Μια τρυφερή ανάρτηση για τη Γιορτή της Μητέρας και τη δική του μαμά, την κυρά Γιωργία έκανε ο βουλευτής Χάρης Θεοχάρης:
Όλη η δύναμη που έχεις, πηγάζει από τη μητέρα σου. Αυτή η απλή αλήθεια είναι τόσο δύσκολη να την καταλάβουμε νοητικά, την έχουμε όμως όλοι μέσα μας.
Η πάλη συνεχής.
Κάθε μέρα για το ντύσιμό μας, μάχη κανονική. Δεν το θέλω αυτό, τσιμπάει! Για κάποιο λόγο τα πουλόβερ τσιμπούσαν τότε. Το μαλλί ήταν διαφορετικό από σήμερα.
Κάθε μέρα μας πήγαινε σχολείο, η σάκα μας στον ώμο, δερμάτινη και βαριά αλλά το χέρι μας σφιχτά κλεισμένο στο δικό της. Πολλά τα δρομολόγια. Άλλος το πρωί, άλλος το απόγευμα. Και με το τελευταίο κουδούνι, εκεί έξω από τα κάγκελα με περίμενε. Έτρεχα με τα κοντά παντελονάκια μου να πέσω στην αγκαλιά της. Μέχρι που άρχισα να ντρέπομαι φυσικά, οπότε ούτε αγκαλιά ούτε χεράκι. Ήμουν μεγάλος πια.
Το φαγητό ζεστό και γρήγορα για διάβασμα. Τι να τον κάνω τον μεσημεριανό ύπνο, παιδί ήμουν. Τώρα όμως καταλαβαίνω πόσο δύσκολο θα ήταν για αυτή να κάθεται μαζί μου χωρίς μεσημεριανή ξεκούραση και να διαβάζει, από πάνω μου κάθε μέρα. Αυτή μου έδωσε την αγάπη για το διάβασμα, αυτή το πείσμα να ξαναδιαβάσω ό,τι δεν καταλαβαίνω, αυτή τη δύναμη να μη με σταματάει η κούραση.
Μεγάλωσα και αν είναι περήφανη για μένα και για τα αδέρφια μου, το κρύβει καλά. ´Οχι όμως τόσο καλά που να μην το δούμε. Πάντα όμως υπάρχει κάτι για να γίνουμε καλύτεροι.
Και σήμερα παλεύει με όλες τις δυνάμεις της. Σπίτι, κήπος, ασθένειες. Ακόμη και με εμάς,-αχάριστοι- να της λέμε πως παρεμβαίνει στα δικά μας και δεν είναι δουλειά της. Εμείς, τα παιδιά της, που κάναμε τη μεγαλύτερη παρέμβαση από όλες: ήρθαμε και της κάναμε τη ζωή άνω κάτω.
Και τώρα που ξεθάβει παλιές φωτογραφίες από τα παιδικά μας χρόνια, νιώθω μέσα μου μια αιώνια αλήθεια:
Πώς η κυρά Γιωργία και ο κυρ Θανάσης είναι θεματοφύλακες ενός μέρος του εαυτού μου. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου δεν τα θυμάμαι εγώ, τα θυμούνται μόνο αυτοί.
19°
