Η ευφορία για τη συγχώνευση των δύο τραπεζών δεν κράτησε παρά ένα Σαββατοκύρικο και μια Δευτέρα. Λογικό, γιατί παρόλο που γελούσαν και τα μουστάκια των στελεχών στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν, τα χαμόγελα δεν ήταν από πραγματική χαρά αλλά από ανακούφιση. Η αργοπορημένη αυτή κίνηση δεν έγινε για θετικούς λόγους - το παρελθόν έχει δείξει ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες προτιμούν να είναι αφεντικά στο μαγαζάκι τους παρά συμμέτοχοι σε μεγαλύτερα σχήματα - αλλά για αρνητικούς.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν πάψει εδώ και πολύ καιρό να επιτελούν τον επιχειρηματικό τους σκοπό δηλαδή να διαμεσολαβούν ανάμεσα στην προσφορά και τη ζήτηση χρήματος και έχουν μετατραπεί σε θησαυροφυλάκια ολοένα μειούμενων καταθέσεων. Οι άγνωστες ακόμα ζημιές που θα υποστούν από το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους, οι συνεχώς αυξανόμενες επισφάλειες από μη εξυπηρετούμενα δάνεια και η άμεση εξάρτηση της συνέχισης της χρηματοδότησής τους από την ΕΚΤ καθιστούν την επιβίωσή τους σχεδόν αδύνατη και ο μπαμπούλας της χρεοκοπίας και κρατικοποίησής τους ήταν ο κύριος λόγος που οι διοικήσεις και μέτοχοί τους προχώρησαν στη συγχώνευση.
Τα περί δήθεν ισχυρού Ευρωπαικού τραπεζικού ομίλου και μεγαλύτερου στη νοτιοανατολική ευρώπη είναι κενές θριαμβολογίες αφού δύο προβληματικές τράπεζες μαζί δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια ισχυρή ακόμα και με τα δισεκατομμύρια των παράτολμων Αράβων που μάλλον προσπαθούν να σώσουν την αρχική τους επένδυση, που είχε απαξιωθεί πλήρως, παρά διέβλεψαν μια καλή επεδυτική ευκαιρία για να τοποθετηθούν.
Όπως και να έχει οι συνενώσεις επιχειρήσεων εδώ που φτάσαμε είναι μονόδρομος, όμως ας μη βιαστούμε να τις θεωρήσουμε λόγους ανάκαμψης. Χιλιάδες περισσότερες θέσεις εργασίας θα χαθούν (ένας από τους λόγους μιας συγχώνευσης είναι και ο περιορισμός του λειτουργικού κόστους), ενώ οι ολιγοπωλιακές συνθήκες που θα δημιουργηθούν θα μειώσουν τον ανταγωνισμό και θα διευκολύνουν τις επιρρεπείς ούτως ή άλλως ελληνικές επιχειρήσεις σε πρακτικές καρτέλ σε βάρος των συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων.
Η κυβέρνηση και τα κόμματα που σπεύδουν να επιδοκιμάσουν με ενθουσιασμό τις όποιες επιχειρηματικές κινήσεις καλά θα κάνουν να μην ξεχνούν ότι αυτές γίνονται με μόνο γνώμονα το συμφέρον των ίδιων των επιχειρήσεων και πως η ολοένα και πιο απίθανη σωτηρία της χώρας είναι δική τους δουλειά και όχι των τραπεζών και των εταιριών.
22°
