτη” λόγω του ότι κάνει “γκελ» στην κοινωνία... Λυπάμαι, αλλά πλέον ως φορέας εξυπηρέτησης “αντίπαλων πολιτικών κέντρων” -με την κομματική βούλα μάλιστα- δεν έχω λόγο να πάρω μέρος στο κακόγουστο μασκέ πάρτι τους.