Oι ηλιόλουστες εβδομάδες που πέρασαν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «το μακρύ φωτεινό καλοκαίρι του σοσιαλισμού». Την ώρα που οι φιλελέ βαρόνοι γδύνονταν κι έκαναν ηλιοθεραπεία στις πλαζ για να μαυρίσουν, ώστε να θυμίζουν πρόσφυγες και με αυτό τον δόλιο τρόπο να ενταχθούν στα τίμια και καθαρά προγράμματα σίτισης που με ελάχιστες υπερτιμολογήσεις διαχειρίζονται οι ΜΚΟ των γραμματέων του ΣΥΡΙΖΑ με τις κόρες τους, η Αριστερά άπλωνε ομπρέλα προστασίας στον μεροκαματιάρη με μια σειρά από επαναστατικές δράσεις. Μερικές απ’ αυτές τις πληροφορηθήκαμε από την «Αυγή» και τα δελτία της ΕΡΤ αλλά, επειδή ανέλαβαν να ξεμπροστιάσουν και τους προκλητικούς ολυμπιονίκες όπως αυτή την «πώς τη λένε που βραβεύτηκε γιατί πυροβολεί και ποιος ξέρει πόσα σπουργίτια έχει δολοφονήσει», αναλαμβάνουμε εμείς να τις υπενθυμίσουμε − όχι γιατί η συντρόφισσα Γεροβασίλη δεν κάνει καλά τη δουλειά της, απλώς είναι πιασμένη απ’ τα πολλά ζεϊμπέκικα. Η εντυπωσιακότερη καλοκαιρινή επιτυχία της Αριστερής Κυβέρνησης είναι ότι κατόρθωσε να κρατήσει το μεγαλύτερο τμήμα του λαού μακριά απ’ τον εφιάλτη των διακοπών κι έτσι ο εργάτης, ο αγρότης και ο αιώνιος φοιτητής δεν πήγαν σε βενζινάδικα όπου αντί για βενζίνη έβαζαν αέρα κοπανιστό, όπως κατήγγειλε η πανελίστρια-βουλευτίνα μας συντρόφισσα Λιβανίου. Γενικά αυτό το θέμα με τη μαϊμού βενζίνη η Κυβέρνηση θα το πατάξει γιατί είχαμε κι άλλα ανησυχητικά κρούσματα. Φτάσαμε μάλιστα στο σημείο να πετιούνται στα λεωφορεία της οδού Πατησίων δεκάδες μολότοφ και λόγω νοθευμένων υλικών να μην καίγονται ούτε τα μισά.
Μένοντας στην ασφάλεια του σπιτιού τους οι εργαζόμενοι απέφυγαν κι άλλους κινδύνους, όπως τα γκλαμουράτα κότερα της αστικής τάξης που σήκωναν φονικά τσουνάμια στις απαλλοτριωμένες από τους δημάρχους μας πλαζ κι αναποδογύριζαν τα κουβαδάκια των αθώων παιδιών. Για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα, στις γαλανές θάλασσές μας κυκλοφορούν και σκάφη τα οποία οδηγούν ικανότατοι και έμπειροι χειριστές – λαϊκοί καπεταναίοι που το πολύ να ρίξουν στη θάλασσα καμιά δεκαριά τουρίστες, οι οποίοι δυστυχώς δεν ξέρουν μπάνιο, αλλά και αυτό το θέμα θα το λύσουμε∙ μην ξεχνάμε ότι ήδη ο σύντροφος Φίλης ενέταξε στη διδακτέα ύλη του σχολείου την κολύμβηση και τον εμφύλιο.
Εκεί που ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματικά έσωσε ζωές ήταν στον –για μας ύποπτο− σεισμό στην Ιταλία του Ρέντσι, όπου ανάμεσα στα θύματα δεν βρέθηκε ούτε ένα συμπατριώτης μας ενώ, αν αυτός ο περίεργος σεισμός γινόταν επί των ημερών των Σαμαροβενιζέλων που ο Έλληνας ήταν όλο ταξιδάκια στο εξωτερικό, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα είχαμε χιλιάδες στο χώμα, όπως έλεγε κι ο Γιάννης Ρίτσος.
