Συνηθίζουν οι ιστορικοί να προσδίδουν σε γεγονότα, πολιτικές πράξεις, στρατιωτικές αναμετρήσεις, μάχες, κυβερνήσεις, ενέργειες πολιτικών, ακόμη και σε ιστορικές περιόδους ή εποχές, διάφορα προσωνύμια. Μπορεί να είναι ένας χαρακτηρισμός από κάποια ιστορική πηγή, μία έκφραση που διατύπωσε ένας ερευνητής ή απλά λέξεις του συρμού και της καθομιλουμένης.
Έτσι έχουμε: το Κίνημα της Μπιραρίας, τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, το Μαύρο ’97, το Βρώμικο ’89, τη Νύχτα των Κρυστάλλων, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, τα Δεκεμβριανά, τον Σουλεϊμάν τον τρελό, τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή, τον Βασιλιά Ήλιο, την Κρίση του Κόλπου των Χοίρων, την Αραβική Άνοιξη, το Γουότεργκέιτ, το Θωρηκτό Τσέπης, τον Στρατηγό του Καναπέ, τον Χρυσό Αιώνα, το σιδηρούν παραπέτασμα κτλ κτλ. Συνηθίζουν οι ιστορικοί να προσδίδουν τέτοιες ταμπέλες, τέτοιους ορισμούς και προσωνύμια, και καθόλου δεν μπορούμε να τους πούμε προβοκάτορες ή προπαγανδιστές αφού η δουλειά τους ξεκινά αρκετά χρόνια –ακόμη και δεκαετίες– μετά τα γεγονότα που καταγράφουν.
Άραγε ο μελλοντικός ερευνητής, που σήμερα είναι μικρό παιδί ή ακόμη δεν γεννήθηκε, ποιο χαρακτηρισμό, ποια ετικέτα ή ποια λέξη θα χρησιμοποιούσε για να προσδώσει (αν ήθελε μονολεκτικά) τα τεκταινόμενα της κυβέρνησης Συριζανέλ και του Τσίπρα; Εννοείται πως θα λάμβανε υπόψιν του εκείνη την ιστορία με τις μαγνητοσκοπήσεις στο Γιούρογκρουπ του Βαρουφάκη, τις δηλώσεις Βαλαβάνη για τους συγγενείς της, το βίο και την πολιτεία της Κωνσταντοπούλου στην προεδρία της Βουλής, τις διαδηλώσεις των συριζαίων εναντίον της κυβέρνησής τους, τις δηλώσεις Μάρδα περί επενδυτών μεταναστών, της Τασίας Χριστοδουλοπούλου για τους μετανάστες που λιάζονται.
Σίγουρα θα διαβάσει τις δηλώσεις του Τόσκα πως οι χθεσινοί δαρμένοι μετανάστες θα είναι οι αυριανοί τζιχαντιστές και για τον Δρίτσα που πρωταγωνιστεί στη φαρσοκωμωδία για την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και ενώ την υπογράφει ως αρμόδιος υπουργός μάς λέει πως δεν έγινε! Και αφού η εποχή μας είναι γεμάτη από πηγές και κατακλύζεται από ειδήσεις στο διαδίκτυο, ο ιστορικός του μέλλοντος θα απασχοληθεί με το δημοψήφισμα που μετατράπηκε σε λίγες ώρες από ΟΧΙ σε ΝΑΙ, με κόστος τις κλειστές τράπεζες και τα κάπιταλ κοντρόλ που γονάτισαν την οικονομία, καθώς επίσης και για την παρακολούθηση των συνομιλιών των στελεχών του ΔΝΤ.
Κάπου εκεί θα μάθει για τον εκατομμυριούχο κομμουνιστή Κατρούγκαλο, και για τον εκατομμυριούχο Σταθάκη που ξέχασε να δηλώσει τα χρήματά του στο πόθεν έσχες, και για τον εκατομμυριούχο Φλαμπουράρη, και για τον εκατομμυριούχο Μητρόπουλο, και για την εκατομμυριούχο Βαλαβάνη, και την ταξική συνείδηση που διαθέτουν. Και για την άψογη κυβερνητική συνεργασία του ακροδεξιού Καμμένου με την αριστερά, που αξιώνει από τους ένθερμους διεθνιστές να αποπέμψουν τον υπουργό που πρόσβαλε τα πατριωτικά του ιδεώδη για τη Μακεδονία.
Θα βρούνε οι ιστορικοί του μέλλοντος αρκετή ύλη, και αυτοί μπορούν να διασκεδάσουν, να ξεραθούν στα γέλια, να το καλαμπουρίσουν, αφού δεν θα βιώσουν αυτό που εμείς έχουμε υποστεί, και η επιστημονική καταγραφή τους μπορεί μεταξύ άλλων να προσεγγίσει και την αστεία πλευρά. Και κατά την πάγια πρακτική της ονοματολογίας και της μονολεκτικής απόδοσης της ιστορικής σημασίας μιας πολιτικής εποχής, χάριν ευκολίας και απλούστευσης μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ίδια λέξη που μεταχειριζόμαστε σχεδόν όλοι οι αρθρογράφοι περιγράφοντας την κυβέρνηση Τσίπρα-Συριζανέλ ως το: «ΤΣΙΡΚΟ». Τα βιβλία θα αναφέρουν: «μετά της εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, η κυβέρνηση Τσίρκου...», ή «με τις ενέργειές του, ο τάδε υπουργός Τσίρκου...» ή «όπως άφηνε να διαφανεί για το τάδε θέμα το Τσίρκο» κτλ.
Όσο για εμάς που ζούμε επί της εποχής του Τσίρκου, μέχρι στιγμής είδαμε το σχοινοβάτη με τα φουλάρια, τον ακροβάτη με τις κωλοτούμπες, τους κλόουν με τις επενδυτικές ιδέες, εκείνον που φορά τους φλεγόμενους κύκλους, εκείνον που καταπίνει σπαθιά, και περιμένουμε το μεγάλο φινάλε...
14°
