Δεν ήταν η κακιά στιγμή, η άσχημη ώρα. Είναι γυναικοκτονία.
Είναι απίστευτη και τραγική η πρόσφατη ιστορία της γυναίκας που ο άντρας της τη χτύπησε στο κεφάλι με βαρύ εργαλείο κι έπειτα την έπνιξε, επειδή του ανακοίνωσε την απόφασή της να τον εγκαταλείψει. Μη ρωτήστε «ποιας γυναίκας;» γιατί δεν είναι μία γυναίκα, είναι ένα σωρό: οι περισσότερες γυναίκες που δολοφονούνται από σύζυγο ή σύντροφο, χάνουν τη ζωή τους από τα χέρια του συζύγου/συντρόφου πάνω στην ώρα που είναι έτοιμες να τον αφήσουν. Μετά από αγώνα, αγωνία, τρομερές δυσκολίες, μετά από τρελή ταλαιπωρία ή έστω από βαρεμάρα, η Χ γυναίκα παίρνει επιτέλους την απόφαση να αρπάξει τα παιδιά της και να φύγει, ή να φύγει με το βαλιτσάκι της στο χέρι, αν δεν έχει παιδιά. Λέει στον άντρα «εμείς έχουμε τελειώσει» ή «τελείωσες για μένα» ή «δεν σε θέλω πια». Ή «έχω ερωτευτεί άλλον».
Οπότε ο άντρας, παραμερισμένος και προδομένος, τα παίρνει στο κρανίο κι επειδή μπορεί, πάνω στα νεύρα του ορμάει στη γυναίκα και τη σφάζει. Την πνίγει. Την πυροβολεί με καραμπίνα. Τη σκοτώνει στο ξύλο. Τη σκοτώνει με κλωτσιές και μπουνιές. Κοπανάει το κεφάλι της στο πεζοδρόμιο. Την καρφώνει με κατσαβίδι. Τη χτυπάει με το αμάξι. Τη ρίχνει από το μπαλκόνι. Την πετάει από τις σκάλες. Την τεμαχίζει και τη θάβει στον κήπο ή στο χωράφι. Μετά κλαίει σπαραχτικά, ζητάει συγγνώμη, δεν ξέρει πώς το έκανε αυτό το κακό, θόλωσε ο νους του ξαφνικά, «μπήκε ο διάολος μέσα του» (το έχουμε ακούσει κι αυτό), έχασε τον κόσμο, δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε, για όνομα, είναι/δεν είναι οικογενειάρχης άνθρωπος με πρότερο έντιμο βίο, δεν είναι δολοφόνος. Ήταν η κακιά στιγμή. Η άσχημη ώρα. Κι αυτή η γυναίκα η άτιμη, πήγαινε γυρεύοντας, λες και το έκανε επίτηδες, του ανέβασε το αίμα στο κεφάλι – κατά σύμπτωση, το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του άντρα όταν η γυναίκα είπε «ως εδώ ήταν, έφυγα».
Η συμβουλή του πεπειραμένου δικηγόρου, ή ακόμα και της απλής ποντικομαμής, προς τη γυναίκα που θέλει απεγνωσμένα να χωρίσει είναι «Μην του πεις ότι τελείωσε για σένα, ζήτα τράτο, θέσε την απόσταση μεταξύ σας ως προσωρινή κατάσταση, μην αναφερθείς σε οριστικό χωρισμό». Η άλλη συμβουλή είναι «κάν’ το παρουσία τρίτου ατόμου, σε δημόσιο χώρο, με φιλικά σου άτομα τριγύρω». Μόνο που η γυναίκα σπάνια έχει τα περιθώρια να διαλέξει πότε και πώς θα σερβίρει την απόφασή της στον άντρα. Συνήθως αυτός πιέζει τα πράγματα έτσι ώστε η γυναίκα να αναγκαστεί να πει «έφυγα» σε στιγμή που δεν είναι ασφαλής, που είναι μόνη μαζί του, ή με τα παιδιά σε άλλο δωμάτιο – τα παιδιά τα θεωρεί ιδιοκτησία του ο άντρας, όπως άλλωστε και τη γυναίκα, δεν θα χολοσκάσει επειδή βρίσκονται στο διπλανό δωμάτιο, ας είχανε πέσει για ύπνο, που αν ήτανε σωστή μάνα η γυναίκα, θα τα είχε κοιμήσει πριν του ανεβάσει το αίμα στο κεφάλι με αποτέλεσμα να φάει το δικό της κεφάλι.