Τα πιο αισιόδοξα όμως μηνύματα ήρθαν απ’ τον δύσκολο τομέα της οικονομίας. Η Αριστερά μετά από μεγάλους αγώνες κατόρθωσε να επαναφέρει τον ΕΝΦΙΑ, τον οποίο ο Λαφαζάνης ήθελε να καταργήσουμε, αλλά έτσι όπως ήταν απομονωμένος από την κοινωνία, δεν γνώριζε ότι ο συγκεκριμένος φόρος έχει πλέον ταυτιστεί με τον ψυχισμό του αδούλωτου λαού μας. (Άσχετο, αλλά να δούμε πού θα δίνει συνεντεύξεις ο Λαφαζάνης, τώρα που ο Φουρθιώτης θα μείνει χωρίς κανάλι). Βέβαια ο αριστερός ΕΝΦΙΑ δεν έχει καμία σχέση με τον ΕΝΦΙΑ των πουλημένων μνημονιακών Τσολάκογλου, γιατί όλες του οι σελίδες είναι μούσκεμα απ’ τα δάκρια του συντρόφου Ξυδάκη που μετά φυσάει πάνω τους καπνό από πούρο για να τις στεγνώσει. Αυτόν τον νέο ΕΝΦΙΑ ο λαός τον έχει αγκαλιάσει γιατί μπορεί να μην μπορεί να τον πληρώσει, αλλά βλέπει ότι αυτοί που επιτέλους θα βάλουν το χέρι στη τσέπη είναι οι πάμπλουτοι μεγαλοϊδιοκτήτες, όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού» που θα γεμίσει τα ταμεία του κράτους με εξήντα χιλιαρικάκια κι έτσι θα μπορέσουν να πληρωθούν οι υπερωρίες του συντρόφου Καρανίκα και άλλων ανταρτών.
«Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, έχεις καρδιά κι αισθήματα» όπως πολύ σοφά έγραψε καθοδηγούμενος απ’ τη μαρξιστική σκέψη και τον Στέλιο Καζαντζίδη ο σύντροφος Θανάσης Καρτερός σε μια από τις επιφυλλίδες της «Αυγής» που αποτέλεσαν την καλοκαιρινή έντυπη απάντηση στα «Κλασσικά Disney» της «Καθημερινής». Ο ίδιος διανοούμενος παρέδωσε στο καρπάζωμα της ιστορίας και άλλους πρωταγωνιστές της επικαιρότητας, όπως τον Πύρρο Δήμα γιατί από τότε που πήγε στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει προσφέρει στην πατρίδα ούτε ένα χρυσό μετάλλιο, κι εδώ που τα λέμε έχει άδικο ο Πρόεδρος της Πρώτη Φορά Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης της Ζιμπάμπουε σύντροφος Ρόμπερτ Μουγκάμπε που κάτι τέτοια ποντίκια τα φυλακίζει;
Επειδή, όπως είχε πει και ο σύντροφος Λένιν, «η αλήθεια είναι επαναστατική», δεν θα κρυφτούμε πίσω απ’ το σφυροδρέπανό μας. Με γενναιότητα πρέπει να παραδεχτούμε ότι σε κάποιους ελάχιστους τομείς δεν τα πηγαίνουμε πολύ καλά, κυρίως λόγω φόρτου εργασίας. Ακόμη και ο σύντροφος Πρωθυπουργός είναι άνθρωπος και δεν μπορεί να χορεύει τον «καγκελάρη», να τρώει παραδοσιακά κοψίδια, να πίνει τίμιες τσικουδιές και ταυτόχρονα να ασχολείται με επενδύσεις έργα και προγραμματισμούς. Όλα σιγά σιγά θα πάρουν τη σειρά τους και αρχίζουμε από τη ΔΕΘ, απ’ το βήμα της οποίας ο σύντροφος Τσίπρας θα ανακοινώσει κάτι που θα δημιουργήσει παγκόσμιο πάταγο! Σαν βάλσαμο στις πληγές των λαών θα ακουστεί η εξαγγελία ότι, αν οι Γερμανοί δεν μας δώσουν τις αποζημιώσεις που μας χρωστάνε, τότε αλίμονο τους. Θα ξανακλείσουμε το Ινστιτούτο Γκαίτε για μιάμιση ώρα για να μάθουν.
