Με την ψήφο μας την Κυριακή δεν τιμωρούμε τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο και τον Παπανδρέου για τα λάθη του παρελθόντος. Δεν εκδικούμαστε τις αγορές και το ανάλγητο κεφάλαιο της διεθνούς πλουτοκρατίας. Με την ψήφο μας την Κυριακή δεν αλλάζουμε το παρελθόν, αποφασίζουμε μόνο για το μέλλον.
Παρά τις αντίθετες δηλώσεις του Πρωθυπουργού και μελών της κυβέρνησης, που επιμένει να φέρνει σε δημοψήφισμα μία ενδιάμεση πρόταση των εταίρων μας που πλέον δεν είναι καν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, όλοι οι εταίροι μας, πολλά στελέχη της συμπολίτευσης αλλά και άνθρωποι που δεν έχουν καμία εμπλοκή στη διαδικασία (π.χ. οικονομολόγοι, αναλυτές και προσωπικότητες του εξωτερικού) έχουν καταστήσει σαφές σε όλους τους τόνους ότι αυτό το δημοψήφισμα αφορά την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στο ευρώ*.
Την Κυριακή διαλέγουμε: Θέλουμε ανοιχτές ή κλειστές τράπεζες, για να έχουμε πρόσβαση στα δικά μας χρήματα, που έχουμε κερδίσει με τον κόπο μας, όπως συμβαίνει σε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο; (Οι τράπεζες θα αργήσουν να ανοίξουν έτσι κι αλλιώς και η λειτουργία του συστήματος θα πάρει καιρό να ομαλοποιηθεί). Θέλουμε συνεργασία με την Ευρώπη και προσπάθεια για μία κατά το δυνατόν επωφελή συμφωνία και χρηματοδότηση, ή ρήξη, εξαθλίωση και απομόνωση; Δύσκολα και επώδυνα μέτρα, αλλά με προοπτική ανάκαμψης και λογικής επαναδιαπραγμάτευσης στην πορεία, ή βίαιη εξαθλίωση επιπέδου Ζιμπάμπουε; Με ή χωρίς τα 35 δις. ευρώ του αναπτυξιακού πακέτου Γιουνκέρ – μία πρόταση χρηματοδότησης για την ανάπτυξη, που επιμελώς αποκρύπτει η κυβέρνηση γιατί δεν ταιριάζει στα σχέδιά της;
Με ΕΣΠΑ, για τη χρηματοδότηση χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων και δημοσίων έργων – ακόμα και παιδικών σταθμών και stage - ή χωρίς; Με σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα, με την προστασία του ευρωπαϊκού κεκτημένου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή με περιφρόνηση και οπισθοχώρηση; Με τη δυνατότητα να ζητήσουμε αρωγή από τους εταίρους μας για το οξύ μεταναστευτικό πρόβλημα, ή χωρίς; Με ή χωρίς Frontex στα χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας; Θέλουμε να ταξιδεύουμε και να εργαζόμαστε χωρίς περιορισμούς σε όλη την Ε.Ε. ή θέλουμε βίζα, ελέγχους συναλλάγματος και ουρές στα γκισέ των «τρίτων χωρών»; Με τους Ευρωπαίους εταίρους μας ή με τη δικτατορική Ρωσία του Πούτιν, την εξαθλιωμένη Βενεζουέλα του Τσάβες, την ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν και την απολυταρχική Κίνα; Με ελευθερία του λόγου ή με Ζωή Κωνσταντοπούλου; Μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα είναι ΝΑΙ σε μία επώδυνη συμφωνία, που θα περιλαμβάνει αύξηση της φορολογίας και άλλα μέτρα. Αυτά είναι δυστυχώς αναπόφευκτα, όσο το κράτος μας εξακολουθεί να ξοδεύει περισσότερα από όσα εισπράττει από τη φορολογία και εξαρτάται από εξωτερική χρηματοδότηση. Το ΝΑΙ μας δίνει τη δυνατότητα, ενώ θα έχουμε αυτή τη χρηματοδότηση, να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται ώστε να απεξαρτηθούμε και να επανέλθουμε στις αγορές. Γιατί κανείς δεν θα μας απαγορεύει (αντιθέτως, οι εταίροι μας θα το δεχθούν με χαρά), εκεί όπου το πρόγραμμα θα λέει ότι ένα ποσό θα βρεθεί από την αύξηση μίας συγκεκριμένης φορολογίας, εμείς να παρουσιάσουμε μία πρόταση εξοικονόμησής του από περικοπή συγκεκριμένων κρατικών δαπανών. Μένει να αποκτήσουμε και μία κυβέρνηση που θα έχει τη διάθεση και την πεποίθηση να το κάνει. Την Κυριακή, εγώ ψηφίζω NAI.
*Πολλοί υπενθυμίζουν ότι δεν προβλέπεται από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες η αποπομπή μίας χώρας από την Ευρωζώνη. Όντως, και δεν πιστεύω ότι οι εταίροι μας θέλουν συλλογικά να μας βγάλουν - θυμίζω όμως ότι ούτε η διάσωση χωρών προβλεπόταν από τις Συνθήκες.
13°
