Δεν ξέρω γιατί οι άνθρωποι που, είτε από ιδιοτέλεια, είτε από περιορισμένη δυνατότητα ορθής κρίσης, αλλάζουν συχνά κόμματα και απόψεις, επιμένουν να χρησιμοποιούν τα μέσα της κοινωνικής της δικτύωσης προκειμένου να διατυπώνουν δεσμεύσεις τις οποίες δεν έχουν τη δυνατότητα, το κουράγιο ή το ήθος να τηρήσουν. Στις περιπτώσεις που οι πήδοι από κόμμα σε κόμμα οφείλονται στην περιορισμένη δυνατότητα ορθής κρισης, στη βλακεία δηλαδή, η απάντηση είναι προφανής. Ένας βλαξ δεν μπορεί εύκολα να προστατεύσει τον εαυτό του και αναπόφευκτα εκτίθεται. Στην περίπτωση της ιδιοτέλειας υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο της βλακείας (υπάρχουν πολλοί ιδιοτελείς βλάκες, όπως και ευφυείς ανιδιοτελείς) αλλά υπάρχει και η περίπτωση απλώς να καταλαβαίνουν ότι το ηθικό ή πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων στους οποίους απευθύνονται (των ψηφοφόρων τους δηλαδή) δεν είναι ιδιαιτέρως υψηλό και δεν αφήνει λεπτομέρειες, όπως η αναξιοπιστία, να τους επηρεάσουν.
Δεν ξέρω σε ποια από τις παραπάνω περιπτώσεις ανήκει ο σύντροφος Δανέλλης, αλλά ξέρω πως είναι ένας πολιτικός ο οποίος από το 1996 μέχρι το 2000 ήταν βουλευτής του Συνασπισμού, από το 2009 μέχρι το 2014 ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ και από το 2015 μέχρι χτες βουλευτής του Ποταμιού. Ως εκ τούτου θα έπρεπε να είναι λίγο πιο προσεκτικός με τις αναρτήσεις του σε φέισμπουκ και τουίτερ. Από την άλλη, αν ήταν λίγο πιο προσεκτικός, θα μας στερούσε την ευκαιρία να διασκεδάσουμε με τον αυτοεξευτελισμό στον οποίο υποβάλει τον εαυτό του.
Αντιλαμβάνομαι ότι μερικοί παραπάνω μήνες βουλευτικής εξουσίας και αποζημίωσης δεν είναι μικρή υπόθεση, αλλά δεν ξέρω αν η εξουσία και τα χρήματα μπορεί να είναι ικανοποιητική αποζημίωση για έναν άνθρωπο που έσπευσε να στηρίξει την κυβέρνηση του Αλέκση και του Πάνου (φυσικά και είναι ακόμα και τώρα κυβέρνηση του Πάνου, βουλευτές του τη στηρίζουν) ενώ, όχι πολύ παλιά, έγραφε αυτό:
και αυτό:
Εννοείται πως ο Δανέλλης δεν είναι ο μόνος βουλευτής που εξευτελίζεται για χάρη του Αλέκση και της εξουσίας. Η Παπακώστα όμως (η οποία ως καραμανλική είναι έτσι κι αλλιώς πιο κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ παρά στη ΝΔ) που περιέγραφε τον Τσίπρα ως «θλιβερό» και «αμοραλιστή», αντάλλαξε τον εξευτελισμό με υπουργική θέση. Η Κουντουρά και ο Κόκκαλης, που παρίσταναν ότι έβγαζαν σπυράκια με τον όρο «Μακεδονία», το ίδιο. Ελπίζω ο γενναιόδωρος Αλέκσης να χαρίσει μια υπουργική καρεκλίτσα στον σύντροφο Δανέλλη και να μην τον αφήσει απλώς και μόνο με τη βουλευτική έδρα. Από την άλλη, αυτή η έδρα φαίνεται να είναι για τον λεβέντη από την Κρήτη τόσο πολύτιμη που ίσως να του είναι αρκετή. Και μπράβο του.
14°
