Το ερώτημα για τις Ευρωεκλογές, σε μια περίοδο που όχι μόνο η Ευρώπη αλλά ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε αναβρασμό.
Πριν λίγες μέρες σοκαρισμένη άκουσα τον κ. Μεϊμαράκη σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ να λέει ότι δεν του αρέσει ούτε το κρύο των Βρυξελλών αλλά ούτε και η ψυχρότητα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Θα πάει μόνο, λέει, για να βοηθήσει το κόμμα του. Θα χρησιμοποιήσει δηλαδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ως μέσο διάσωσης της ΝΔ. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που είναι το μοναδικό όργανο που οι ευρωπαίοι πολίτες έχουμε άμεση εκπροσώπηση και ψηφίζει περίπου το 80% της νομοθεσίας που αφορά τη ζωή μας. Και μάλιστα σε μια περίοδο που όχι μόνο η Ευρώπη αλλά ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε αναβρασμό. Σε μια κρίσιμη περίοδο που η αύξηση των ανισοτήτων, η οικονομική στασιμότητα, οι πολιτικές λιτότητας και ο αυταρχισμός τρέφουν το τέρας του φασισμού. Τη στιγμή που η κλιματική αλλαγή θα εντείνει ακόμη περισσότερο τις πιέσεις, κάποιοι πολιτικοί σκέφτονται όχι πως θα προσπαθήσουν να αποτρέψουν την καταστροφή αλλά πως θα σώσουν το κόμμα και τη θέση τους.
Ως υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μ’ ένα μικρό κόμμα το Οικολογία Πράσινοι-Αλληλεγγύη, θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτά τα ζητήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν το πολιτικό διάλογο και να καθορίσουν τη σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που θα προκύψει από τις εκλογές της 26ης Μαΐου.
Κατά τη γνώμη μου η κύρια αιτία των σημερινών προβλημάτων είναι η αύξηση των ανισοτήτων. Η ψαλίδα συνεχώς ανοίγει, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι, ενώ οι φτωχοί περισσότεροι και φτωχότεροι. Καθώς οι ανισότητες αυξάνουν, μεγαλώνει όπως είναι αναμενόμενο και το κοινωνικό χάσμα και όσο το κοινωνικό χάσμα μεγαλώνει τόσο η κοινωνία διαβρώνεται, οι αξίες αποσυντίθενται, η αξιοπρέπεια και η ευγένεια εγκαταλείπονται και τη θέση τους παίρνουν το μίσος και η επιθετικότητα.
Η μεσαία τάξη που χαρακτηρίζεται ο θεματοφύλακας της δημοκρατίας καταρρέει. Για τους νεόπτωχους πλέον τα σχέδια για το μέλλον γίνονται απρόσιτη πολυτέλεια. Αυτό γεννά νοοτροπίες τύπου «αφού εγώ καταστράφηκα ας καταστραφεί το σύμπαν».
Η οικονομική στασιμότητα έφερε τις πολιτικές λιτότητας. Αντί να πάμε σε πράσινες επενδύσεις (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κυκλική οικονομία, γαλάζια ανάπτυξη) για να τονωθεί η οικονομία εμείς πήγαμε σε περικοπές. Περικοπές στην υγεία, στη παιδεία, στις συντάξεις, στους μισθούς. Πήγαμε σε αυτό που ονομάζουμε «λιγότερο κράτος» ή αλλιώς ιδιωτικοποιημένο κράτος. Αυτό είχε ως συνέπεια να αδυνατίσει ακόμη περισσότερο την κοινωνία. Γιατί είναι διαφορετικό πράγμα η εξυγίανση του κράτους και άλλο πράγμα η κατάργηση του. Η διαρκής λιτότητα οδήγησε στην εξαθλίωση, και η διάψευση των υποσχέσεων στο θυμό.
Έτσι γεννιέται ο εθνικισμός και ο εξτρεμισμός. Μια κοινωνία της οποίας η κοινωνική δομή έχει καταρρεύσει, η οικονομία της χρειάζεται επενδύσεις που δεν τις έχει, και οι πολιτικοί της έχουν κάνει όλα τα λάθος πράγματα για να διορθώσουν την κατάσταση, αν η κοινωνία αυτή δεν έχει την ωριμότητα να κρίνει σωστά την κατάσταση και να την ανατρέψει οδηγείται στον εθνικισμό και τελικά στην καταστροφή της. Τι λένε οι εθνικιστές υποψήφιοι ευρωβουλευτές αυτές τις μέρες στα ραδιόφωνα; Αυτή η χώρα είναι δική μας. Μας ανήκει. «Θέλουμε κλειστά σύνορα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Θέλουμε να προστατέψουμε το έθνος» άκουσα υποψήφια της Νέας Δεξιάς να λέει στον 9,84. Είπε δηλαδή ότι λένε και οι φασίστες. Μόνο όσοι ανήκετε στη σωστή φυλή δικαιούστε μερίδιο από τη συρρικνωμένη πίτα. Το θέμα είναι ότι η πίτα καθημερινά συρρικνώνεται και αύριο ούτε εσείς της καθαρής φυλής θα δικαιούστε από την πίτα. Θα είστε ανεπιθύμητοι. Αυτός είναι ο φασισμός. Το έχουμε δει στις μαύρες γραμμές της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Από την άλλη πλευρά η κλιματική αλλαγή ήδη συντελείται και θα επηρεάσει όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Αν αφουγκραστούμε τις ζωές των συνανθρώπων μας που καταστράφηκαν από τις πλημμύρες και τις φονικές πυρκαγιές θα καταλάβουμε ότι έχουμε σοβαρό λόγο για να πανικοβληθούμε. Είναι παρανοϊκό να γνωρίζεις ότι η αντίστροφη μέτρηση για την καταστροφή του πλανήτη έχει ξεκινήσει και να επιμένεις σε εξορύξεις ορυκτών καυσίμων. Να επιμένεις στο ενεργειακό μοντέλο που μας οδήγησε εδώ. Ήδη η Μεγάλη Βρετανία κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης κλιματικής ανάγκης, η Γαλλία ανησυχεί για την εξαφάνιση ενός εκατομμυρίου ειδών της βιοποικιλότητας ενώ ο Guardian αλλάζει την ορολογία από climate change(κλιματική αλλαγή) climate emergency (κλιματική έκτακτη ανάγκη).
Το ερώτημα λοιπόν για τις ευρωεκλογές είναι ποιοι είναι ικανοί να τα δουν όλα αυτά, να τα καταλάβουν και να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τη καταστροφή. Ας πάμε λοιπόν στις κάλπες με οδηγό μας τη λογική και όχι το θυμό. Με γνώμονα το κοινωνικό και όχι το ατομικό συμφέρον.
Είναι απαραίτητο να αποφύγουμε ενέργειες που θα περιθωριοποιήσουν τη χώρα μας από τους συμμάχους της, βάζοντάς την στην ίδια ομάδα με «προβληματικές» περιπτώσεις όπως η Ουγγαρία
7°
