«Δεν είμαι ομοφοβικός αλλά αυτοί γιατί μας λένε ότι είναι gay;»
Δεν κάνουν κάτι διαφορετικό οι gay από τους straight. Το αίτημά τους είναι να μπορούν να δηλώνουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό χωρίς να τους κράζουν.
Κάποιοι, πάλι, διαμαρτύρονται για την αισθητική του Pride...
Υπάρχει μια πολυπληθής σιωπηλή ομάδα η οποία αισθάνεται πολύ άνετα σε παρέες ομοφυλόφιλων, «καλιαρντεύει» μαζί τους και μόνο ομοφοβική δεν είναι. Κι όμως τους ακούμε, συχνά, να λένε: «Γιατί μας το δηλώνουν ότι είναι ομοφυλόφιλοι; Εμείς τους λέμε τι είμαστε;».
Τους το λέμε. Και βέβαια, όχι μόνο σε αυτούς αλλά σε όλους εκπέμποντας στο περιβάλλον σήματα που δηλώνουν διαθεσιμότητα, σεξουαλική επιθυμία, επιθυμία για φλερτ και διάθεση για ερωτικά πειράγματα.
Μια ματιά στα timeline των χρηστών στα social media θα μας πείσει ότι είναι έτσι. Ακόμα και οι πιο «ξερές» σελίδες χρηστών, ακόμα κι αυτές που λες και υπάρχουν μόνο για να ξιφουλκούν για τις μεταρρυθμίσεις, παράγουν και εκπέμπουν πλήθος σεξουαλικών σημείων. Απλώς, επειδή ακριβώς έχουμε μεγαλώσει σε κοινωνίες που αποδέχονται την ετεροφυλία ως τη μόνη κανονικότητα, τα έχουμε εμπεδώσει τόσο πολύ που δεν το παρατηρούμε καν και μας χτυπάει στο μάτι μόνο η αντίστοιχη συμπεριφορά των ομοφυλόφιλων που έμενε μέχρι πρόσφατα κρυφή.
Δεν κάνουν κάτι διαφορετικό οι gay από τους straight. Και όταν αυτό περνάει στο πεδίο της διεκδίκησης, κωδικοποιείται στο αίτημα να μπορούν κι αυτοί να δηλώνουν τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό χωρίς να τους κράζουν.
Κάποιοι άλλοι πάλι διαμαρτύρονται για την αισθητική του Pride. Σε τόσο αντιαισθητικούς καιρούς βεβαια το επιχείρημα αυτό είναι αστείο, αλλά πιστεύω ότι έχει μία αξία να απαντηθεί και αυτό. Στο Pride η δήλωση των σημείων γίνεται έκρηξη, φωνάζει: «Δεν θέλω, δεν μπορώ άλλο να κρύβομαι!», είναι η χαρά της επανάστασης, είναι η γιορτή του θάρρους να δηλώσεις με υπερηφάνεια ποιος είσαι και επειδή ακριβώς το θάρρος που απαιτείται για μια δήλωση ταυτότητας δεν περιορίζεται στη σεξουαλική ταυτότητα, το pride μας συγκινεί όλους.
Ο ανοιχτά gay συνάδελφός σου σε τι διαφέρει από τη συνάδελφο που περιφέρεται στους διαδρόμους της εταιρείας ημίγυμνη τινάζοντας τα μαλλιά της κάθε τόσο; Γιατί το δεύτερο είναι σχεδόν αναμενόμενο, ενώ στο πρώτο δυσφορούμε;
Αυτά δεν τα λύνουμε σε μια μέρα. Δεν λύνονται ίσως ποτέ γιατί η ανοχή είναι μια καθημερινή άσκηση. Χρειάζεται προσπάθεια και αυτοσυγκράτηση να είμαστε ανεκτικοί. Δεν γεννιόμαστε ανεκτικοί, γινόμαστε ανεκτικοί. Αλλά έτσι, όπως θα μας έλεγε και ο μεγάλος φιλελεύθερος φιλόσοφος Μάικλ Ιγκνάτιεφ, επιδεικνύουμε «ηθικό γούστο». Καλοσύνη, αλληλεγγύη, ανθρωπιά είναι οι καθημερινές αξίες που έχουν κωδικοποιηθεί στην ατζέντα των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Ηθικό γούστο. Ας προσπαθούμε να το επιδεικνύουμε κάθε μέρα.
10°
