Μετά το πολιτικό και το τραπεζικό σύστημα, όπως ήταν επόμενο, είναι μέσα στις επερχόμενες κινήσεις από μέρους της τρόικας για αναπροσαρμογή, κατά τα συμφέροντα των δανειστών. Η Κύπρος απλά αποτέλεσε την αρχή για μια σειρά ραγδαίων αλλαγών, όπως όλα δείχνουν, στις τράπεζες και στην αγορά. Ο δημόσιος τομέας ακόμη προσπαθεί να αποβάλει τα «περιττά» κομμάτια του, δίχως να μπορεί να τα καταφέρει, εξαιτίας των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, την ίδια ώρα που ο ιδιωτικός μετράει ζημίες, λουκέτα, απολύσεις και κυρίως δε βλέπει κανένα φως στο τούνελ, όχι της ανάπτυξης που λέγεται, αλλά της επιβίωσής του.
Και όλα αυτά όταν τα πολιτικά κόμματα απλώς κάνουν διαπιστώσεις και παρακολουθούν αμέτοχοι ή διαπραγματεύονται νωχελικά τις αποφάσεις των τροϊκανών, που υποθηκεύουν το οικονομικό και κοινωνικό σύστημα της Ελλάδας για τα επόμενα είκοσι χρόνια. Το ζήτημα δεν είναι πλέον ποιος έχει τα κλειδιά της διακυβέρνησης της χώρας, αλλά ποιος μπορεί να βρει τον τρόπο να αλλάξει κλειδαριά, προκειμένου να θέσει τα σημερινά σε αχρηστία. Το σημερινό πολιτικό σύστημα, μέσα από τα πολιτικά κόμματα, παρουσιάζεται στη σημερινή κοινωνία ως ένα νεκροταφείο ελεφάντων, το οποίο έχει αποξενωθεί και απαξιωθεί από τους ίδιους τους πολίτες.
Ο πολίτης-ψηφοφόρος θα κληθεί πάλι να υποπέσει στα τεχνητά διλήμματα που του θέτουν πολιτικά κόμματα και ορισμένα μέσα ενημέρωσης, που κινούνται ανάμεσα στο υπάρχον σύστημα και το αβέβαιο μιας εναλλακτικής πολιτικής. Ανάμεσα στην ελπίδα και το φόβο, χωρίς να του καθιστούν σαφές τι αντιστοιχεί σε τι.
Από τη μία υπάρχει απογοήτευση για την έως τώρα λειτουργία της τρικομματικής κυβέρνησης, που κινείται στα όρια της διαχειριστικής επάρκειας, χωρίς τις απαραίτητες κινήσεις ρίσκου για κάτι περισσότερο και από την άλλη, υπάρχει καχυποψία, αλλά και αναμονή για το τι μπορεί να πρεσβεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως πιθανή κυβέρνηση. Θα κινηθεί πάλι ανάμεσα στις συνιστώσες του; Θα πέσει στην παγίδα, προκειμένου να αντλήσει επιπλέον ψηφοφόρους, να υιοθετήσει τα ορφανά του ΠΑΣΟΚ από το συνδικαλισμό και τον κομματισμό των περασμένων δεκαετιών;
Η κινητικότητα του εκλογικού σώματος και αρκετών στελεχών του παλαιού ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί υποκρισία αυτών που βλέπουν μια ανερχόμενη Αριστερά της εξουσίας, ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα πολιτικά τους αμαρτήματα.
Το ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας με τα ίδια φύλλα δεν είναι ικανό για να ξεκινήσει ένα καινούργιο παιχνίδι, με κερδισμένη την ίδια την κοινωνία, αφού η πολιτική ιστορία δείχνει ότι με επαναχρησιμοποιημένα και μεταχειρισμένα υλικά σπίτι καλό δεν χτίζεις.
10°
