Ο θάνατος του γεροντάκου

Όσοι, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο, έχουμε σχέση με την ελληνική επαρχία γνωρίζουμε τα καφενεία-παντοπωλεία με τη μεγάλη τζαμαρία και τη σόμπα στη μέση. Ο υπέργηρος, κατά κανόνα, ιδιοκτήτης σερβίρει τα άλλα γλυκύτατα γεροντάκια που παραγγέλνουν καφέ για πενήντα λεπτά και κάθονται κουβεντιάζοντας μέχρι να μαζευτούν νωρίς και πάλι στο σπιτικό τους.

Τα χρόνια της κρίσης μπορέσαμε έστω να υπάρχει η προνομιακή εξαίρεση για τα χωριά της υπαίθρου κάτω των 2000 κατοίκων. Τώρα, στο ασφαλιστικό που εισάγεται προς ψήφιση με την κατάργηση του ΟΓΑ όπου υπάγονταν διπλασιάζονται οι εισφορές σ αυτά τα μαγαζάκια οδηγώντας τα ουσιαστικά σε κλείσιμο και τα χωριά μας σε περαιτέρω ερημοποίηση. Φυσικά μην περιμένετε να ακούσετε κάτι γι αυτό από τους άλλωστε λαλίστατους κυβερνώντες μας έστω κι αν ως γνωστόν η κοινωνική ευαισθησία «ξεχειλίζει» απο τα μπατζάκια τους.

Θα είναι ο «θάνατος» του γεροντάκου. Του εμποράκου έχει συντελεστεί ήδη...