Σ’ ένα πολύ ψηλό κτίριο, στον Πύργο Αττικής, εργαζόμενοι υπεύθυνοι για την συντήρηση και χειροκίνητη κυκλοφορία των τριών ανελκυστήρων, επί χρόνια αμείβονταν περισσότερο από τους άλλους εργαζόμενους στον Πύργο ,καθώς σε κάθε διαπραγμάτευση με την Διαχείριση υπήρχε το επιχείρημα ότι η δουλειά τους ήταν πολύ δύσκολη και σε κάθε περίπτωση η μη ικανοποίηση των δίκαιων θεσμικών και οικονομικών αιτημάτων τους θα οδηγούσε σε απεργία και καθήλωση των ανελκυστήρων.
Η Διαχείριση ήταν εκλεγμένη και απολάμβανε «εκ θέσεως» κάποια προνόμια. Υπήρχε δηλαδή ειδικός ανελκυστήρας αποκλειστικά για την κατοικία και το γραφείο του Διαχειριστή και δεν χρειαζόταν να συνωστίζεται με τους υπόλοιπους επιβάτες, ανά διαστήματα δε, προσελάμβανε «εκ θέσεως» κάποιον φίλο ή συγγενή για άλλες δουλειές του Πύργου.
Στον θυγατρικό Πύργο Τραμίδη σύμφωνα με έγκυρες πηγές η εκεί Νέα Διαχείριση προσέλαβε από 1.1.2009 έως 4.9.2009 326 άτομα. Οι εργαζόμενοι στους ανελκυστήρες και στους δύο Πύργους εζήτησαν αλλεπάλληλα αυξήσεις των αποδοχών τους. Η Διαχείριση δεν είχε κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα στο να συμφωνήσει στα αιτήματα των εργαζομένων και να δώσει τις αυξήσεις –άλλες φανερές και άλλες κρυφές - συνεκτιμώντας τις αρνητικές συνέπειες που θα υπήρχαν σε περίπτωση απεργίας. Μάλιστα, για να μην αυξηθούν τα κοινόχρηστα και κακοφανεί στους ενοίκους η Διαχείριση άρχισε σε πρώτη φάση να παίρνει από το αποθεματικό των κοινοχρήστων που είχε δημιουργηθεί με κόπο στο παρελθόν και σε δεύτερη φάση να συνάπτει δάνεια με υποθήκη την κοινόχρηστη περιουσία.
Η σκέψη κάποιων ενοίκων του Πύργου, να βάλουν κάποια χρέωση για την χρήση των ανελκυστήρων, ανάλογη με τον ρυθμό χρήσης αλλά και για το γεγονός ότι πολλοί χρήστες δεν ήταν καν ένοικοι αλλά επισκέπτες του Πύργου, έτσι ώστε το κόστος να κατανεμηθεί πιο δίκαια αλλά και για να αντισταθμίσουν το κόστος των αυξήσεων των μισθών των εργαζομένων, αποκλείστηκε σχεδόν ομοφώνως, καθώς η άποψη που επικράτησε ήταν, ότι ο ανελκυστήρας είναι δημόσιο αγαθό και πρέπει να παρέχεται δωρεάν σε όλους. Πρωτοστατούντες στην άποψη αυτή ήταν οι εργαζόμενοι και μερικοί ένοικοι που διέμεναν στους υψηλούς ορόφους και είχαν εξοχικά στο Πήλιο και την Αράχοβα. Οι τελευταία συμμετείχαν ενεργά και στο κίνημα δεν πληρώνω διόδια για τους αυτοκινητόδρομους.