Από αγάπη τα κάνει όλα ο καημένος, κι όταν την σφάζει είναι επειδή την αγαπάει και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν…
Διαβάζω την ιστορία της πιο πρόσφατης, προχθεσινής γυναίκας που εγκατέλειψε τον άντρα της (η έκφραση είναι λάθος γιατί ένας ενήλικας δεν «εγκαταλείπεται» λες κι είναι βρέφος ή κουτάβι, απλώς χωρίζεται, σουτάρεται, παρατιέται και δεν θέλει να το πάρει απόφαση). Η γυναίκα μάζεψε τα δύο παιδιά της και πήγε σε ξενοδοχείο, ο άντρας τη βρήκε, «την εντόπισε» όπως λένε στις ειδήσεις, κι όσο τσιγάριζε τον ρεσεψιονίστα για να μάθει σε ποιο δωμάτιο βρίσκεται η γυναίκα του, εκείνη πανικόβλητη πήδηξε από το παράθυρο του τρίτου ορόφου. Καταλαβαίνω τον πανικό της, τον απόλυτο τρόμο του να έχεις τον κακοποιητή έξω από την πόρτα, το ανακατεμένο στομάχι, τους σφιγμένους ώμους, τη φρίκη της επικείμενης σύγκρουσης. Η κόρη της είπε στους αστυνομικούς ότι ο μπαμπάς δεν ήταν ποτέ βίαιος, μόνο φώναζε κι απειλούσε, και είναι άλλο σπαραχτικό θέμα αυτό, το πόσο τα παιδιά θέλουν να πιστέψουν ότι ο μπαμπάς είναι καλός άνθρωπος και την αγαπάει τη μαμά. Από αγάπη τα κάνει όλα ο καημένος, κι όταν την σφάζει είναι επειδή την αγαπάει και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν…
Η γυναίκα που πήδηξε από τον τρίτο όροφο νοσηλεύεται με σοβαρά κατάγματα αλλά εκτός κινδύνου. Σίγουρα σκέφτηκε «δεν αντέχω άλλο», όταν άκουσε τις φωνές του άντρα της από τη ρεσεψιόν. Σίγουρα ένιωσε ταραχή, βαθιά απελπισία, αδυναμία, αδιέξοδο, μαζί με φόβο, πανικό και φρίκη. Είπε «ας πηδήξω να τελειώνουμε, προκειμένου να τον αντιμετωπίσω άλλη μία φορά, καλύτερα να πεθάνω».
Άκουσα για έναν γνωστό δολοφόνο (της γυναίκας του), δηλαδή γυναικοκτόνο, ότι αποφυλακίστηκε μετά από δέκα χρόνια, και μάλιστα ξαναπαντρεύτηκε. Η στάνταρ απειλή του άντρα προς τη γυναίκα είναι «και να σε σφάξω, σε πέντε χρόνια θα είμαι έξω». Γιατί ισχύει. Οι περισσότεροι εκτίουν σύντομες ποινές ή καταφέρνουν να βγουν από τη φυλακή στην πενταετία, βαριά δεκαετία, αν ήταν ιδιαίτερα ειδεχθές το έγκλημα, αν την έκοψαν και κομμάτια τη γυναίκα τους. Η ιδέα ότι φυλακίζεις έναν γυναικοκτόνο ισόβια και πετάς το κλειδί, η ιδέα ότι αυτή η μέθοδος είναι η πιο αποτελεσματική, μάλλον δεν έχει πιάσει, ως ιδέα. Άλλωστε οι άντρες που σκοτώνουν τις γυναίκες τους κλαίνε πολύ στα δικαστήρια, τους λυπούνται και οι πέτρες, είναι και χήροι οι κακόμοιροι.
Οι γυναίκες που σκοτώνονται από τους άντρες τους είναι κανονικές, είναι σαν κι εσένα, σαν κι εμένα, απλώς κάποια στιγμή αποφάσισαν να χωρίσουν αυτούς τους άντρες και οι άντρες τις σκότωσαν: το επαναλαμβάνω γιατί είναι τόσο στρέιτ, τόσο απλός και ταυτόχρονα τόσο απίστευτος λόγος για να σε σκοτώσει κάποιος που σε αγαπάει και μάλιστα πολύ…
Παρακολουθούμε τη δημιουργία μιας «αρένας» γεμάτης από τοξικότητα, παραπληροφόρηση και στρατευμένη αποδόμηση της επικαιρότητας σε εύπεπτα αφηγήματα κομματικού οφέλους
17°
