Ως τώρα τζάμπα μιλάγαμε για τα αμαρτήματα του Αλεξάκη της καρδιάς μας, αφού ο οχλοπολτός τον θέλει διαχειριστή, δεν πα-να-χτυπιόμαστε-εμείς, που ζούμε ανάμεσά τους… Εσχάτως, όμως, όπως είχαμε προειδοποιήσει, ήρθε η ώρα να πονέσει το πορτοφόλι. ΤΟ καθεστώς ξεφουρνίζει ιστορίες δι’ αγρίους και ο οχλοπολτός αρχίζει να θυμώνει.
Θρυλείται επίσης ότι αλλάζει άρδην και η ανοχή των βαρομέτρων. Οι ταξιτζήδες ψιλοδυσανασχετούν και αλλάζουν το τροπάριο. Από «γιατί, χειρότεροι δεν ήταν οι Σαμαροβενιζέλοι;» (αφού τελικά ΔΕΝ ήταν), σταδιακά μεταστρέφεται σε «δυστυχώς την πατήσαμε, μας εξαπάτησαν, τώρα είναι αργά!»…
Γάτες με πέταλα: Αλεξάκης και οπαδοί
Δύο αναφορές έσκασαν τελευταία και προκαλούν διεθνές σούσουρο. Ένα ωριαίο τηλεοπτικό ντοκυμανταίρ («Ελλάδα, η επόμενη μέρα» (γαλλόφωνο, ολόκληρο εδώ) του έγκυρα ελληνολογούντος Ζαν Κατρμέρ (Liberation) για το ARTE-TV. Και μια ενδελεχής έρευνα «Οι τρεις μέρες που έσωσαν το Ευρώ» του Ίαν Τραίυνορ στον Guardian.
Από το πρώτοπροκύπτουν πολλά (υποτιτλισμένη σταχυολόγηση) που θα κάνουν τον Αλεξάκη της καρδιάς μας και τους οπαδούς του να ντρέπονται. Ενδεικτικά:
Γιουνκέρ: «…ποτέ δεν κατάλαβα αυτή τη στρατηγική… …ο Τσίπρας εξαπάτησε τους Έλληνες, πηγαίνοντας χωρίς σχέδιο μέρα τη μέρα»… …«Une reelle performance!» (εξηγεί ειρωνικά πώς μας πούλησε το χειρότερο μνημόνιο για καλύτερο)…
(Κορυφαίος) Moscovici: «Είπα του Βαρουφάκη, ωραία τα λες, άμα ήμασταν σε κάνα αριστερό συνέδριο, θα καπνίζαμε και θα τα βρίσκαμε. Αλλά, κοίτα τον Σώυμπλε απέναντι: Δεν είναι αριστερός, δεν καπνίζει και δεν τσιμπάει σε τέτοια κολπάκια».
Για τον Σώυμπλε που συμφωνεί ότι οι Έλληνες είναι μεγάλος λαός, αλλά η Ελλάδα δεν είναι κράτος, τα είδαμε προχτές εδώ.
Από την έρευνα στον Guardian, απολαύστε ελεύθερα, μαθαίνοντας ανατριχιαστικά πόσο ευεργετηθήκαμε από το Δημοψήφισμα. Και πώς, κοντολογίς, από την πολλή διαπραγμάτευση, μάτωσε το χέρι του Αλεξάκη και σε εφτά μήνες καταστράφηκε η χώρα…
Συμπέρασμα; Τρώμε από παντού χλεύη και ειρωνεία, ενώ νομίζαμε ότι ο Αλεξάκης μας οδηγεί σε ακσιοπρέπεια και υπερηφάνεια… Και στο δια ταύτα, κάθε ώρα «διαπραγμάτευσης» χανόταν και λίγη πατρίδα…
Και λέγαμε στον Κατρμέρ: «αν είναι να έρθει λιτότητα, τότε εμπιστευόμαστε μόνο Τσίπρα» (αν είναι να κολαστώ, θέλω μόνο μαζί σου, έλεγε κάποτε η Σοφία Βώσσου)… Τώρα, όμως, που καταλάβαμε ότι βλακωδώς ξανάφερε χειρότερη λιτότητα ο αρχιδιαπραγματευταράς Αλεξάκης, ακόμα επιμένουμε;
Πάντως, δεν είναι πεταλόγατος, γάταρος είναι ο Αλεξάκης: ήξερε την ασχετίλα του, απλώς ήθελε μόνο την καρέκλα. Και πέτυχε στο ακέραιο τον Στόχο, τώρα μένει και να τον διασώσει… Πραγματικές γάτες με πέταλα, είναι οι ηρωικοί ψηφοφόροι του, που αντιμνημονιακοί κοιμόντουσαν και μνημονιακοί ξυπνάγανε. Άραγε, προσφέρονται να του δώσουν μακροημέρευση;…
«Γάμος από συμφέρον», να ηχήσουν αι φανφάραι
Η χαρά του Ψεκαζμένου και η ξινίλα του Καλεσμένου για το ακροδεξιό κολλητιλίκι. Κλέβοντας σχόλια (για την πρωθυπουργική υπερκινητικότητα κατά τη διάρκεια του παιανισμού των εθνικών ύμνων) από τα Σοσιαλμήντια: «Ο Καμμένος και ο Συγκαμένος» (Ανδριανή Β.), «Σε στάση ουρήσεως» (Ρούλα Γ.). Για τον απολογισμό της επίσκεψης συνιστούμε: λίγα λόγια και πολλή μουσική. Πάλι θα πάρει ο ξένος το καρβέλι κι εμείς τα ψίχουλα (για το χρέος μην τα ξαναλέμε…) αφού.
