Σου κάνουν μια πρόταση την οποία –καλώς ή κακώς– θεωρούν γενναιόδωρη. Όχι μόνο την απορρίπτεις, αλλά την καταγγέλλεις ως «τρομοκρατία» και «εκβιασμό». Ξέρεις ότι θα φτάσει στ’ αυτιά τους. Επιπλέον κάνεις καμπάνια υπέρ του ΟΧΙ στην οποία τους προσδίδεις την πρόθεση, όπως λες στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σου μηνύματα, να μας ταπεινώσουν, να καταλύσουν τη δημοκρατία και να μας καταδικάσουν σε θάνατο. Ξέρεις ότι κι αυτό θα φτάσει στ’ αυτιά τους. Δεν εξηγείς βέβαια γιατί το κάνουν αυτό. Είναι παλιοχαρακτήρες; Μας έχουν άχτι γιατί είμαστε ωραίοι και άνετοι; Και γιατί το κάνουν μόνο σε μας κι όχι και στους Πορτογάλους ή τους Ιρλανδούς; Κι αν αυτό θέλουν μέχρι τώρα, ποιο στοιχείο θα τους κάνει να αλλάξουν τη στάση τους; Αν ο λόγος που επί 5 μήνες δεν υπογράφαμε συμφωνία είναι τα... ψυχολογικά τους, γιατί πιστεύεις ότι αύριο θα σε βλέπουν διαφορορετικά; Τι καινούργιο έχεις να τους πεις πέρα από την νωπότερη «νωπή εντολή»; Και τι διαφορετικό έχουν να σου απαντήσουν πέρα από το «δεν έχουμε την πρόθεση να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε τα ελλείμματά σας»; Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για το αφιονισμένο πλήθος. Τους πείθεις με ωραίες λέξεις και με μπερδεμένα νοήματα, τους ντοπάρεις και ψηφίζουν ΟΧΙ.
Να δούμε τι έχεις καταφέρει:
1. Στο εξωτερικό: να κάνεις ακόμα πιο βαρύ το κλίμα, ακόμα λιγότερη την εμπιστοσύνη, ακόμα δυσκολότερη τη συμφωνία. Επί πλέον να κάνεις έξαλλους τους μισούς εταίρους, και κάποιους από αυτούς, μέχρι και τον Βαλερύ Ζισκάρ Ντ' Εσταίν, τον πρωτεργάτη της ένταξής μας στην Ε.Ε., να ζητούν αποπομπή της χώρας από την Ευρωζώνη εδώ και τώρα. Ταυτόχρονα να ανοίξεις την όρεξη στον ανατολίτη γείτονα που για πρόγευμα μας εξευτελίζει προτείνοντάς να μας δανείσει ο ίδιος, αλλά το κύριο γεύμα όλοι καταλαβαίνουμε τι θα περιλαμβάνει.
2. Στην οικονομία: να πάθει έμφραγμα, να εκπατριστούν και τα τελευταία κεφάλαια, να κλείσουν οι τράπεζες, να διαλυθεί η τουριστική περίοδος, να μην έχει χρήματα ο κόσμος, να σταματήσει η τροφοδοσία καταναλωτών και βιομηχανίας, να υπάρχει ο φόβος άδειων ραφιών τις αμέσως επόμενες μέρες, να χάσουμε συνολικά (αν υπολογιστεί και η απομείωση της αξίας περιουσιακών στοιχείων και μετοχών) εκατοντάδες δισ. που θα κάνουν δυσκολότερη την επίτευξη των στόχων, άρα τη δική σου δουλειά, την ίδια.
3. Στο εσωτερικό: να έχεις φανατίσει τους οπαδούς σου και τις συνιστώσες σου κάνοντας πολύ πιο δύσκολη την αποδοχή οποιουδήποτε συμβιβασμού, διότι είναι προφανές ότι οποιαδήποτε νέα ελληνική πρόταση δεν θα διαφέρει από τη δική σου πρόταση με τη δική σου υπογραφή, των 8 δισ. που έκανε τις «συνιστώσες» να ετοιμάζουν πραξικόπημα και που, μεταξύ μας, σε ανάγκασε στον ελιγμό του δημοψηφίσματος.
Επιπλέον, μια εποχή που χρειάζεσαι και τη δεκάρα, που στα νοσοκομεία δε υπάρχει ούτε γάζα, ξοδεύεις πάνω από 100 εκατομμύρια για τη διενέργεια του δημοψηφίσματος, και ποιος ξέρει πόσα άλλα για καμπάνιες και φιέστες, δείχνοντας ποιες είναι οι προτεραιότητές σου.
Υπάρχει κάποιος που να επιμένει ότι το δημοψήφισμα ήταν τελικά μια καλή πολιτική ιδέα;
4°