Τα κοινόχρηστα ήταν αρκετά, ωστόσο οι ένοικοι είχαν δουλειές, ήταν καλοπληρωμένοι και μπορούσαν ακόμη να τα καταβάλουν. Κάποια στιγμή όμως τελείωσε η περίοδος χάριτος των δανείων και άρχισαν να έρχονται τα τοκοχρεολύσια. Παράλληλα οι δουλειές των ενοίκων στον Πύργο δεν πήγαιναν και τόσο καλά, αρκετά διαμερίσματα ξενοικιάστηκαν και οι περισσότεροι άρχισαν να αδυνατούν να πληρώσουν τα κοινόχρηστα. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν οι δανειστές να έρθουν και να επιβάλουν μείωση των δαπανών του Πύργου. Έτσι, μείωσαν μερικώς την αμοιβή των εργαζομένων στους ανελκυστήρες αλλά κυρίως για τον περιορισμό των λειτουργικών δαπανών έθεσαν εκτός λειτουργίας δύο από τους τρεις ανελκυστήρες για το κοινό, με αποτέλεσμα να υπάρχει σημαντική συμφόρηση, καθυστερήσεις και μείωση της εξυπηρέτησης. Καθώς αυτό δεν ήταν αρκετό, προχώρησαν σε περαιτέρω μειώσεις. Οι εργαζόμενοι με την σειρά τους αποφάσισαν να απεργήσουν, λέγοντας μάλιστα ότι ο αγώνας τους για καλύτερες αμοιβές είναι και αγώνας όλων των ενοίκων του Πύργου και γι’ αυτό ζήτησαν την συμπαράσταση και αλληλεγγύη όλων.
Το τι συνέβη στην διάρκεια της απεργίας στον τρόπο κίνησης των ενοίκων του Πύργου, δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κάποιος. Προφανώς στο βραχυπρόθεσμο διάστημα η μόνη εναλλακτική λύση ήταν η χρήση του κλιμακοστασίου. Αυτό όμως ήταν εφικτό μόνο για αυτούς που κατοικούσαν στους χαμηλούς ορόφους. Οι υπόλοιποι αδυνατούσαν να μετακινηθούν και παρέμειναν καθηλωμένοι στα διαμερίσματα τους.
Οι δε πελάτες του Πύργου αυτού προφανώς και απέφευγαν να επισκεφτούν τα γραφεία που ήταν στον Πύργο. Ο φαύλος κύκλος είχε ξεκινήσει και σε λίγο χρονικό διάστημα αρκετοί από τους ενοίκους αποφάσισαν να μετακομίσουν σε άλλους Πύργους και οι πόροι στο κοινό ταμείο του Πύργου μειώθηκαν σημαντικά. Τότε, κάποιος από τους αιρετικούς ενοίκους του Πύργου, εισηγήθηκε στην Γενική Συνέλευση τα παρακάτω: Κύρια αιτία του προβλήματος ήταν η έλλειψη ανταγωνισμού για την λειτουργία των ανελκυστήρων και το κυρίαρχο θέμα ήταν η αποδοτική λειτουργία και η σωστή παροχή υπηρεσιών και ότι, εάν οι εργαζόμενοι πληρώνονταν απευθείας από τον Πύργο η μέσω κάποιου τρίτου ήταν ελάσσονος σημασίας θέμα.
Τους πρότεινε λοιπόν να δημοπρατήσουν την λειτουργία κάθε ανελκυστήρα ξεχωριστά και να αποφασίσουν επίσης εάν θέλουν να υπάρχει χρέωση για την χρήση του ανελκυστήρα και πόση, έχοντας κατά νου ότι το κόστος έπρεπε με κάποιο τρόπο να καλυφτεί ή από τους χρήστες και επισκέπτες ή από όλους τους ενοίκους μέσω των κοινοχρήστων. Δηλαδή, ή από την μια τσέπη ή από την άλλη. Τίποτα τζάμπα δεν υπάρχει. Η Κοινή Νέα Διαχείριση έκανε ότι δεν ήθελε να ακούσει επί της εισήγησης αυτής. Προτίμησε να επιστρατεύσει τους εργαζομένους στους ανελκυστήρες.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, ονόματα ή καταστάσεις δεν είναι τυχαία.
*O Στράτος Παπαδημητρίου είναι καθηγητής Συστημάτων Μεταφορών του Πανεπιστημίου Πειραιώς
11°
