Η πολύ χαμηλή τηλεθέαση του καναλιού της Βουλής τη μέρα της ψηφοφορίας για την παραπομπή δέκα πολιτικών προσώπων στην προανακριτική για τη Novartis δείχνει κάτι που ξέραμε ήδη από τη χαμηλή αναγνωσιμότητα των σχετικών θεμάτων στις ιστοσελίδες: Η κοινή γνώμη δεν παρακολουθεί προσεκτικά την εξέλιξη της υπόθεσης και μάλλον βολεύεται στη γενικότητα και την απλούστευση: Είτε είναι σκάνδαλο είτε σκευωρία, οπότε μικρή σημασία έχουν και στις δύο περιπτώσεις οι λεπτομέρειες: Ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές στο πάρτι της διαφθοράς και τι αποτελεί θεσμικό τραμπουκισμό. Ανάλογα με την κερκίδα που έχει επιλέξει κανείς από πριν, βλέπει την αιματοχυσία στο Κολοσσαίο σαν κάθαρση ή σαν εκτροπή.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Novartis δεν σπέρνει πολιτικούς ανέμους. Κάθε άλλο, πολιτικά γεγονότα συμβαίνουν ήδη και έχουν σημασία:
• Η συσπείρωση της ΝΔ σταθεροποιείται σε υψηλά επίπεδα και η ενότητά της σφυρηλατείται με εντυπωσιακό τρόπο. Τα διάφορα φέουδα υποχωρούν μπροστά στην ανάγκη υπεράσπισης της τιμής του κόμματος, πόσο μάλλον της προοπτικής της εξουσίας. Η ηγεσία Μητσοτάκη ισχυροποιείται για πρώτη φορά τόσο πολύ και το καραμανλικό σύστημα λουφάζει όσο ακούγονται φωνές που περιγράφουν την ομάδα του πρώην πρωθυπουργού ως τρίτη συνιστώσα της κυβέρνησης. Σαμαράς και Γεωργιάδης κυριαρχούν εσωκομματικά για να ολοκληρωθεί η δεξιά στροφή που ξεκίνησε με τα συλλαλητήρια για το μακεδονικό.
• Η Δημοκρατική Συμπαράταξη απομακρύνεται ολοταχώς από τον ΣΥΡΙΖΑ συμπαρασύροντας ολόκληρο το Κίνημα Αλλαγής. Ο Ευ. Βενιζέλος γίνεται εμβληματική φυσιογνωμία του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου στο σύνολό του και αυτό του δίνει πολλούς πόντους στους κόλπους της κεντροαριστεράς. Η Φ. Γεννηματά δεν μπορεί να τον αγνοήσει και υποχρεώνεται να ακολουθήσει τη «γραμμή» του. Το Ποτάμι, που δεν έχει καμία σχέση με τις πολιτικές που έφεραν την έκρηξη της φαρμακευτικής δαπάνης, βρίσκεται στην αμήχανη θέση να συμπλέει με ένα κομμάτι του «παλιού» που εγκαλείται από την κυβέρνηση και αναγκάζεται να πάρει θέση δίπλα του στη μάχη.
• Ελαχιστοποιούνται οι δυνατότητες εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης σε όλα τα θέματα, δηλαδή και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν φαίνεται εφικτή η υπερψήφιση από βουλευτές της αντιπολίτευσης ακόμη και μιας καλής συμφωνίας για το σκοπιανό, κάτι που ήταν βέβαιο πριν από έναν μήνα. Ακόμη και για τη δυσάρεστη τροπή στα ελληνοτουρκικά δεν υπάρχει έδαφος για συγκρότηση εθνικού μετώπου.
• Επιστρέφει το πολιτικό ρίσκο πάνω από τη χώρα. Δηλαδή, δημιουργούνται ερωτηματικά στους συστημικούς παίκτες της διεθνούς οικονομίας για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό και ανησυχίες για το αν μπορούμε να υποστηρίξουμε τη μετάβαση στην κανονικότητα, όσο εξελίσσεται ένας ακόμη ελληνικός εμφύλιος.
• Η κυβέρνηση και διχάζεται και ενώνεται, με την έννοια ότι στο οικονομικό επιτελείο (και όχι μόνο) φαίνεται πως υπάρχουν διαφωνίες για τον χειρισμό της υπόθεσης από το Μέγαρο Μαξίμου και για την προτεραιότητα που δόθηκε, ενώ αντίθετα ο Π. Καμμένος έρχεται πιο κοντά στον Α. Τσίπρα από τον οποίο είχε απομακρυνθεί λόγω σκοπιανού.
• Ο πρωθυπουργός επαναφέρει τη διαίρεση παλιού-νέου στην οποία στήριξε την τελευταία εκλογική του νίκη και δείχνει ότι στις κάλπες θα πάει καταγγέλλοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους για βρώμικα χέρια τον καιρό της εξουσίας.
• Η ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής εδραιώνεται. Σαμαράς και Βενιζέλος έχουν προαναγγείλει ειδικά δικαστήρια, ακόμη και για εσχάτη προδοσία, ενώ δεν έχουν «αδειαστεί» από τις ηγεσίες των κομμάτων τους που με τον τρόπο αυτό δεσμεύονται στον ρεβανσισμό.
• Η κοινωνία εκπαιδεύεται ξανά στον διχασμό και τη μισαλλοδοξία. Στήνονται χαρακώματα, οργανώνονται εκτελέσεις και προετοιμάζονται αντίποινα. Η διάθεση εξόντωσης του άλλου μεγαλώνει, η ατμόσφαιρα βαραίνει, τα πάθη εντείνονται, το θυμικό αγριεύει, ο ορθολογισμός ηττάται.
• Το ενδεχόμενο ουσιαστικής διαλεύκανσης του σκανδάλου απομακρύνεται. Αυτοί που κατηγορούνται ως κλέφτες δεν αναλαμβάνουν καμία πολιτική ευθύνη και η συλλήβδην ενοχοποίηση δεν επιτρέπει την κατά περίπτωση εξέταση.
• Ο κοινοβουλευτισμός διασύρεται για μια ακόμη φορά. Η εικόνα του συναισθηματικά φορτισμένου Π. Πικραμμένου στο βήμα της Βουλής λίγο πριν την παραπομπή του θα μας θυμίζει πως ο πάτος είναι όλο και πιο κάτω. Την ίδια ώρα καταρρακώνεται το κύρος της Δικαιοσύνης με τις μηνύσεις πολιτικών εναντίον δικαστικών και τις ενδείξεις για παρασκηνιακές συνεννοήσεις με εμπλοκή υπουργών.
Αυτά θα ισχύουν εφόσον δεν βρεθούν ατράνταχτα στοιχεία που να συνδέουν πολιτικό πρόσωπο ή στενό συνεργάτη του με το σκάνδαλο Novartis. Αν βρεθούν, όλα τα παραπάνω δεν θα έχουν απολύτως καμία σημασία γιατί θα μεταβούμε σε μια εντελώς νέα πραγματικότητα – τόσο νέα που δεν περιγράφεται.
7°
