Καταλάβαμε καλά; Εξαίφνης μαυρογιαλούρικα γυρίζει(;) η κλεψύδρα σε χρόνο εκλογικό. Προαναγγελία εκλογικής θυέλλης; Και ο Σουλτάνος απειλεί «προσφυγομεταναστευτικά» την Ευρώπη, όπως έλεγε ο δικός μας Ψεκαζμένος «κάντε μας τα χατίρια, αλλιώς θα γεμίσετε τζιχαντιστές»…
Ελλαδικές στραβωμάρες στο Κυπριακό;
Περνάμε, όμως, στο Κυπριακό. Δεν ήμασταν ιδιαίτερα αισιόδοξοι για το Mont-Pelerin, αλλά καλοφαινότανε ότι προετοιμάζονταν/προχωρούσαν όλα μεθοδικά, μακριά από κάμερες και δηλώσεις. Δεν έχουμε άμεση πληροφόρηση για την τελικά(;) άγονη διπλωματική δοκιμασία. Κλέψαμε από τα σοσιαλμήντια ένα καλογραμμένο/πλήρες ρεπορτάζ (Ρένα Χόπλαρου), που συστήνουμε ανεπιφύλακτα για ολόπλευρη/προσεκτική κατανόηση διακυβευμάτων και εμπλοκών…
Προφανώς, όταν το κάρο διασχίζει το ποτάμι, ούτε γκρίνιες ούτε αλλαγές αλόγων επιτρέπονται. Πάντως, όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ερωτάται για θέμα Κοτζιά και το γυρίζει στο κλέφτικο «Υπήρξε μια άριστη συνεργασία με τον Έλληνα πρωθυπουργό», τελικά υπάρχει θέμα. Η Εξωτερική Πολιτική θέλει πάγια/σταθερή/ανοιχτομάτικη στρατηγική θέαση, που σα να μας λείπει.
Συκοφαντημένη η Λύση
Υπάρχουν λαοί, υπάρχουν γραφειοκρατικές στρατηγικές. Τη λύση αντιπαθούν οι Τούρκοι στρατηγοί και θέλουν ανοιχτόμυαλοι Ελληνοκύπριοι και περισσότεροι Τουρκοκύπριοι. Όσοι Έλληνες την αντιπαθούν, κινούνται στην επιβεβαιωμένη με εθνικές τραγωδίες γραμμή «πλειοδοτούμε υπερπατριωτικά και στο φινάλε τρώμε μειοδοσίες».
Μια ψεκαζμένη κουλτούρα Παΐσιας Αριστεράς, μακεδονισμένη/αντιμνημονιακή, φορτωμένη σκοταδιστικό ντιριντάχτα («Κατίδης και Κυπριακόν»), δεν είναι το καλύτερο πλαίσιο αντιμετώπισης εθνικών προβλημάτων. Όταν ο αντίπαλος σου έχει χώσει μαχαίρι, τότε ο χρόνος τρέχει στρατηγικά εναντίον σου. Αγνοώντας το πρόβλημα-μπηγμένο-μαχαίρι («άσε να περάσει καιρός και βλέπουμε»), αυτοκαταστρέφεσαι… Τότε πλειοδοτείς-πλειοδοτείς και διαπιστώνεις ότι μόλις «εξ-αυταπάτης…»-μειοδότησες…
Stop-Loss
Ο συνετός επενδυτής, διαβλέποντας κίνδυνο μεγάλης ζημιάς, προτιμάει να «βγει» από λάθος επένδυση («stop-loss»), με μείζονα στόχο να γλιτώσει μεγαλύτερη χασούρα. Υπανάπτυκτοι επαρχιώτες εμείς, δεν μαθαίνουμε από το ξύλο «Κάθε πέρσι και καλύτερα!». Πάντα θα λέμε «πέρσι» και θα κλαίμε.
Όπως στην χρησικτησία, έτσι και στο Μακεδονικό και το Κυπριακό, ο χρόνος είναι με το μέρος αυτού που κατάφερε να σου πάρει τη μπουκιά από το στόμα, να τη μασήσει/καταπιεί/χωνέψει, να την κάνει τελειωμένη ιστορία… Έτσι, κακώς μάθαμε να μισούμε το «ανθελληνικόν-Σχέδιον-Ανάν».
Εξηγήσεις αποκαλυπτικές για το πόσο δυνάμει «ελληνόστροφο» αυτό ήταν, έδωσαν (2007) δύο κορυφαία για την υπόθεση τουρκικά κέντρα εξουσίας. Ο συχωρεμένος Ραούφ Ντενκτάς εμπνευστής/ιδρυτής/θεμελιωτής του («ΤΔΒΚ»)-Ψευδοκράτους και οι «Πασάδες» (Στρατηγοί) του Στρατιωτικού Κατεστημένου της Άγκυρας. Δύο έγκυρα/ανατρεπτικά δημοσιεύματα («Βήμα»-«Νέα»…) θα επικαλεστούμε, που ΤΟ (Βλαμμένο) «Πατριωτικό» Σύστημα κατάφερε να θάψει/«αγνοήσει».