Πλημμύρες στο Απέραντο Αυθαιρετατζόγλειο
Βρέχει γάτες και σκύλους, άνθρωποι χάνονται, σπίτια καταρρέουν, πολεοδομίες χασκογελούν. Πάνω που λέγαμε προ εβδομάδος για το Κόμμα της Διαφθοράς και την κουρουμβληδόν άρση κατεδαφίσεων αυθαιρέτων…
Πόσο μακρύ χέρι του καπιταλισμού είναι οι ναζί;
Τα ‘χουμε ξαναπεί. Η κουβέντα γίνεται βαρετή. Ο (εθνικο)σοσιαλιστής κ. Μιχαλολιάκος χτες είπε στη Βουλή «Δεν πρέπει να υπάρχουν ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια. Η ενημέρωση είναι λαϊκό αγαθό»… Μπρρρ! Πολύ μακρύ αυτό το χέρι του καπιταλισμού, βεβαίως, βεβαίως. Και ασφαλώς στήριξαν οι καπιταλιστές τον Χίτλερ και τα γίδια μας αργά.
Συντεχνίες παρακμής
Η διεφθαρμένη κοινωνία μας δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την συνέργειά της στην απάτη της εκπαιδευτικής συντεχνίας, που διδάσκει τις λιγότερες ώρες και έχει τα λιγότερα παιδιά ανά τάξη στον πλανήτη, αλλά ζητάει και νέες προσλήψεις... Συνεπώς, μόνη μεταρρύθμιση ΤΩΡΑ: Αύξηση μαθητών ανά τάξη και αύξηση ωρών εργασίας ανά καθηγητή, ΤΩΡΑ! Και τσουπ, κλείνουν όλα τα κενά… Όμως, δεν υπάρχουν παντελόνια με λογική, για να λύσουνε αυτό και παρόμοια προβλήματα, στην βαθειά άρρωστη χώρα μας…
Εκκλησίες και Σκάνδαλα, ωραίες περιπολίες...
Όποιος έχει πολύ πιπέρι το ρίχνει και στα λάχανα. Δεν έχουμε καθηγητές στα σχολεία; Πάρτε 178 νέους μόνιμους παπάδες, λοιπόν, λεφτά υπάρχουν αφού! Προσοχή, όμως, υπάρχει και αυτό (να γιατί οι κυβερνήσεις γλείφουν την Εκκλησία)!… Περιπολίες από κληρικούς της γειτονιάς ετοιμάζει η Πρώτη Φορά Αρχιεπισκοπή του Μαξίμου…
Γιατί επιζητούνται οι Ανεξάρτητες Αρχές;
Διότι αποτελούν μια μοναδική εγγύηση ότι τα σάπια πράγματα θα αρχίσουν να εξυγιαίνονται. Απαράδεκτο, λοιπόν, το διπλό σοβαρό αντιδημοκρατικό άγγιγμα της κυβέρνησης στις πολύτιμες Ανεξάρτητες Αρχές (Γ.Γ.Δ.Ε. -περίπτωση Γ.Γ. Σαββαΐδου- και Ε.Σ.Ρ. -Ν/Σ Παππά)…
Ας πούμε, ο Λέανδρος Ρακιντζής μπορεί να είναι ενοχλητικός για το διεφθαρμένο κόρπους της Δημόσιας Διοίκησης, αλλά αποτελεί μια πολύτιμη Ανεξάρτητη Αρχή (Α.Α.). Αντί, λοιπόν, να εγκαθιδρύσουμε εκατό τέτοιες Α.Α. για να ανατάξουν τον τόπο, η κυβέρνηση πετσοκόβει και τις ελάχιστες υπάρχουσες, ενώ η Κομισσιόν αγριεύει…
Στην περίπτωση της «ενοχλητικής» Σαββαΐδου, σπεκουλάρει με άθλιο στήσιμο νιου σπηκ (με έγκλημα και εχθρό), προσπαθώντας να τη βγάλει από τη μέση (όπως ακριβώς ο Αντωνάκης έδιωξε τον Θεοχάρη)…
Στην περίπτωση Ε.Σ.Ρ. πάει το ολοκληρωτικό Ν/Σ Παππά να μοιράσει το χαρτί της διαπλοκής που έβριζε… Επί πλέον, βάζει παρανοϊκά σοβιετικά κριτήρια (τελικά υπέρ της διαπλοκής) τύπου «θέλεις πανελλαδικό κανάλι; δείξε μας 400 (τεκμαρτούς…) εργαζόμενους»…
