Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Τη Σωτηρία και τον Παναγιώτη Αραμπατζή, που έκαναν δωρεά €100.000 στο Νοσοκομείο Διδυμότειχου επισκέφθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου επισκέφτηκε στο σπίτι τους, στο χωριό Μάνη του Έβρου τη Σωτηρία και τον Παναγιώτη Αραμπατζή, ηλικίας 92 και 94 χρονών, αντίστοιχα, που έκαναν δωρεά 100.000 ευρώ στο Νοσοκομείο Διδυμοτείχου.
"Αυτό που κάνατε είναι πολύ σημαντικό, η προσφορά σας είναι παράδειγμα για όλους μας και ήρθα να σας ευχαριστήσω από κοντά", είπε στους δύο ηλικιωμένους η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.
Κατερίνα Σακελλαροπούλου: Συνάντηση με τον Παναγιώτη και τη Σωτηρία Αραμπατζή
"Η παρουσία σας εδώ μας δίνει χαρά και ελπίδα, μας δίνει ζωή", της είπαν η Σωτηρία και ο Παναγιώτης οι οποίοι τόνισαν πώς τη δωρεά την έκαναν για το καλό όλων.
Η κ. Σακελλαροπούλου έκανε πράξη την υπόσχεση που είχε δώσει στη Σωτηρία και τον Παναγιώτη τον Νοέμβριο του 2023, όταν πληροφορήθηκε την πράξη της δωρεάς τους.
Τους τηλεφώνησε τότε, τους ευχαρίστησε για αυτό που έκαναν και τους υποσχέθηκε ότι όταν θα βρεθεί στον Έβρο θα περάσει από το σπίτι τους να τους δει.
Το Νοσοκομείο Διδυμοτείχου τους ευχαρίστησε για τη δωρεά, τους χαρακτήρισε "ευεργέτες" και διέθεσε τα 100.000 ευρώ για την απόκτηση ενός οχήματος μεταφοράς ασθενών ΑΜΕΑ, όπως και για την προμήθεια εξοπλισμού.
Σε ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρει:
Η Θράκη υπήρξε και παραμένει για μένα τόπος μνήμης και βιώματος. Με ορίζοντες ανοιχτούς, που αποδέχεται την ετερότητα και τη μεταβολίζει γόνιμα στο πλούσιο έδαφος της ντόπιας παράδοσης, υπόδειγμα αρμονικής συμβίωσης ανάμεσα σε κοινότητες διαφορετικής πολιτισμικής προέλευσης. Μια περιοχή της πατρίδας μας που με δίδαξε, από τη μικρή μου ηλικία, ότι τον γείτονα τον γνωρίζεις με την καρδιά, χωρίς να σε επηρεάζει η φυλή, το θρήσκευμα ή οποιαδήποτε άλλη διάκριση. Που μου έμαθε τι σημαίνει συμπεριληπτική κοινωνία.
Η Θράκη υπήρξε και παραμένει για μένα τόπος μνήμης και βιώματος. Με ορίζοντες ανοιχτούς, που αποδέχεται την ετερότητα...
Πάντα επιστρέφω στη Θράκη με την ίδια λαχτάρα και συγκίνηση των παιδικών μου χρόνων, με την έγνοια για την τύχη αυτής της περιοχής με τη μοναδική γεωμορφολογία και την πληθωρική βιοποικιλότητα, που πρόσφατα δοκιμάστηκε τόσο σκληρά από τις πυρκαγιές στον Έβρο, κυρίως στο σπάνιο δάσος της Δαδιάς. Για αυτό και η επιθυμία μου να οργανωθεί στη Θράκη ένα συνέδριο για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της στην τοπική κοινωνία είχε γίνει πιο επιτακτική από ποτέ.
Η Θράκη είναι η φύση της, που οφείλουμε να την προστατεύσουμε, είναι η άμεσα συνδεδεμένη με το περιβάλλον οικονομία της, μα πάνω απ’ όλα είναι οι άνθρωποί της. Άνθρωποι με απαράμιλλη αυταπάρνηση και ξεχωριστό ακριτικό πατριωτισμό, όπως το ζευγάρι του Παναγιώτη και της Σωτηρίας Αραμπατζή που τον περασμένο Νοέμβριο δώρισαν στο Νοσοκομείο Διδυμοτείχου 100.000 ευρώ, ποσό που αξιοποιήθηκε από το νοσοκομείο για την απόκτηση ενός οχήματος μεταφοράς ασθενών ΑΜΕΑ και την προμήθεια εξοπλισμού.
Θέλησα να τους ευχαριστήσω και από κοντά και τους επισκέφθηκα στο σπίτι τους. Η γλυκύτητα και η ταπεινότητα με την οποία μου μίλησαν για την ανάγκη τους να προσφέρουν στο κοινό καλό ήταν ένα μάθημα στην ενσυναίσθηση, την ευγένεια και την υπέρβαση του εαυτού.
Όπως εξάλλου και η προσφορά ενός καγιάκ από ανακυκλωμένο πλαστικό στον Ναυταθλητικό Όμιλο Αλεξανδρούπολης από τον διευθυντή του οργανισμού «Εναλεία» Λευτέρη Αραπάκη, ο οποίος εργάζεται με πίστη και σταθερότητα προκειμένου να εκπαιδεύσει τους νέους αλιείς στην υιοθέτηση βιώσιμων αλιευτικών πρακτικών.
Κοντά σε αυτά η δράση των γυναικών που πλαισιώνουν το Συμβουλευτικό Κέντρο Υποστήριξης Γυναικών-Θυμάτων βίας του Δήμου Αλεξανδρούπολης παρέχοντας εξειδικευμένες υπηρεσίες πληροφόρησης και συμβουλευτικής για την ψυχολογική, κοινωνική και νομική στήριξη των θυμάτων της έμφυλης βίας, ή το ηρωικό έργο των πληρωμάτων αεροσκαφών αεροπυρόσβεσης, με εκπροσώπους των οποίων συναντήθηκα στην Αλεξανδρούπολη, μαχητές και μαχήτριες στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά των πυρκαγιών. Όλοι αυτοί, με ετοιμότητα, ευσυνειδησία, αποτελεσματικότητα και αυτοθυσία αν χρειαστεί, κάνουν την κοινωνία μας πιο ανθρώπινη.
Με το παράδειγμά τους αναπτερώνουν τις ελπίδες μας για ένα μέλλον με μεγαλύτερη επίγνωση των αναγκών και των προσδοκιών των συνανθρώπων μας, με ουσιαστική μέριμνα για τους πλέον ευάλωτους, με αμοιβαία εμπιστοσύνη και σεβασμό.
14°