Ντενκτάς (2007) για το Σχέδιο Ανάν…
«Ο Παπαδόπουλος μάς έσωσε, λέγοντας ΟΧΙ, τον ευχαριστώ»!, λέει ο Ντενκτάς (διαβάστε και αείμνηστο Κληρίδη)… «Αν έλεγε ΝΑΙ, ξέρετε τι θα γινόταν; Θα άρχιζε η αποχώρηση του τουρκικού στρατού από την Κύπρο, θα επιστρέφονταν εδάφη στους Ελληνοκυπρίους και εμείς μέσα σε πέντε με δέκα χρόνια θα ήμασταν μέσα στη χούφτα των Ελληνοκυπρίων χωρίς να μπορούμε να αντισταθούμε»… Ο συχωρεμένος Ραούφ είχε πιάσει το νόημα.
Πραξικόπημα στρατηγών αν πέρναγε το Σχέδιο…
Διαβάζοντας το σύντομο αυτό ρεπορτάζ καθένας καταλαβαίνει πολύ καλά, ποιες ήταν οι έγνοιες του Τουρκικού Κατεστημένου, που είχε τις καλύτερες σχέσεις με τον Τουρκοκύπριο Εθνάρχη Ντενκτάς. Εδώ το τελευταίο κατατοπιστικό απόσπασμα:
…«το σχέδιο περιελάμβανε ειδικές ρυθμίσεις (εξαιρέσεις από το κοινοτικό κεκτημένο), ώστε να είναι ικανοποιημένες και οι δύο πλευρές». «Αν υιοθετούνταν, σύντομα θα επερχόταν η άρση όλων των εξαιρέσεων με την προσφυγή οποιουδήποτε Ελληνοκυπρίου στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Τότε οι Τουρκοκύπριοι τα έχαναν όλα»…
Δια ταύτα
Εκλάβετε το κείμενο ως ελαφρά συμβολική προσέγγιση ενός πολύπλοκου/σύμπλοκου προβλήματος. Είναι βέβαιο ότι κάθε λύση, αρχικά θα είναι αμφοτέρωθεν οδυνηρή και λειτουργικά αλυσιτελής. Αλλά μακροπρόθεσμα θα κερδίσει ο χειραφετημένος ενιαίος (Ελληνο-Τουρκο-)Κυπριακός λαός και θα χάσει η Τουρκική ηγεσία (κατοχή/εγγυήσεις). Όταν γουρλωμεγαλομανείς σουλτάνοι εργαλειοποιούν λαούς για εξουσιοπαίγνια, χρειάζονται συνετές ηγεσίες για εκατέρωθεν επικερδείς λύσεις (win-win-situation), όπως τώρα.
Ας ολοκληρωθεί ο Ευρω-Κυπριακός άθλος Σημίτη (μην ξεχνάμε). Μπάυ-δε-γουαίυ, ακόμα τον βρίζουν Ευρωπαίοι ηγέτες, που τους φόρτωσε Κύπρο με άλυτο Κυπριακό (ευθύνη Τάσσσου)… Ας εκμεταλλευτούμε τη στιγμή με λύση-ολοκλήρωση, λοιπόν.
Ελπίζουμε να μην έχουν σφραγιστεί ακόμα ανεπιστρόφως οι πόρτες, να μην έχει φτάσει στην απολύτως ασυμπτωτική του φάση το αδιέξοδο. Λύση τώρα, λοιπόν, αυτή που φοβόταν ο Ντενκτάς, πριν ο (μεταπραξικοπηματικά/εσωτερικά) ενισχυμένος Σουλτάνος ενσωματώσει/αφομοιώσει τα στρατοκρατικά χούγια των πασάδων. Λύση, στη βάση και το περιβάλλον του Ευρω-Κοινοτικού Κεκτημένου. Όχι αλλού…
Ερντογάν, Ράμα, Προσφυγικό: Μας είδαν πλαδαρών ηθών και μπόσικους, μάθαν ότι γελιόμαστε, πλακώσανε κι οι γκάου. Ζουραρολογώντας, δηλαδή, «οι μούτσοι που γαργαλάγαμε, γίναν καπεταναίοι» και μας θωπεύουν ειρωνικά/απειλητικά.
Περίσκεψη. Λείπει η αλυσίδα «κοινός νους, ορθός λόγος, ανθούσα/ισχυρή Ελλάδα, αποτροπή/απομάκρυνση εχθρών». Πάει η (πραγματική) ισχυρή Ελλάδα που επί Σημίτη κυριαρχούσε πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικά, τραπεζικά/εμποροβιομηχανικά στα Βαλκάνια, όπου τώρα κάθε ελληνικό ίχνος εξαϋλώνεται.
