Με ανοιχτό γράμμα του στην εφημερίδα «Έθνος» σήμερα Τετάρτη, ο καταδικασμένος σε ισόβια για κακουργηματικές πράξεις αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη κ. Αλέξανδρος Γιωτόπουλος ζητάει να αποφυλακιστεί και αναπτύσσει το αίτημά του με νομική, αριθμητική και πολιτική επιχειρηματολογία. Σύμφωνα με την εφημερίδα, το ανοιχτό γράμμα του ακολουθεί την απόρριψη του αιτήματος αποφυλάκισης με όρους, που του επιδόθηκε χτες Τρίτη με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών.
Ο κ. Γιωτόπουλος είναι στη φυλακή 14 χρόνια και έχει φτάσει σχεδόν τα 72 του χρόνια.
Ολόκληρο το γράμμα:
«Η παράγραφος 2 του άρθρου 105 του Π.Κ. λέει: "Το χρονικό διάστημα των τριών πέμπτων περιορίζεται στα δύο πέμπτα της ποινής που επιβλήθηκε και προκειμένου για ισόβια κάθειρξη, τα δεκαεννέα (19) έτη περιορίζονται σε δεκαπέντε έτη (15), αν ο κατάδικος έχει υπερβεί το εβδομηκοστό (70) έτος της ηλικίας του".
Τα 15 έτη είναι ονομαστική ποινή (με ευεργετικά μέτρα) και όχι πραγματική για τους εξής τρεις λόγους. Πρώτο, αν ήταν πραγματική, αυτή η πρόταση θα ήταν περιττολογία αφού σύμφωνα με την παρ. 6 του ίδιου άρθρου 105 Π.Κ., αυτή η πραγματική ποινή των 15 ετών προβλέπεται για τους κατάδικους ισοβίτες και δεν χρειάζονταν να αναφέρεται ως ευεργεσία ειδικά για τους άνω των 70 ετών.
Για τους οποίους συνεπώς δεν υπάρχει καμιά ευεργεσία και κακώς γίνεται αυτή η αναφορά. Ο νόμος όμως δεν μπορεί να καθορίζει ευεργεσίες ανύπαρκτες κι ούτε να είναι φλύαρος.
Δεύτερο, η πρόταση: "Τα δεκαεννέα έτη περιορίζεται σε δεκαπέντε", είναι ποσοτική μετατροπή κι όχι ποιοτική. Η ονομαστική ποινή (με ευεργετικά μέτρα) των 19 ετών δεν μπορεί να μετατραπεί σε πραγματική ποινή των 15 ετών, γιατί τότε θα το ανέφερε ρητά. Τρίτο αυτό αποδεικνύεται χειροπιαστά στην πρώτη περίπτωση. Προβλέπει τα 2/5 της ποινής ενώ στην παράγραφο 6 προβλέπει το 1/3 για τους ενήλικους.
Όμως τα 2/5=6/15 είναι μεγαλύτερα του 1/3=5/15 άρα, αν ήταν πραγματική η ποινή, ο υπερήλικας εκτίει μεγαλύτερη ποινή από τον μη υπερήλικα! Οχι μόνο δεν ευεργετείται αλλά τιμωρείται, πράγμα άτοπο. Αρα τα 2/5 όπως και τα 15 έτη για τα ισόβια είναι αναντίρρητα ονομαστική ποινή (με ευεργετικά μέτρα) κι όχι πραγματική.
Μόνο με αυτή την ερμηνεία η παράγραφος αυτή έχει νόημα. Αλλιώς δεν έχει κανένα νόημα αφού δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στον άνω των 70 ετών και είναι άτοπη.
Η άλλη άποψη δεν είναι απλώς στρεψοδικία αλλά ισοδυναμεί με εξαφάνιση, σβήσιμο της ευεργεσίας που προβλέπεται για τον κρατούμενο άνω των 70 ετών. Δηλ. με παραχάραξη του νόμου, αφού παραποιεί την ουσία του.
