Η παρέμβαση Σημίτη για Τουρκία και το κόστος της αδράνειας

Υπό τον σαφή τίτλο «Προσοχή τώρα», η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για τις σχέσεις της χώρας μας με την Τουρκία έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κοινό ενημέρωσης της κοινής γνώμης για το είδος και το βάθος των σύγχρονων ελληνοτουρκικών διαφορών. Με την ιδιότητα του αιφνιδιασμένου πρωθυπουργού που κλήθηκε να διαχειριστεί την κρίση των Ιμίων αλλά και συνάμα με την ιδιότητα του διορατικού ηγέτη του εθνικού διπλωματικού θριάμβου του Ελσίνκι, ο πρώην πρωθυπουργός δεν επιχειρεί τόσο να προειδοποιήσει την κοινή γνώμη για ένα νέο θερμό επεισόδιο αλλά κυρίως να υπενθυμίσει στους διαδόχους του στην διακυβέρνηση της χώρας το δυσβάσταχτο κόστος της διπλωματικής αδράνειας.

Κρίσιμες πολιτικά αλλά και νομικά είναι οι παρατηρήσεις Σημίτη για τις εκκρεμούσες ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τα θαλάσσια σύνορα των δυο χωρών

Το πάθημα του ψεύτη βοσκού
Η παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού έρχεται σε μια στιγμή κορύφωσης του συντελεσμένου εθνικού αποπροσανατολισμού των τελευταίων ετών. Με βαριά ευθύνη των ΜΜΕ και κυρίως των ενημερωτικών τηλεοπτικών σταθμών, ο μέσος πολίτης αδυνατεί να κατανοήσει το τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα στα σημεία ενδιαφέροντος του ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.

Για ορισμένους δημοσιογραφικούς οργανισμούς, η «τουρκική προκλητικότητα» είναι πλέον μόνιμη στήλη, πριν το δελτίο του καιρού και την αθλητική ενημέρωση. Τα ουσιώδη στέκουν δίπλα-δίπλα με τα ανούσια, πιάνουν την ίδια έκταση, αναλύονται από τους ίδιους καλεσμένους -συχνά ρασοφόρους. «Τουρκική προκλητικότητα» η ασήμαντη δήλωση ενός περιθωριακού συμβούλου του Ερντογάν, «τουρκική προκλητικότητα» και η άφιξη ενός τουρκικού πλωτού γεωτρυπάνου στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γέννημα-θρέμμα της Ανατολικής Μεσογείου, ο Αίσωπος μας έχει προειδοποιήσει από πολύ παλιά για το τι μπορεί να πάει στραβά όταν ηχήσει πολλές φορές λανθασμένα ο συναγερμός.

Αδιέξοδη η πολιτική της διαιώνισης των εκκρεμοτήτων
Αν κανείς διαβάσει με προσοχή ολόκληρη την παρέμβαση Σημίτη, θα διαπιστώσει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν επιθυμεί τόσο να προειδοποιήσει για ένα θερμό επεισόδιο, όσο να εξηγήσει το πλαίσιο στο οποίο αυτό θα εκδηλωθεί - το οποίο θα παραμείνει το ίδιο ακόμα και αν τελικά αποφευχθεί το όποιο επεισόδιο.

Ο πρώην πρωθυπουργός τονίζει ότι μέχρι σήμερα ακολουθήσαμε «συνειδητά μια πολιτική στην οποία κυριαρχεί η επίκληση των δικαιωμάτων μας, αλλά αποφεύγουμε να τα κατοχυρώσουμε για να μην προκαλέσουμε αμφισβητήσεις». Κόντρα στη ρηχή και γενικόλογη επίκληση του Διεθνούς Δικαίου από το σύνολο της σημερινής πολιτικής ηγεσίας, ο κ. Σημίτης διευκρινίζει ότι «μέχρι σήμερα αναγνωρίζουμε τους κανόνες του διεθνούς δικαίου αλλά εν γνώσει μας δεν επιδιώξαμε την εφαρμογή τους γιατί θεωρούμε πιθανό να προκύψουν αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα».

Κρίσιμες πολιτικά αλλά και νομικά είναι οι παρατηρήσεις Σημίτη για τις εκκρεμούσες ελληνοτουρκικές διαφορές ως προς τα θαλάσσια σύνορα των δυο χωρών. Ο πρώην πρωθυπουργός αποδίδει σημαντικό μέρος της ευθύνης για τη διατήρηση των εκκρεμοτήτων στη μοιραία απόφαση της κυβέρνησης Καραμανλή να μην αξιοποιήσει σχετική ρήτρα της συμφωνίας του Ελσίνκι και να αποδεχθεί την έναρξη των συζητήσεων για την ένταξη της Τουρκίας παρά την αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων.

Το δόγμα «ασ’ το για αργότερα» τρέφει την υπαρκτή τουρκική προκλητικότητα
Απευθυνόμενος στην κυβέρνηση που θα σχηματιστεί μετά την εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουλίου, ο κ. Σημίτης τονίζει ότι «η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία», ακόμα και με λύσεις «όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή».

Ήδη, οι γνωστοί εμποράκοι της εθνοκεντρικής μιζέριας μεταφράζουν την αναφορά Σημίτη σε «όχι πάντα ευχάριστες λύσεις» ως προτροπή για μια ακόμα πράξη «εθνικής προδοσίας», μια ακόμα από τις τόσες που δήθεν έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια. Ο Κώστας Σημίτης όμως επιχειρεί να εξηγήσει το ακριβώς ανάποδο, ότι δηλαδή ο φόβος ενός προγενέστερου έντιμου συμβιβασμού είναι αυτός που θα τελικά θα γεννήσει το όποιο θερμό επεισόδιο ή μιας διαπραγμάτευσης σε συνθήκες νέων Ιμίων.

Εξάλλου, η αδράνεια της Ελλάδας δεν τρέφει μονάχα την τουρκική προκλητικότητα αλλά και ενθαρρύνει και την ιστορικά γνωστή απροθυμία των συμμάχων μας να πάρουν θέση στην ελληνοτουρκική διένεξη. Αν εξαντλήσουμε τη στήριξή τους στην αποτροπή ενός θερμού επεισοδίου, δεν θα την απολαύσουμε στο πλήρες εύρος της εκεί που πρέπει. Κανείς δεν θα είναι διατεθειμένος να εκτεθεί υπέρ μιας διστακτικής χώρας που προτιμά να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Η Ελλάδα παραμένει μια ιδιαίτερα ισχυρή χώρα του δυτικού κόσμου, γι’ αυτό και είναι μάλλον υποτιμητικό για την ποιότητα της ελληνικής διπλωματίας να καλείται να υπηρετήσει ως κύριο εθνικό στόχο την αποφυγή θερμού επεισοδίου

Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα παραμένει μια ιδιαίτερα ισχυρή χώρα του δυτικού κόσμου, γι’ αυτό και είναι μάλλον υποτιμητικό για την ποιότητα της ελληνικής διπλωματίας να καλείται να υπηρετήσει ως κύριο εθνικό στόχο την αποφυγή ενός θερμού επεισοδίου. Ο εθνικός στόχος δεν μπορεί παρά να είναι σημαντικά υπέρτερος και να αφορά την οριστική διευθέτηση των διμερών εκκρεμοτήτων με την Τουρκία. Η ώρα είναι τώρα, τόσο για την Αθήνα όσο και για τη Λευκωσία.