Κατά τη διάρκεια των τελευταίων αγροτικών κινητοποιήσεων, συνδικαλιστές της υπαίθρου επισκέφθηκαν το Υπουργείο Γεωργίας για το καθιερωμένο ραντεβού, όπου τα αιτήματα ανταλλάσσονται με υποσχέσεις ή αρνήσεις. Η κουβέντα κυλούσε καλά στο γραφείο του υπουργού και ένας συνδικαλιστής ζήτησε να αποζημιωθούν οι βαμβακοπαραγωγοί που έπληξε το σκουλήκι. «Μπαμπάκι έχω και εγώ και ξέρω, υπουργέ» είπε ο ξωμάχος. Ο υπουργός σηκώθηκε και έφερε τον υπολογιστή στο τραπέζι των συσκέψεων. «Δεν έχεις μπαμπάκι, έχεις στάρι» του είπε – οι αγροί είναι πλέον καταγεγραμμένοι στις ψηφιακές υπηρεσίες του υπουργείου. Άκουγα τη σχετική διήγηση και εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο δεν είχε να κάνει με την ιστορία, αλλά με μένα: συνειδητοποίησα ότι δεν γνώριζα το όνομα του υπουργού Γεωργίας!
Πιστέψτε με, συνήθως ξέρω και τους υφυπουργούς. Για τον Αθανάσιο Τσαυταρή δεν είχα ακούσει ποτέ, μου τον σύστησε το Google. Πιθανότατα αυτό αρκεί για να καταλάβεις ότι κάνει καλά τη δουλειά του. Ο υπουργός που δεν είναι στα κανάλια βρίσκεται συνήθως στο γραφείο του και ασχολείται με κάτι πιο παραγωγικό. Καθηγητής Γενετικής και Βελτίωσης των Φυτών στο ΑΠΘ. Με δύο διδακτορικά, το ένα στις ΗΠΑ. Διαβάζω το βιογραφικό του και το μοναδικό άλλοθι που χορηγώ στην άγνοιά μου είναι ότι η σχέση μου με τα φυτά τελειώνει στο πότισμα.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω αν ο Τσαυταρής είναι ένας καλός υπουργός. Μπορεί να είναι ο χειρότερος που κάθισε στη συγκεκριμένη καρέκλα και εγώ τώρα να εκτίθεμαι με μία άσκοπη αγιογραφία. Ξέρω, όμως, ότι βάσει προσόντων είναι ο κατάλληλος άνθρωπος στη σωστή θέση. Και ξέρω, ακόμα καλύτερα, ότι μπορεί σε δύο εβδομάδες στη θέση του να βρίσκεται κάποιος άλλος που θα υπηρετήσει καλύτερα τις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Και πάντα, την ώρα που ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοινώνει τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης, εγώ κάθομαι και κάνω αφελείς σκέψεις που απλώνονται κάτω από ένα βασικό ερώτημα: γιατί στο διάολο οι Έλληνες πρωθυπουργοί κάνουν ανασχηματισμούς;
Το σενάριο σέρνεται τις τελευταίες μέρες και πιθανότατα θα συναντηθεί με την αλήθεια, όταν η τρόικα φύγει και μας αφήσει να κάνουμε Πάσχα. Και τότε, ναι, το σύστημα θα κινηθεί, οι κλωστές θα τραβηχτούν, τηλεφωνήματα και μηνύματα θα σηκώσουν φήμες και προσδοκίες. Αν μη τι άλλο, ένα κομμάτι του συστήματος κυρίως, το δημοσιογραφικό, θα δικαιολογήσει και την ύπαρξή του, μεταφέροντας μηνύματα, ρίχνοντας σκόνη στα μάτια ή νερό στο μύλο του μικροπολιτικού κουτσομπολιού.
Οι Έλληνες πρωθυπουργοί λατρεύουν τους σαρωτικούς ανασχηματισμούς. Βέβαια, όταν κάνεις σαρωτικό ανασχηματισμό, είναι σαν να παραδέχεσαι ότι η κυβέρνησή σου δεν λειτουργεί καλά. Όμως αυτός δεν είναι ο κανόνας; Καμία κυβέρνηση δεν δουλεύει καλά. Και ο ανασχηματισμός δεν γίνεται για να λειτουργήσει καλύτερα η κυβέρνηση. Γίνεται για να αποκατασταθούν ή να διαταραχθούν οι ισορροπίες – εξαρτάται τι βολεύει περισσότερο τη συγκεκριμένη στιγμή. Παράγοντες που έχουν πάρει ύψος υποχρεώνονται να κοντύνουν. Στελέχη παίρνουν την ευκαιρία που περίμεναν, όχι επειδή την αξίζουν, αλλά επειδή δεν πρέπει να την πάρει κάποιος άλλος. Αλλάζουν συσχετισμοί σε εκλογικές περιφέρειες. Σύμβουλοι πηγαίνουν και έρχονται. Ξανθιές γραμματείς που είχαν αποκτήσει στιλ, ύφος και εξουσία, τώρα επιστρέφουν σε στενά βουλευτικά γραφεία. Καινούργιες φάτσες εμφανίζονται στην τηλεόραση για να υπερασπιστούν τον πρωθυπουργό και την πολιτική του, που τώρα έγινε και δική τους.
Με συγχωρείτε, αλλά δεν πιστεύω στους ανασχηματισμούς και στις προθέσεις που κρύβουν. Είναι σαν να αλλάζεις το σκηνικό, αλλά να ανεβάζεις την ίδια παράσταση. Αυτή η κυβέρνηση έχει χρόνο μπροστά της. Και επειδή σκοπεύει, όπως λέει, να αλλάξει τη χώρα, οφείλει να δοκιμάσει ευρύτερες καινοτομίες. Μία κυβέρνηση τεχνοκρατών είναι πιο απαραίτητη από ποτέ. Δεν θα ήταν, αν τα υπουργεία ήταν επαρκώς στελεχωμένα, αν ο μηχανισμός δούλευε καλά, ανεξαρτήτως πολιτικής ηγεσίας. Η χώρα χρειάζεται επειγόντως καλό μάνατζμεντ από ανθρώπους που θα ξέρουν τη δουλειά, αλλά κανένας δεν θα ξέρει τους ίδιους. Και ας μη φαίνονται, ας μη βγαίνουν στην τηλεόραση. Κανένας δεν θέλει να βλέπει υπουργούς στην τηλεόραση.
20°
