To αποτυχημένο πραξικόπημα έγινε στην Τουρκία στις 15 Ιουλίου 2016. Τρεις μέρες μετά, έγραψα σ’ αυτήν εδώ την εφημερίδα το εξής άρθρο:
«Για τη (μη) έκδοση των οχτώ Τούρκων στρατιωτικών
Αν οι οχτώ Τούρκοι στρατιωτικοί που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα μετά το πραξικόπημα-οπερέτα εκδοθούν στην Τουρκία, οι πιθανότητές τους να έχουν καλή μεταχείριση και δίκαιη δίκη είναι τόσες, όσες των κατηγορουμένων στις δίκες της Μόσχας επί Στάλιν ή στις δίκες του περιοδεύοντος «Λαϊκού Δικαστηρίου» επί Χίτλερ.
Οι «οχτώ» θα σταλούν σε μια χώρα όπου:
• Το πραξικόπημα κατέρρευσε προτού καλά καλά αρχίσει, δείχνοντας ότι η κυβέρνηση το άφησε να εκδηλωθεί για να συντρίψει στη συνέχεια κάθε διαφορετικότητα
• Ο πρόεδρος Ερντογάν απειλεί τους πάντες και τα πάντα
• Αιχμάλωτοι λιντσαρίστηκαν, κινδύνεψαν με λιντσάρισμα, μαστιγώνονται δημόσια, κρατούνται ξεγυμνωμένοι και ποιος ξέρει τι άλλο
• 6.500 άνθρωποι (κυρίως δικαστικοί και στρατιωτικοί) έχουν μέχρι τώρα απολυθεί και/ή συλληφθεί, με βάση καταλόγους που ολοφάνερα προϋπήρχαν
• Τους οχτώ θεωρούν κιόλας ένοχους και συμμέτοχους στο πραξικόπημα - οπερέτα, ενώ οι ίδιοι λένε ότι απλά μετέφεραν τραυματίες, το ελικόπτερό τους δεν ήταν οπλισμένο, φοβήθηκαν να μη καταρριφθούν κι αυτοί όπως τα σκάφη δυο συναδέλφων τους κλπ
• Θα τους χρεώσουν, επιπρόσθετα, το ότι διέφυγαν στη μισητή Ελλάδα
Καταλαβαίνω ότι δεν είμαστε ΗΠΑ, που απέρριψαν αγέρωχα και άφοβα τις κατηγορίες Ερντογάν για ανάμιξή τους στο πραξικόπημα-οπερέτα, τον κάλεσαν σε αυτοσυγκράτηση και δεν ικανοποίησαν (τουλάχιστον μέχρι τώρα) την απαίτησή του για έκδοση του κ. Φετουλάχ Γκιουλέν (ζει στην Πενσιλβάνια), στον οποίο ο Τούρκος πρόεδρος χρεώνει βολικότατα ό,τι έγινε την Παρασκευή. Είμαστε μια μικρή χώρα. Υπάρχουν όμως στην ελληνική, ευρωπαϊκή και διεθνή έννομη τάξη διαδικασίες για την προστασία ανθρώπων που κινδυνεύει η τιμή, η σωματική ακεραιότητα ή και η ζωή τους ακόμα. Μετέχουμε σε διεθνείς οργανισμούς, δεν είμαστε μόνοι μας.
Θα συνιστούσα λοιπόν στους κυβερνώντες να μη βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα για το βαθμό ανάμιξης των «8» στα γεγονότα, να μη θεωρούν σώνει και καλά ότι οι «8» είναι αντιδημοκρατικά στοιχεία, να μην καλλιεργούν κλίμα άμεσης παράδοσής τους στον Ερντογάν (η Τουρκία λέει ότι σε 15 μέρες θα έχουν εκδοθεί) και –ιδίως– να μη θεωρούν ότι η τουρκική κυβέρνηση, και μάλιστα τώρα που κατέστειλε το πραξικόπημα–οπερέτα, περνιέται σαν το απαύγασμα της δημοκρατίας.
Σε πρώτη φάση, ας αφεθεί το αρμόδιο δικαστήριο να κρίνει ανεπηρέαστα το αίτημα του πολιτικού ασύλου.
Πολύ φοβάμαι ότι στις λίγες επόμενες βδομάδες θα τρίβουμε τα μάτια μας από την ένταση της αυταρχικότητας που θα δείξει ο κ. Ερντογάν, σουλτάνος και Κεμάλ και Κιμ Γονγκ Ουν μαζί (εμφανίζεται πάγια με το γαμπρό και το γιο του). Ο πρωθυπουργός του (και αχυράνθρωπός του) ήδη μιλάει για την «ποινή που ταιριάζει» σ’ όσους αναμίχτηκαν στο πραξικόπημα-οπερέτα. Και αμφιβάλλει κανείς ότι η μπάλα θα πάρει και δημοκράτες, κοσμικούς, Κούρδους, αριστερούς, ευρωπαϊστές και άλλους, έστω κι αν είχαν καταδικάσει το πραξικόπημα;
Μου φαίνεται πολύ άχαρο και ανήθικο να στείλουμε οχτώ ανθρώπους στην «ποινή που τους ταιριάζει», δηλαδή στον προαποφασισμένο ηθικό και ίσως βιολογικό τους θάνατο, ποινή που λένε ότι θα επαναφέρουν».
Σήμερα, 3 Ιανουαρίου 2017 δεν έχω τίποτα ν; αφαιρέσω από τα παραπάνω (πικρή, πικρότατη δικαίωση). Να προσθέσω μόνο ότι τα νούμερα των διωκόμενων έχουν εκτοξευτεί, η αυταρχικότητα του καθεστώτος έχει ενταθεί στο μη περαιτέρω και η κυβέρνησή μας εξακολουθεί να σφυρίζει αδιάφορα, αν δεν ευνοεί κιόλας την έκδοσή τους (σύμφωνα με τα όσα είχαν σπεύσει να δηλώσουν υπουργοί της το καλοκαίρι), ενώ η τύχη των «8» θα κριθεί στον Άρειο Πάγο σε λίγες μέρες.
Τώρα λοιπόν, την Πέμπτη 5 του μήνα, παραμονή των Φώτων, στις 6.30 το απόγευμα, στα παλιά κρατητήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ (Πάρκο Ελευθερίας, οδός Βασ. Σοφίας), η κ. Ειρήνη Αγαπηδάκη, ο κ. Απόστολος Δοξιάδης, η κ. Όλγα Κετικίδου, η κ. Ξένια Κουναλάκη, ο κ. Λευτέρης Παπαγιαννάκης, η κ. Λίνα Παπαδοπούλου και ο κ. Ανδρέας Πετρουλάκης διοργανώνουν συγκέντρωση υπέρ της μη έκδοσης των «8», καθώς, όπως γράφουν στο κάλεσμά τους, «ο Σουλεϊμάν, ο Μεσούτ, ο Φέριντουν, ο Γκέντσαϊ, ο Μπιλάλ, ο Ούχουρ, ο Άχμεντ και ο Αμπντάλα… μάς εμπιστεύτηκαν τη ζωή τους. Δε θα τους προδώσουμε».
12°
