Σοβαρό πρόβλημα μνήμης στην κυβέρνηση

«Μα γιατί η κυβέρνηση φοβάται τόσο  πολύ να εφαρμόσει ακόμα και τους δικούς της νόμους;» (ξανα)αναρωτήθηκα χτες που η κυβέρνηση (ξανα)επέτρεψε στους συνδικαλιστές των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς να απεργήσουν χωρίς να παρέχουν το προσωπικό για τη μίνιμουμ λειτουργία των μέσων όπως επιβάλει ο νόμος. Κι άρχισα πάλι να λέω για φοβιτσιάρηδες που τρέμουν και τη σκιά τους και τεμπέληδες που βαριούνται να δουλέψουν (η επιβολή του νόμου θέλει δουλειά) και γενικά αδίκως να μιλάω άσχημα για μια κυβέρνηση της οποίας το πρόβλημα, όπως τελικά διαπίστωσα, δεν είναι η έλλειψη θάρρους αλλά η μνήμη. Η κυβέρνηση ΔΕΝ φοβάται να εφαρμόσει και να επιβάλει τους νόμους που ψηφίζει. Απλώς δεν τους θυμάται.

Το κατάλαβα όταν άκουσα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να σχολιάζει την χθεσινή απεργία και την ταλαιπωρία των πολιτών (ειδικά των φτωχότερων που δεν έχουν ΙΧ) και να λέει: «πρέπει να συμφωνήσουμε αν κάποια ελάχιστα πράγματα σε ό,τι αφορά την εξυπηρέτηση βασικών αναγκών τουλάχιστον για κάποιες ώρες πρέπει να γίνονται». Δηλαδή να λέει ότι πρέπει να συμφωνήσουμε αν, τις ημέρες της απεργίας, θα υπάρχουν μίνιμουμ δρομολόγια για την εξυπηρέτηση όσων δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν διαφορετικά.

Μόνο που πριν από 2 χρόνια η κυβέρνηση πρότεινε και η Βουλή ψήφισε νόμο που προβλέπει ακριβώς αυτό στο οποίο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ζητά να υπάρξει συμφωνία. Τα ελάχιστα δρομολόγια είναι υποχρεωτικά και δεν εξαρτώνται από την όρεξη κανενός. Εδώ και 2 χρόνια είναι υποχρεωτικό να λειτουργούν κάποιοι συρμοί του μετρό όταν οι εργαζόμενοι στο μετρό απεργούν. Δεν υπάρχει τίποτα να συμφωνηθεί γιατί υπάρχει ο νόμος του κράτους και μάλιστα ένας νόμος που αυτή η κυβέρνηση έφερε και διαφήμισε.

Αλλά προφανώς ο Γιάννης ο Οικονόμου δεν τον θυμάται και γι’ αυτό ζητάει να υπάρξει μια συμφωνία. Και αν δεν το θυμάται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, πάει να πει ότι όλοι στην κυβέρνηση τον έχουν ξεχάσει. Δεν τον θυμάται ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης και δεν τον θυμάται και ο αρμόδιος υπουργός Καραμανλής που τον Φεβρουάριο του 2020 διαβεβαίωνε ότι ο νόμος που ετοιμάζεται (και λίγο μετά ψηφίστηκε) «δεν φτιάχνεται στο γόνατο και θα είναι έτσι φτιαγμένος ώστε να μπορεί να εφαρμόζεται». Αρκεί φυσικά στην κυβέρνηση να θυμούνται την ύπαρξή του.

Μπορεί να προσφέρονται για πλάκα αλλά σας διαβεβαιώνω ότι τα προβλήματα μνήμης δεν έχουν τίποτα το αστείο. Δεν είναι αστείο να σκέφτεσαι ότι μπορεί πριν μια εβδομάδα ο Κώστας Αχ. Καραμανλής να τηλεφώνησε στον Μητσοτάκη και να του είπε «πρόεδρε, πρέπει κάτι να κάνουμε ώστε κάπως να εξυπηρετούνται οι επιβάτες όταν έχει απεργία στα ΜΜΜ» και ο Μητσοτάκης να του απάντησε «τι λες για ένα μίνιμουμ δρομολογίων;» και μετά ο Κώστας Αχ. Καραμανλής να απάντησε «ωραία ιδέα, πρόεδρε, ξεκινάω να ετοιμάζω το νομοσχέδιο» και αυτή να είναι μια κουβέντα που την κάνουν μια φορά το τρίμηνο, με τον ίδιο ενθουσιασμό, ξεχνώντας ότι ο νόμος υπάρχει.

Συνεπώς, πριν αναρωτηθούμε για το θάρρος της κυβέρνησης να επιβάλει τουλάχιστον τους δικούς της, πολυδιαφημισμένους, νόμους, ίσως θα πρέπει να βρούμε ποιους από αυτούς τους νόμους θυμούνται ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί. Και μπράβο τους.