«Μετά από κάποια εκπομπή που είδα στην τηλεόραση για επίθεση με βιτριόλι ως μέσο εκδίκησης μεταξύ γυναικών μου καρφώθηκε η ιδέα. Δεν σκέφτηκα ότι θα πεθάνει. Από τα ακούσματα που είχα δεν προτεινόταν σαν φονικό όπλο, μόνο ως μέσο εκδίκησης. Δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να καταπιεί. Δεν είμαι δολοφόνος ουδέποτε σκέφτηκα. Ήμουν υπάκουη στους νόμους και είχα ήρεμη ζωή», τόνισε αρχικά η κατηγορούμενη και πρόσθεσε για τον τρόπο που προμηθεύτηκε το βιτριόλι:
«Είχα καταλάβει ότι ήταν δύσκολο. Βρήκα έναν πακιστανικής καταγωγής άνδρα έξω από ένα μαγαζί και μου είπε ότι θα το βρει. Σε τρεις μέρες δώσαμε ραντεβού και μου το έφερε. Τον ρώτησα αν μπορούσε να μου βρει κάποιον να μου κάνει μια δουλειά, χωρίς να του πω λεπτομέρειες και θα πληρωθεί. Μου έδωσε το τηλέφωνο του Πακιστανού αλλά δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω. Όταν πήρα το υγρό το μετάγγισα σε ένα μεταλλικό ποτήρι, όχι ένα λίτρο, γιατί θα χρειαζόμουν τεράστιο δοχείο και θα το έβλεπε η Ιωάννα. Ήταν 300 με 500 ml με καπάκι μπλε. Το οξύ το προμηθεύτηκα το Φεβρουαρίο του 2020. Πήγα σε ένα κατάστημα βρήκα ένα Πακιστανό απ' έξω, μου παρέδωσε ένα βαρύ μπουκάλι μου ζήτησε 18 ευρώ και έδωσα 40. Ήταν ένα μπουκάλι λευκό, σκληρό πλαστικό με μπλε καπάκι».
21°