Το Ποτάμι κλωτσάει την καρδάρα με το γάλα;
Υπερψηφίζει, λέει, το Ν/Σ «επί της Αρχής». Ποιας Αρχής; Της Καθεστωτικής; Είναι ακατανόητο! Μήπως γίνεται ανακλαστικά, για να μην βρίζουνε τον Σ.Θ. «Μπόμπολα»; Μα οι εχέφρονες ψηφοφόροι ξέρουν ότι δεν είναι «Μπόμπολας» και οι Άλλοι δεν θα μεταπεισθούν με αυτό το «ΝΑΙ επί της Αρχής»…
Και στο κάτω κάτω, εάν ψηφίσουν «ναι, με κρύα καρδιά» οι Ποταμίσιοι, θα χρειαστεί να βρουν και μια πειστική αιτιολόγηση, γιατί ακριβώς κάνουν κάτι τέτοιο… Εάν όχι, αυτό θα είναι (επουσιώδες, πλην) Λάθος, που δεν επιτρέπεται στο μόνο μεταρρυθμιστικό κόμμα της πιάτσας.
Άλλωστε, το Ποτάμι ευλόγως κατηγορεί ΤΟ Καθεστώς για το θέμα Γ.Γ.Δ.Ε.-Σαββαΐδου ότι «έχει αλλεργία στις Ανεξάρτητες Αρχές». Πώς ανέχεται, λοιπόν, την ολοκληρωτικού τύπου υποβάθμιση του Ε.Σ.Ρ., αυτή δεν λερώνει επί της Αρχής το Ν/Σ Παππά;
Αποπειρώμενοι ρεπορτάζ, μάθαμε χτες ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης βρισκόταν στη Μαδρίτη. Άραγε τον ενημέρωσαν επαρκώς για τη σχετική προαλειφόμενη (επί της Αρχής) γκάφα της αυριανής ψηφοφορίας;
«Νεοφιλελεύθεροι» οι υπερ-φόροι, κυρία Φώφη;
Άλλωστε, θα περίμενε κανείς το Ποτάμι να αρπάξει την ευκαιρία και να «χτυπήσει» την εξής ανοησία του «ανταγωνιστικού» ΠΑΣΟΚ.
Προχτές, πάλι, η κυρία Γεννηματά, προσπαθώντας να χτυπήσει την συγκυβέρνηση, επικαλέστηκε το γνωστό ανόητο επιχείρημα (που τόσο είχε ξεφτιλίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση…) περί Νεοφιλελεύθερης (ΝΦ) Λαίλαπας υπερφορολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε! Η υπερφορολόγηση είναι αντιφιλελεύθερη! Κανένας φιλελεύθερος, δεν ανεβάζει τη φορολόγηση, μόνο την κατεβάζει και επί της Αρχής και επί της Πράξης.-
Μια πιπίλα αναμασημένη από όλο τον Πελατειακό Εθνολαϊκισμό. Από την Λαϊκή Δεξιά, το Λαϊκοπατριωτικό ΠΑΣΟΚ και την «Αριστερά» που έλεγαν ΝΦ τον Σημίτη, όταν προσπαθούσε να ανακόψει τη χρεωκοπία με το Νόμο Γιαννίτση.
Και έκτοτε όλοι αυτοί αποκαλούν ΝΦ κάθε προσπάθεια εκλογίκευσης του χρεωκόπου Πελατειακού Ιδιωτικού Παρακράτους. Εντελώς ακατάρτιστοι και ακατάλληλοι πολιτικοί ταγοί σέρνουν πίσω τους τον διεφθαρμένο κουτοπόνηρο οχλοπολτό, ο οποίος δεν θέλει να αλλάξει τίποτε, κι ας βαράνε οι καμπάνες της Τελικής Κατάρρευσης…
Τώρα, λοιπόν, που η κυρία Φώφη, απαρνιέται έμμεσα τη στοιχειώδη λογική, το Ποτάμι αντί να ελκύσει τους ενοχλημένους εκσυγχρονιστές από το ΠΑΣΟΚ, βασανίζει τους δικούς του και πάει ακατανόητα για βρούβες;
18°
