Η αντανάκλαση ενός σύγχρονου και δημοκρατικού πολιτεύματος που δίνει λύσεις και προοπτική στους πολίτες, στον καθρέφτη της χώρας μας, προκαλεί ζάλη και παραμορφώνει το είδωλο που δείχνει αλλοπρόσαλλους ψηφοφόρους να παλεύουν με τα αδιέξοδά τους στα τυφλά.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση αναζητεί σωσίβιο επιβίωσης στον εκλογικό νόμο και σπαταλά πολύτιμο χρόνο και κόπο για να εξασφαλίσει μέσω ενός ανατολίτικου παζαριού τις «200 ψήφους», η κοινωνία αποσυντίθεται, κλείνεται στο ατομικό της συμφέρον, δεν πιστεύει στο «κοινό καλό» και δεν δίνει δεκάρα για το ποιο κόμμα κυβερνάει. Το συμπέρασμα αναφύεται από περιστατικά που ένας προσεκτικός παρατηρητής εντοπίζει καθημερινά δίπλα του.
Σκηνή πρώτη: Σε μία μάζωξη νέων ανθρώπων που είναι γύρω στα 45 και αγωνιούν για το μέλλον τους, καθώς βρίσκονται σε μία κρίσιμη καμπή της επαγγελματικής τους ζωής. Η παύση της κουβέντας είναι εκκωφαντική, όταν ακούγεται κάποιος να λέει ότι στις εκλογές «ψήφισα για πλάκα Λεβέντη». ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ!!! Τόσο κέφι σε μια τόσο δύσκολη συγκυρία!
Σκηνή δεύτερη: Παραμονές δημοψηφίσματος 2015. Οι τράπεζες κλειστές, οι γονείς των μικρών παιδιών στο πάρκο που παίζουν τα παιδιά τους υποδέχονται μία έντονα ενθουσιώδη μαμά που χαρούμενη φωνάζει «Όι, όι, η Κρήτη ψήφισε όι» για να στραφεί αμέσως μετά σε άλλη μαμά αναρωτώμενη: «Έκανες αίτηση στον παιδικό σταθμό για το ΕΣΠΑ;» εννοεί το πρόγραμμα ΕΣΠΑ στους παιδικούς σταθμούς και συνεχίζει, «ξέρεις, μωρέ, είναι αυτό που χτίζουνε…»
Σκηνή τρίτη και τελευταία για να μην κουράζω: Νεαρός, φοιτητής στο Πολυτεχνείο, που όπως όλοι οι συνομήλικοί του δεν γνωρίζουν τι τους ξημερώνει, προσέρχεται στην κάλπη να ψηφίσει όταν βλέπει να βγαίνει από το εκλογικό κέντρο υποβασταζόμενος υπερήλικας. Οι συνοδοί του υποστήριξαν το ΟΧΙ. «Η ψήφος μου μέτρησε το ίδιο» σκέφτεται…
Η καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Μάρω Παντελίδου Μαλούτα, που μετράει τις τάσεις και τις αντιλήψεις των Ελλήνων πολιτών εδώ και 30 χρόνια, σε έρευνα που πραγματοποίησε τον Δεκέμβριο του 2015 «Νεολαία και πολιτική: Η πολιτικότητα των νέων στην Αθήνα της κρίσης», εδώ καταγράφει το εξής: «Η κρίση όχι μόνο έχει συνέπειες πολύ ευρύτερες των οικονομικών, αλλά θα έχει και πολύ πιο μακροχρόνιες από αυτές, αν υποθέσουμε ότι η χειρότερη φάση της ύφεσης θα υποχωρήσει σε εύλογο χρονικό διάστημα. Τα πολιτισμικά φαινόμενα, οι στάσεις και οι αντιλήψεις έχουν πολύ μεγαλύτερες διάρκειες και οι ισχυρές κοινωνικοποιητικές εμπειρίες, σαν αυτές που γεννά η παρούσα κρίση, πολύ πιο μακροχρόνιες συνέπειες από την ύφεση καθεαυτή, αφού διαμορφώνουν πολιτικές προδιαθέσεις».
Μια κουβέντα για λίγους, λοιπόν, ο εκλογικός νόμος που δεν αφορά παρά μόνο μία ομήγυρη γύρω από το Μαξίμου. Οι πολίτες αυτής της χώρας βρίσκονται πολύ μακριά από τη συμμετοχική δημοκρατία, την υπευθυνότητα και το συλλογικό όραμα αλλαγών.
13°
