Σωφρονιστικοί: Ο Κορυδαλλός έπιασε πάτο

Οι φυλακές του Κορυδαλλού έχουν πιάσει πάτο, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος. Με αφορμή κάποιες μετακινήσεις από τον Κορυδαλλό, η Ομοσπονδία αφήνει αιχμές για ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς που θέλησαν, έτσι, να αποφύγουν τις ευθύνες τους. Σημειώνει ακόμη ότι δεν υπάρχουν υπεύθυνος και ειλικρινής πολιτικός σχεδιασμός, σαφής στρατηγική και έντιμη υποστήριξη στους εργαζόμενους.

Η ανακοίνωση των σωφρονιστικών αναλυτικά:

Λίγο πριν,  «…γίνουμε μαλλιά κουβάρια», όπως χαρακτηριστικά καταλήγει ένα από τα πιο γνωστά αποφθέγματα της φυλακής, ήρθαν οι τελευταίες μετακινήσεις κάποιων στελεχών της Δ.Φ. Κορυδαλλού και ο καθένας μας προσπαθεί να τις ερμηνεύσει.

Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, αν εξαιρέσουμε κάποιους ελάχιστους ομοτράπεζους κάποιων εκ των στελεχών, ουδείς άλλος συνάδελφος τις είδε αρνητικά.  Μερικοί μάλιστα τις εξέλαβαν ως Θεία φώτιση και ύστατη κίνηση σωτηρίας.

Είναι όμως έτσι;  Όχι. Δεν αρκούν οι μετακινήσεις  για να αντιμετωπιστούν τέτοιας μορφής προβλήματα. Χωρίς υπεύθυνο και ειλικρινή πολιτικό σχεδιασμό, σαφή στρατηγική και έντιμη υποστήριξη στους εργαζόμενους, κανείς δεν μπορεί να προσδοκά θετικά αποτελέσματα και αυτά απουσιάζουν όλα.

Αρκετές φυλακές έχουν προβλήματα. Σε μερικές λόγω της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί στη χώρα, κάποια λίγο έως πολύ ήταν αναμενόμενα και άλλα όχι. Η κατάντια όμως στην οποία έχει περιπέσει η Δ.Φ.Κ. έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Η μητρόπολη των Ελληνικών Φυλακών εδώ και καιρό έχει πιάσει πάτο.

Ως πάτο, εμείς ορίζουμε το απόλυτο εκείνο σημείο που η ενοχή  συναντιέται και σφιχταγκαλιάζεται με την ανοχή. Εκεί που οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί με την δράση τους, δίνουν τον απόλυτο ορισμό της συνέργειας και της συνευθύνης.

Με τους ηθικούς αυτουργούς κατά τεκμήριο πιο έξυπνους από τους φυσικούς αυτουργούς, ήμασταν σίγουροι ότι λίγο πριν τον καταλογισμό ευθυνών, οι πρώτοι θα επιχειρούσαν με μετακινήσεις της τελευταίας  στιγμής να αποδράσουν από τις δικές τους. Αυτό άλλωστε έψαχναν τους  4 – 5 τελευταίους μήνες ρισκάροντας και παρακολουθώντας την κατάντια.  Κοντολογίς, χρήσιμοι Ηλίθιοι και πρόθυμοι  Δήμιοι, μας θύμισαν το ανέκδοτο με την πρόθυμη…. και τον φορτηγατζή.

Ως εδώ το κατανοούμε, το να παρουσιάζονται όμως κάποια πρόσκαιρα και εξ υιοθεσίας ορφανά τους ως αδικημένοι, διωκόμενοι, θύματα παλαιών ή τι άλλων συστημάτων, ακόμα και ως Ήρωες, πάει πολύ. Για όσους ενδεχομένως συνεχίσουν να επιμένουν στο σενάριο αυτό η συνέχεια επί της οθόνης.

Ήρωες ωστόσο είναι η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων που επί τόσο καιρό απροστάτευτοι και εγκαταλελειμμένοι διατηρώντας τον αυτοσεβασμό τους αντιστάθηκαν, με κόστος είναι η αλήθεια, στην κατρακύλα και συνέχισαν να προσφέρουν εύορκα τις υπηρεσίες τους.

Ήρωες επίσης, όπως έχουν εξελιχτεί τα πράγματα, είναι και τα στελέχη εκείνα που η εντιμότητα, η ικανότητα μα κυρίως  η αυξημένη αίσθηση καθήκοντος που διαθέτουν και εμείς τους γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά, τους οδήγησαν να δεχτούν να κάτσουν σε αυτές τις ηλεκτρικές καρέκλες.

Τους συγχαίρουμε, τους  ευχαριστούμε για αυτό και είμαστε σίγουροι ότι με τον καιρό θα καταφέρουν να ενώσουν, να εμπνεύσουν τους συναδέλφους και να βγάλουν από την πρίζα τις καρέκλες τους χωρίς να χρειαστεί να κοπεί το φως.

ΥΓ1: Φως, περισσότερο φως.

ΥΓ2: Ο προσδιορισμός των γενεσιουργών αιτιών είναι πράξη στοιχειώδους πολιτικού θάρρους

ΥΓ3: Θάρρος λοιπόν και θα δούμε.