Πολιτικη & Οικονομια

Όταν βουλευτές κρίνουν την επιστήμη…

Με αφορμή τη συζήτηση περί διαταραχής ή δυσφορίας φύλου

Βασίλης Βενιζέλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Για «προδοσία της επιστήμης στο όνομα της πολιτικής ορθότητας» κάνει μεταξύ άλλων λόγο σήμερα στην A.V. ο π. Βασίλειος Θερμός, ψυχίατρος παιδιών και εφήβων, με αφορμή την ερώτηση, την οποία 13 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν την περασμένη εβδομάδα προς τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό για να ζητήσουν…  μέτρα προληπτικής λογοκρισίας προκειμένου να μην επαναληφθεί επιστημονική εκδήλωση, όπως εκείνη η οποία πραγματοποιήθηκε στο νοσοκομείο της Αθήνας «Ευαγγελισμός» με θέμα την «διαταραχή ταυτότητας φύλου».

Συγκεκριμένα, ο π. Βασίλειος Θερμός αναφέρει τα εξής:

«Προφανώς ο Σύλλογος Διεμφυλικών προσέγγισε τους βουλευτές και τους ζήτησε να βοηθήσουν. Άλλωστε η στρατηγική του κινήματος στην Αμερική, όπου έγινε και η αλλαγή της ονομασίας (σ.σ.: από «διαταραχή ταυτότητας φύλου» σε «δυσφορία ταυτότητας φύλου»), ήταν να πάψουν πια να δέχονται τα μικρά αυτά παιδιά θεραπεία, ώστε να προωθούνται μεγαλώνοντας προς ταυτότητα διεμφυλικού και αλλαγή φύλου, ιατρική ή νομική. Το πρόβλημα υπάρχει με τους ψυχολόγους και τους ψυχίατρους, που προσχώρησαν σε αυτή τη λογική. Χωρίς να εξετάζουν την παθολογία, που αρκετές φορές κρύβεται πίσω από την δυσφορία αυτή, αποδέχονται απλά τη επιθυμία των παιδιών ή των εφήβων. Δηλαδή, έχουμε μια προδοσία της επιστήμης τους χάριν της πολιτικής ορθότητας».

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ακόμη και η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία (ΕΨΕ) είχε  εκφράσει τις ανησυχίες της, με αφορμή τον προσφάτως ψηφισθέντα νόμο για το θέμα της ταυτότητας φύλου,

Συγκεκριμένα, η ΕΨΕ εξέφρασε ανησυχία για τη δυνατότητα, η οποία δίνεται σε άτομα με μείζονα ενεργό ψυχοπαθολογία (π.χ. παρανοϊκή ψύχωση) και που ενδεχομένως δεν βρίσκονται σε ψυχιατρική παρακολούθηση, να μπορούν να κάνουν αίτηση αλλαγής φύλου χωρίς να προηγείται μια εκτίμηση της κατάστασής τους. Σχολιάζοντας το θέμα να μπορεί ο ενδιαφερόμενος να ξαναζητήσει αλλαγή των στοιχείων του, στο προηγούμενο φύλο του αν το θελήσει, έως μια φορά, αναφέρεται ότι «στην ουσία ο δικαστής θα πρέπει να συμφωνεί με το αίτημα, εφόσον δεν έχει άλλη πληροφόρηση, ή θα ζητάει ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη μόνο αν κρίνει ότι αυτό απαιτείται. Και βεβαίως, αφού δεν είναι ο ίδιος επαγγελματίας ψυχικής υγείας, δεν μπορεί να το κάνει με τον δέοντα τρόπο».