Ναι, οι εξαγγελίες Βενιζέλου καθυστέρησαν πολύ. Ναι, έγιναν αφού (και, προφανώς, επειδή) η τρόικα αποχώρησε την προηγούμενη βδομάδα. Ναι, ο άμεσος στόχος είναι η εκταμίευση της 6ης δόσης του δανείου. Ναι, ενάμισης χρόνος πήγε περίπου στο βρόντο. Ναι, αν η κυβέρνηση δεν το έκανε, θα αυτοκτονούσε πολιτικά και δεν είχε καμιά ελπίδα επιβίωσης, θα κατέρρεε μέσα στη γενική ανυποληψία.
Αλλά τώρα, ίσως και να αρχίζει η φυγή προς τα μπρος.
Οι εξαγγελίες Βενιζέλου δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα. Τα κλειστά επαγγέλματα επιτέλους ανοίγουν όλα, χωρίς αστερίσκο. Κανένα προνόμιο τελωνειακών ή εφοριακών δεν θα μπορεί πια να βαφτίζεται «προσωπική διαφορά». Πολλές ΔΕΚΟ πάνε επιτέλους προς πώληση. Απολύσεις υπεράριθμων δημοσίων υπαλλήλων θα γίνουν, έστω και αν δεν αγγίζουν (ακόμα;) το σκληρό πυρήνα του δημοσίου, έστω κι αν βαφτίζονται «εργασιακή εφεδρεία», έστω και αν αφορούν μη ανανέωση συμβάσεων. Μαζί με το νόμο Διαμαντοπούλου στα Πανεπιστήμια και τις προσπάθειες Ραγκούση, Λοβέρδου, Μόσιαλου και μερικών ακόμα υπουργών, οι εξαγγελίες Βενιζέλου (εφόσον υλοποιηθούν) αλλάζουν ριζικά το τοπίο.
Επιτέλους, δε μιλάμε πια μόνο για φορολογικά - εισπρακτικά μέτρα, δε μιλάμε μόνο για ποσοστά ΦΠΑ και έκτακτες εισφορές, αλλά για μέτρα ουσίας, που θίγουν πράγματι τους βολεμένους. Έστω κι αν δε θίγονται τομείς όπως οι εξοπλισμοί και η εκκλησία (άλλη ΔΕΚΟ αυτή), τα μέτρα που μπορούν πράγματι να βελτιώσουν την κατάσταση στο χειμαζόμενο προϋπολογισμό (πράγμα που δείχνει ότι η κ. Μπαλφούσια από το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής είχε επί της ουσίας δίκιο προχτές- και άδικα καρατομήθηκε).
Με πολύ απλά λόγια, οι ανακοινώσεις Βενιζέλου δείχνουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να μη χρεοκοπήσει η χώρα εδώ και τώρα. Αντί λοιπόν να μεμψιμοιρήσουμε για το χαμένο χρόνο, ας αποδώσουμε θετικό εύσημο έστω και τώρα. Καιρός ήταν.
Τώρα οι συγκρούσεις φυσικά θα ενταθούν. Οι βολεμένοι του δημόσιου τομέα (με την υποστήριξη βεβαίως όλων των σκληρών κρατιστών της αριστεράς και της δεξιάς) θα φωνάξουν πολύ, γιατί κάποιος αληθινά τους βάζει χέρι. Αυτή τη φορά, δε θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα και οι μικρομεσαίοι. Αν η κυβέρνηση επιμείνει και δεν υποχωρήσει, αν αντέξει στις συγκρούσεις, αν δεν την ρίξουν αποσχίσεις βουλευτών του (παλαιού) ΠΑΣΟΚ, τότε σε ένα ή δύο χρόνια τα νούμερα των δημόσιων λογαριασμών θα βελτιωθούν. Και τότε, στο τέλος της τετραετίας, η κυβέρνηση θα κριθεί σε καλύτερες για την ίδια συνθήκες και –ίσως– πιο θετικά από τις σημερινές δημοσκοπικές της επιδόσεις. Ο δε Βενιζέλος, που τώρα ρισκάρει τα πάντα, παίζοντας το παιχνίδι της ζωής του, θα βρεθεί σε πολύ καλύτερη θέση.
Αν πρόκειται για μια ακόμα εξαγγελία μέτρων, τα οποία η κυβέρνηση δεν θα τολμήσει να τα κάνει νόμους, ούτε να τα υλοποιήσει, τότε η οικονομία και η χώρα απλώς θα διαλυθούν. Και η χρεοκοπία, για την οποία έχουμε ίσως και λιγότερο από 1% πιθανότητα να μην επέλθει, μάς περιμένει στην επόμενη γωνία. Πρόκειται όντως για την τελευταία ευκαιρία πριν τη σομαλοποίηση, όπως ποστάρισε εδώ, στο προηγούμενο άρθρο μου, κάποιος αναγνώστης.
8°
