Η Αγγελική Σπανού γράφει για τους αστυνομικούς ελέγχους στους κινηματογράφους που παίζουν την ταινία «Joker»
Η 16χρονη κόρη μου είχε μόλις γυρίσει από το σινεμά, είδε τον Joker, όταν άρχισε να κυκλοφορεί η πληροφορία ότι αστυνομικοί μπούκαραν στο «Αελλώ» για να το «καθαρίσουν» από ανήλικους και να καταγράψουν τα στοιχεία των γονιών τους, όσων ήταν εκεί. Είχαν ειδοποιηθεί, λέει, από υπαλλήλους του υπουργείου Πολιτισμού που παρακολουθούσαν την ταινία και εντόπισαν τους «παραβατικούς» που μυούνταν στα σκοτάδια της -κατά την ανάλυσή τους- επικίνδυνης για την ανάπτυξη της σκέψης τους ταινίας.
«Fake news», ήταν η πρώτη της αντίδραση της Έλλης, «δεν μπορεί να συνέβη αυτό». Συνέβη όμως. Ευτυχώς όχι στο σινεμά που διάλεξε η ίδια. Οπότε το έμαθε αλλά δεν το βίωσε. Τρόμαξε όμως. Όπως τρόμαξα κι εγώ. Γιατί δεν μιλάμε για τη δυστοπία της βαθιάς τραμπικής Αμερικής, μιλάμε για εδώ και τώρα.
Τα ερωτήματα είναι συγκεκριμένα:
Υπάρχει πολιτική ευθύνη;
Μας φαίνεται «κανονικό» ότι θα αποφανθούν εισαγγελείς αν έχουν διαπραχθεί αδικήματα;
Τι θα κάνει η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη για να εξακριβωθεί επισήμως ποιοι υπάλληλοι του ΥΠΠΟ πήραν την ανατριχιαστική αυτή πρωτοβουλία;
Τι δείχνει το πάθος με το οποίο προσπάθησαν διάφοροι αναρμόδιοι να υποβαθμίσουν το γεγονός ως αποτέλεσμα υπερβολών διαζευγμένων μανάδων που δεν ήθελαν την ταινία που διάλεξε ο μπαμπάς για το παιδί;
Τι πρέπει να έχει μέσα του ένας άνθρωπος για να «δώσει» εφήβους και τους γονείς τους επειδή παρακολουθούν μια ταινία που, προφανώς, τη θεωρεί καταραμένη;
Γιατί κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί σε άλλες ταινίες, με ασυγκράτητη βία και άλλα «ακατάλληλα», αλλά συνέβη στον Joker που είναι κραυγή εναντίον του αποκλεισμού των κολασμένων του σύγχρονου δυτικού κόσμου;
Έχει πιο κάτω και πιο πίσω ή τερματίσαμε;
Πόσο συχνά διακρίνονται τα όρια μεταξύ τραγικού και γελοίου στην ελληνική πραγματικότητα;
22°