Εκποιούνται όσο-όσο τα άσσετς/αποστατικά των βαλκανικών θυγατρικών επιχειρήσεων που κυριαρχούσαν. Πάνε Βουλγαρία και οι μητρικές… Η χώρα ξεπουπουλιάζεται, γινόμαστε συρρικνούμενο κλωτσοσκούφι. Χάνεται ψιλο-οριστικά εκείνη η πραγματική δυναμική που έφερε η διείσδυση της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Μέχρι πρόσφατα παρέμενε εφικτό, αυτή η δυναμική ΚΑΙ να ανασυσταθεί γεωστρατηγικά ΚΑΙ να βοηθήσει στην εθνική ανασυγκρότηση… Τώρα;
Τζήμερος
Τραμπουκίστηκε από ΚΝΑΤ. Η κοινωνία ξύνεται και συναινεί στην παράνομη γυφτιά της αφισσορύπανσης, που της ταιριάζει. Η πολιτική ηγεσία παρομοίως δεν έχει ηθικό σθένος να εφαρμόσει το νόμο και ανέχεται τους αφισσορυπαντές. Όθεν, καθίσταται πολύτιμος ο μοναχικός ακτιβισμός του Τζήμερου, που ανεπιφύλακτα στηρίζουμε. Δεν έκανε κάποια παρανομία, ούτε αυτοδικία: είδε μια παράνομη αφισσοκόλληση, του γύρισε τα άντερα και αντεκδήλωσε «ελευθερία έκφρασης», που επικαλούνται και οι τραμπούκοι. Μόνο έτσι φθείρεται η παντοδυναμία της γενικευμένης βλακώδους ανομίας.
Διαφωνούμε με τον Τζήμερο, που θέλει κατάργηση ΚΚΕ. Εμείς δεν θέλουμε, γιατί η παρανομία θα το ξαναμυθοποιούσε, όπως προδικτατορικά: η Δημοκρατία ξέρει να απομυθοποιεί τα αντιδημοκρατικά θρησκεύματα. Όλα τα ολοκληρωτικά κόμματα τα θέλουμε εντός του πολιτικού συστήματος.
Εκτός είναι διπλά επικίνδυνα: και ως ανεξέλεγκτα, αλλά και γιατί έτσι μυθοποιούνται και κερδίζουν ηθικά. Εκτός αν πιαστούν με τη γίδα στην πλάτη, έργω-όχι-λόγοις. Ξανάπαμε: άλλο φονιάδες ναζί, άλλο τραμπούκοι Κνίτορες. Άλλο καταργώ κόμματα (μόνο ως οργανωμένες δολοφονικές συμμορίες), άλλο σωφρονίζω πρόσωπα.
Ρένα ΜαυρογιαΔούρου
Μικρές ιστορίες διαφθοράς αποποιείται η Μαντάμ Κάντε-ένα-βήμα-πίσω-όλοι, τάχα αιτιολογώντας ικανοποιητικά το σκανδαλάκι. Δεν μας κάλυψε, όμως, δεν καθάρισε έτσι. Νταξ, η ίδια απουσίαζε, αλλά τέτοιο τραπέζωμα στους συνδικαλιστές ήταν ένα απόλυτο πελατειακό κιμπαριλίκι. Κι άλλοι πάνε συνέδρια, αλλά όταν μετά επισκέπτονται φαγάδικα, πληρώνουν όλοι ρεφενέ. Αλλιώς τα πληρώνουμε υπερφορολογούμενοι εμείς. Λέει; Δεν λέει. Φτενές δικαιολογίες για διεφθαρμένες καταστάσεις.
Τώρα και ο Αυστριακός Ψεκαζμένος δηλώνει ότι έτσι και εκλεγεί θα βάλει μπροστά σενάριο αποχώρησης της Αυστρίας από την Ε.Ε. Ταυτόχρονα, ο Φαράτζ, μετά την δική του, τώρα ηδονίζεται και με την «πολιτική επανάσταση» Τραμπ. Η διαρκής Εποχή των Τεράτων που λέγαμε…
Κουκουλαναρχοναζί
Μαύρα κοράκια με νύχια γαμψά κάνουν το χοντρό ψιλό. Έτσι το κάνει το-καθ’-ημάς-εθνικό-ισλάμ. Προσέξτε στο τέλος την θυμωμένη ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάμε για έναν εντελώς άλλο ΣΥΡΙΖΑ, από εκείνον που υιοθετούσε τέτοιους αγαναζισμένους φασιστοτραμπουκισμούς, τότε που «δεν λογόκρινε την οργή του λαού»…
Αντετοκούμπο
Ο Γκρηκ-Φρηκ ακράτητος ανεβαίνει τα σκαλοπάτια της αιωνιότητας των ζωντανών θρύλων. Αυστραλοπίθηκε ναζί, πες αλεύρι!
