Ζητείται σύμμαχος στη μετά-Καμμένο εποχή…

Την Πέμπτη διεξάγεται στη Βουλή συζήτηση για τα νέα κατορθώματα του υπουργού Άμυνας, αυτή τη φορά με την εμπλοκή του «αντιπροσώπου» της Σ. Αραβίας-Ιοραδνίας-Κέυνας κλπ, Βασίλη Παπαδόπουλου σε συμφωνίες πώλησης βλημάτων. Στο Μαξίμου είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι από την  έκβαση αυτού του μπαράζ αποκαλύψεων που εμπλέκουν τον κ. Καμμένο -απόντα την περασμένη εβδομάδα σε επίσκεψη στον Καναδά- σε έναν λαβύρινθο χωρίς έξοδο. Ενδεικτική της αγωνίας της κυβέρνησης είναι η εκκωφαντική σιωπή του πρωθυπουργού αλλά και των υπουργών για τη σκοτεινή αυτή υπόθεση.

Είναι πλέον κοινό μυστικό στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» ότι η συνύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ έχει βρει τοίχο. Δεν είναι μόνο οι ανεξέλεγκτες κινήσεις του κ. Καμμένου τους τελευταίους μήνες. Δεν είναι μόνο η ακύρωση των πολιτικών πρωτοβουλιών του κ. Τσίπρα -ιδιαίτερα με τη διανομή του μερίσματος- στην προσπάθειά του να θεμελιώσει το αφήγημα της «καθαρής εξόδου» από τα μνημόνια. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η ζοφερή δημοσκοπική εικόνα που εμφανίζεται για τους ΑΝΕΛ. Ακόμα και στις μετρήσεις που γίνονται για λογαριασμό του Μαξίμου, η συρρίκνωση των ποσοστών του συμμάχου της σε επίπεδα της τάξης του 1% φανερώνουν το μείζον πρόβλημα που αναδεικνύεται για τον ΣΥΡΙΖΑ: Το κόμμα που κυβερνά θεωρεί «τελειωμένο» πολιτικά τον πολιτικό σχηματισμό που του στάθηκε τα τρία τελευταία χρόνια. Το ερώτημα είναι αν η σύμπραξη μπορεί να αντέξει μέχρι το 2019 -οπότε κατά τις κυβερνητικές διακηρύξεις θα γίνουν οι επόμενες εκλογές- ή η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και οι ολοένα πιο απρόβλεπτες κινήσεις και αξιώσεις του κ. Καμμένου θα προκαλέσουν «εκλογικό ατύχημα».

Με δεδομένη και τη δημοσκοπική πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, η αναζήτηση συμμάχων καθίσταται επιτακτική όχι τόσο για την τρέχουσα επιβίωση αλλά και για την ευόδωση των σχεδίων μετεκλογικών συμπράξεων. Και αυτό για την περίπτωση που στις προσεχείς εκλογές η ΝΔ δεν αποκτήσει αυτοδυναμία και κατά συνέπεια η χώρα οδεύσει σε νέες εκλογές, αυτή τη φορά με απλή αναλογική.

Αυτός είναι ο λόγος που, παρά την επίσημη σιωπή, οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά -και μετά την εκλογή της κ. Γεννηματά- απασχόλησαν και απασχολούν έντονα το πρωθυπουργικό επιτελείο. Στη νέα φάση, εξαιρετικό ενδιαφέρον εμφανίζουν για το Μαξίμου δύο παράγοντες: Πρώτον, ποιο θα είναι το εύρος της ενότητας και η αντοχή της συνοχής στην υπό διαμόρφωση της νέας παράταξης. Δεύτερον, πόσο «απέναντι» θα σταθεί ο νέος φορέας στον ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένα στελέχη επισήμαναν με νόημα ότι η κ. Γεννηματά σε χτεσινή της συνέντευξη σημείωνε πως η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατη όσο αυτός συνεργάζεται  με τους ΑΝΕΛ.

Βέβαια, παραλείπουν στην ανάλυσή του και το στοιχείο που προσθέτει η κ. Γεννηματά -και επιμένουν πολλοί μέσα στο νέο φορέα: Ότι δηλαδή δεν μπορεί να γίνει λόγος για συνεργασία χωρίς να έχει προηγηθεί ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στο νέο φορέα, έτσι ή αλλιώς, θα πρέπει να αναθεωρηθεί όσο είναι καιρός. Τη θέση αυτή υποστηρίζουν τόσο οι πασοκογενείς δυνάμεις που είναι ενσωματωμένες στο ΣΥΡΙΖΑ όσο και ορισμένοι από την εσωκομματική αντιπολίτευση. Από την άλλη παραμένουν ισχυρές οι φωνές που προκαταβολικά χαρακτηρίζουν το υπό διαμόρφωση φορέα ως αναπαλαίωση του «διεφθαρμένου» ΠΑΣΟΚ - όπως πρόσφατα εκφράστηκε ο υπουργός Επικρατείας κ. Χριστόφορος Βερναρδάκης όσο και οι ΑΝΕΛ, που βλέπουν ότι οι όποιες ελπίδες πολιτικής τους επιβίωσης περνούν μέσα από την κλιμάκωση της πολεμικής τους κατά του νέου εγχειρήματος. Την ώρα που και ο πρωθυπουργός έστελνε τα συγχαρητήριά του για την εκλογή της κ. Γεννηματά, η εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ δήλωνε πως «το «νέο κόμμα της κεντροαριστεράς» δεν είναι παρά το παλιό και γνώριμο εξουσιολάγνο ΠΑΣΟΚ: το κόμμα της μίζας, της απύθμενης διαφθοράς και της ασύστολης διαπλοκής. Τίποτα δεν έμαθε και τίποτα δεν ξέχασε».

Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ διανύει ήδη μια ιδιότυπη «μετά-Καμμένο» εποχή, η οποία, σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα της κυβερνητικής πολιτικής, προκαλεί πολιτική ασφυξία στον πρωθυπουργό. Τα καύσιμα της «αντιμνημονιακής σύμπραξης» έχουν τελειώσει, βρίσκονται στο κόκκινο. Η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων αποδεικνύεται ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα για τον πρωθυπουργό, με πολλές άγνωστες παραμέτρους. Η σωτήρια συνεργασία με τον κ. Καμμένο μεταλάσσεται, μέρα με τη μέρα, σε εφιάλτη.