Τι έχουνε τα έρημα και ψοφάνε;

Tην Tετάρτη παρουσιάστηκε στις Βρυξέλλες μια διαφορετική προσέγγιση για τη διέξοδο από την οικονομική κρίση της Ελλάδας. Η πρόταση του Γκυ Φερχοφσταντ και του Σταύρου Θεοδωράκη στηρίχθηκε στο ότι 3 μνημόνια και 12 θετικές αξιολογήσεις μετά την έναρξη της κρίσης, η κατάσταση της οικονομίας βρίσκεται στο ναδίρ και οι φοροδοτικές αντοχές των πολιτών έχουν μηδενιστεί. Αντί οι τρεις κυβερνήσεις που διαπραγματεύτηκαν και υλοποίησαν τα μνημόνια να χρησιμοποιήσουν το χρόνο που κέρδιζαν από τις τεράστιες θυσίες των φορολογουμένων για να υλοποιήσουν τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, που απαιτεί η οικονομία, ώστε να γίνει ανταγωνιστική, τον κατασπαταλούσαν στην υπεράσπιση του πελατειακού τους κράτους και του business as usual.

Στο βωμό, λοιπόν, της υπεράσπισης του βαθέος κράτους μεταχειρίζονται κάθε μέσο: ψηφίζουν νόμους, αλλά όχι τις εφαρμοστικές διατάξεις, ανατρέπουν τους νόμους με τροπολογίες ή ερμηνευτικές εγκυκλίους, τους εφαρμόζουν μερικώς ώστε να μη λειτουργούν κ.λπ. Σε αυτή την πρακτική τούς βοηθάει απόλυτα η πολυνομία, η έλλειψη κωδικοποίησης των νόμων, η απουσία ελέγχου επιπτώσεων τις οποίες διατηρούν ως κόριν οφθαλμού.

Οι κυβερνήσεις, λοιπόν, αδιαφόρησαν  για τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στα μνημόνια: η παράθεση μερικών από αυτές δείχνει πως η υλοποίηση τους θα είχε αλλάξει ριζικά το σκηνικό στην οικονομία, αλλά και στην υποστήριξη των πιο αδύναμων στρωμάτων. Όμως, εστίαζαν μόνο στα εισπρακτικά μέτρα, που εφάρμοζαν με ευλάβεια, καθώς μόνο αυτά ελέγχουν οι δανειστές.

Ενδεικτικά αναφέρω:

• τη διαφάνεια στις δημόσιες συμβάσεις 

• την καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος 

• την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου (τα σκάνερς που δώρισαν οι καπνοβιομηχανίες βρίσκονται ακόμη στις αποθήκες και το ύστημα εισροών εκροών καυσίμων παραμένει ανενεργό)

• τη μείωση του χρόνου απονομής της δικαιοσύνης μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών, αλλά και της αναδιάρθρωσης των δικαστηρίων)

• τον έλεγχο της φοροδιαφυγής (ηλεκτρονικά τιμολόγια, πλαστικό χρήμα, διασύνδεση ταμειακών μηχανών)

• την περιγραφή των χρήσεων γης ώστε οι επενδυτές να μην είναι αιχμάλωτοι της διοίκησης

• το νέο πτωχευτικό δίκαιο που επιτρέπει τη δεύτερη ευκαιρία και δεν πνίγει τον επιχειρηματία στα χρέη

• τη μείωση της τιμής των φαρμάκων που έχει λήξει η πατέντα τους στα ευρωπαϊκά επίπεδα

• τη χάραξη στρατηγικής για την ανταγωνιστικότητα της γεωργίας και την ανατροπή του πελατειακού μοιράσματος των επιδοτήσεων

• την αναδιοργάνωση και αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης

και δεκάδες άλλες που μπορείτε να βρείτε εδώ.

Με δυο λόγια... 

Οι κυβερνήσεις υπόσχονταν την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων, φορολογούσαν άγρια, μείωναν μισθούς και συντάξεις για να βγαίνουν τα δημοσιονομικά νούμερα και υπεράσπιζαν την πελατεία τους. 

Η τρόικα εξασφάλιζε την αποπληρωμή των χρεών και αδιαφορούσε για την εφαρμογή αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων παρά το ότι τις περιέγραφε (ως άλλοθι;) στα μνημόνια. 

Οι πολίτες πλήρωναν και πληρώνουν ακόμη χωρίς ελπίδα ανάκαμψης.

Διέξοδος από αυτό το δρόμο μπορεί να έρθει μόνο με μια συμπληρωματική (supplemental το λένε στα αγγλικά...)  συμφωνία με την ευρωπαϊκή πλευρά που θα συνδέσει την ουσιαστική στήριξη που χρειάζεται η χώρα με την πορεία των μεταρρυθμίσεων βάσει δεικτών αποτελεσματικότητας και όχι με την απλή κατάθεση νομοσχεδίων.

Αυτή την πρόταση πρέπει να απευθύνουμε στους ευρωπαίους εταίρους μας  και όχι να εκλιπαρούμε για  οικονομικές ενέσεις  προσωρινής αποτελεσματικότητας. Η έως τώρα αδιαλλαξία του ΣΥΡΙΖΑ σε συνδυασμό με το νέο πακέτο παροχών από τον Μητσοτάκη (120.000 θέσεις εργασίας, 1.900 ευρώ ανά οικογένεια το χρόνο με εξασφαλισμένη ανάπτυξη 4%, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ αναμένεται) δεν μας κάνουν αισιόδοξους για αυτή την αναγκαία αλλαγή.

Η πρόταση του Γκυ και του Σταύρου στηρίχθηκε σε μια δουλειά τεσσάρων μηνών του ΙΝΕΡΠ του Παναγιώτη Καρκατσούλη, συνεργατών από την ομάδα υποστήριξης της ΚΟ του Ποταμιού και του γραφείου της ευρωκοινοβουλευτικής ομάδας μας. Δείτε την έκθεση και τα υλικά υποστήριξης.