Το μόνο σημείο που δεν είναι καθαρό είναι αν προβλέπεται ελάχιστο όριο πραγματικής ποινής. Κατά μια άποψη δεν προβλέπεται και δεν απαιτείται. Για την άλλη όμως άποψη κι αφού έχει απορριφθεί η προηγούμενη ερμηνεία ως άτοπη, υπάρχει μια λύση λογική και δίκαιη που εμπεριέχεται στην παρ. 6. Η οποία ορίζει ότι ο ισοβίτης εκτίει πραγματικά τα 15/19 της ονομαστικής του ποινής, άρα εκτίει σύμφωνα με την παρ. 2 τα 15/19 του 15, που ισούται με 11 έτη και 10 μήνες.
Σε κάθε περίπτωση κάποιος που έχει εκτίσει πάνω από 13,5 έτη πραγματικής ποινής πληροί τις προϋποθέσεις της παρ. 2 του άρθρου 105 Π.Κ. Η παρ. 2 του άρθρου 105 Π.Κ. συνεχίζει: "Το χρονικό διάστημα των 15 ετών προσαυξάνεται κατά τα δύο πέμπτα των λοιπών ποινών που τυχόν έχουν επιβληθεί στην περίπτωση που αυτές συντρέχουν σωρευτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως ο κατάδικος μπορεί να απολυθεί, αν έχει εκτίσει δεκαεννέα (19) έτη. Μετά τη συμπλήρωση του 65ου έτους της ηλικίας του κατάδικου, κάθε ημέρα παραμονής του σε σωφρονιστικό κατάστημα υπολογίζεται ευεργετικά ως 2 ημέρες εκτιόμενης ποινής".
Σύμφωνα με τους νομικούς οι πολλαπλές ισόβιες ισοδυναμούν με ποινή μιας ισόβιας κάθειρξης.
Οι λοιπές ποινές που συντρέχουν έχουν ανώτατο όριο τα 4 έτη, αφού στα 19 έτη συνολικά απολύεσαι. Έχω εκτίσει 13 έτη και 7 μήνες πραγματικής ποινής, συν 7 έτη με ευεργετικό υπολογισμό αφού συμπλήρωσα το 72ο έτος. Συνολικά έχω εκτίσει 20 έτη και 7 μήνες σύμφωνα με το εδάφιο 1 της παρ. 6 του 105 Π.Κ. Και αρνούνται να με αποφυλακίσουν ενώ ο νόμος ορίζει ότι δικαιούμαι να αποφυλακιστώ στα 19 έτη! Τα αίσχη της Δίκης με τα οποία με καταδίκασαν ως ηθικό αυτουργό συνεχίζονται και σήμερα.
Τέλος οφείλω να επισημάνω μιαν αντίφαση που υπάρχει σχετικά με τα ευεργετικά μέτρα. Είναι γνωστό ότι όντας κρατούμενος φοίτησα σε Ευρωπαϊκό Δημόσιο Πανεπιστήμιο που έχει τμήμα για φυλακισμένους. Πανεπιστήμιο που χορηγεί διπλώματα ισοδύναμα με αυτά που παρέχει στους κανονικούς φοιτητές.
Ότι μετά το κανονικό δίπλωμα και τα δύο Master Μαθηματικών που απέκτησα το 2009 έχω την επάρκεια να διδάξω σε οποιοδήποτε Γαλλικό Πανεπιστήμιο. Και ότι σήμερα τελειώνω το Διδακτορικό μου στα Μαθηματικά. Πώς εξηγείται λοιπόν η παρακάτω αντίφαση; Όταν ένας κρατούμενος σκουπίζει τη φυλακή για μερικές ώρες την ημέρα που είναι χειρωνακτική εργασία θεωρείται σωφρονισμός και σωστά υπολογίζεται ως ευεργετικό μέτρο για τη μείωση της ποινής του.
Όταν όμως κάποιος κρατούμενος σπουδάζει για πάνω από 10 χρόνια Μαθηματικά και παίρνει διπλώματα, πράγμα που είναι διανοητική εργασία και σημαίνει ότι αποκλείεται να έχει άλλη εγκληματική ασχολία, δεν θεωρείται σωφρονισμός και δεν υπολογίζεται ως ευεργετικό μέτρο!
14°
