Επίθεση με μπογιές πραγματοποίησαν μέλη του Ρουβίκωνα στη γαλλική πρεσβεία και το γαλλικό προξενείο, το απόγευμα του Σαββάτου.
Στο κείμενο που ανήρτησαν στην ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου μιλούν για την εμπλοκή της Γαλλίας στον βομβαρδισμό της Συρίας
«Η Γαλλία αναδεικνύεται, ξανά, σε μία ισχυρή περιφερειακή, ιμπεριαλιστική δύναμη που θέλει και μπορεί να έχει έμπρακτη επιρροή στο Ευρασιατικό πεδίο», σημειώνουν ενώ στη συνέχεια αναφέρουν ότι «πρόσφατα , το γαλλικό κράτος έκλεισε συμφωνία πώλησης όπλων αξία 18 δις. στη Σ.Αραβία (που θα καταλήξουν,είτε στο έγκλημα της Υεμένης, είτε στα συριακά μέτωπα) εισπράττοντας το αντάλλαγμα για την συνεργασία των δύο περιφερειακών ιμπεριαλισμών, τόσο σε διεθνείς οργανισμούς (πχ η Γαλλία πρακτορεύει τα σαουδαραβικά συμφέροντα στον ΟΗΕ και το συμβούλιο ασφαλείας) όσο και γεωπολιτικά, στο Μαγκρέμπ, τον Λίβανο και τώρα και στην Συρία.
Ο γαλλικός στόλος συμμετείχε στον πρόσφατο βομβαρδισμό της Συρίας, ενώ έχει σχεδόν ανακοινωθεί η ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων πλάι στις ΗΠΑ σε συριακό έδαφος».
Η ανάρτηση για την επίθεση
Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τις βεβαιότητές μας για το πώς διαμορφώνονται οι παγκόσμιες ισορροπίες. Αν ο ψυχρός πόλεμος και τα δύο μεγάλα παγκόσμια μπλοκ είναι, σε εποχές συμπυκνωμένου ιστορικού χρόνου, μια "αρχαία" αφήγηση, ο μονοπολικός κόσμος που τον διαδέχθηκε, αυτός της κυριαρχίας του ευρωατλαντικού μπλοκ και της παγκοσμιοποίησης είναι επίσης μια ξεπερασμένη ιστορία.
Σήμερα στο τραπέζι της ισχύος κάθονται πολλοί παίχτες κι ο καθένας τους έχει μερικά καλά χαρτιά στο μανίκι. Η Γαλλία αναδεικνύεται, ξανά, σε μία ισχυρή περιφερειακή, ιμπεριαλιστική δύναμη που θέλει και μπορεί να έχει έμπρακτη επιρροή στο Ευρασιατικό πεδίο. Έχοντας ως πλάτες την λυκοσυμμαχία του Γαλλογερμανικού άξονα στην ΕΕ, αλλά και το ΝΑΤΟ και εργαλεία το "υποδειγματικά" οργανωμένο και με αυτοσυνείδηση βαθύ κράτος της, την αποτελεσματική διπλωματία με την παγκόσμια οπτική και τις υπόγειες διασυνδέσεις, την μεγάλη πολεμική της βιομηχανία καθώς και την επιθετική εθνική αστική τάξη της, η γαλλική εξουσία είναι ήδη στην πορεία ιμπεριαλιστική επέκτασης.
Πρόσφατα , το γαλλικό κράτος έκλεισε συμφωνία πώλησης όπλων αξία 18 δις. στη Σ.Αραβία (που θα καταλήξουν,είτε στο έγκλημα της Υεμένης, είτε στα συριακά μέτωπα) εισπράττοντας το αντάλλαγμα για την συνεργασία των δύο περιφερειακών ιμπεριαλισμών, τόσο σε διεθνείς οργανισμούς (πχ η Γαλλία πρακτορεύει τα σαουδαραβικά συμφέροντα στον ΟΗΕ και το συμβούλιο ασφαλείας) όσο και γεωπολιτικά, στο Μαγκρέμπ, τον Λίβανο και τώρα και στην Συρία.
Ο γαλλικός στόλος συμμετείχε στον πρόσφατο βομβαρδισμό της Συρίας, ενώ έχει σχεδόν ανακοινωθεί η ανάπτυξη χερσαίων δυνάμεων πλάι στις ΗΠΑ σε συριακό έδαφος. Λίγα χρόνια πριν, ο γαλλικός στρατός βομβάρδιζε την Λιβύη και τις δυνάμεις του δικτάτορα Καντάφι, ο οποίος χρηματοδοτούσε παράνομα το κόμμα του Γάλλου πρωθυπουργού. Γαλλικές εταιρείες είναι στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην ανατολική μεσόγειο και την Κυπριακή ΑΟΖ. H Γαλλία δίνει υποστήριξη στο Ελληνικό κράτος στον πρόσφατο σκυλοκαυγά με το Τουρκικό και πουλάει φρεγάτες, κάτι που έκανε και επί κυβέρνησης Καραμανλή, όταν κάλυψε το Ελληνικό κράτος στο βέτο του στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι πουλώντας και πάλι φρεγάτες.
Σε επικοινωνιακό επίπεδο τουλάχιστον ,ο γαλλικός ιμπεριαλισμός έχει ξεπεράσει τον γερμανικό και επιχειρεί να αναδειχθεί ως ο δεύτερος κυρίαρχος πόλος μετά τις ΗΠΑ, σε μια όλο και πιο αδύναμη ευρωατλαντική συμμαχία.
Τι σημαίνει για εμάς αυτό; Σημαίνει ότι άλλο ένα σαρκοφάγο ήρθε στη γειτονιά του κόσμου που ζούμε και θέλει να φάει. Σημαίνει ότι το χάος μεγαλώνει και ο πόλεμος πλησιάζει περισσότερο.
Σημαίνει και άλλα.
Ο νέος αναβαθμισμένος διεθνής ρόλος που διεκδικεί η γαλλική εξουσία έχει και το καθρέφτισμά της στο εσωτερικό της. Ο τραπεζίτης Μακρόν, που σημειολογικά συμπυκνώνει την αρμονία συμφερόντων ανάμεσα στο κράτος και το κεφάλαιο, επιχειρεί να εισάγει φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και απειλεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του γαλλικού κοινωνικού κράτους. Έναν χαρακτήρα με παγκόσμιο συμβολικό κύρος. Το μεγάλο γαλλικό πατερναλιστικό δημόσιο που επιβάλλει το κράτος ως δήθεν αντικειμενικό διαμεσολαβητή της ταξικής πάλης, μεταμορφώνεται κι αυτό σε ένα παγκόσμιο μήνυμα νέας επέκτασης της φιλελεύθερης αντικοινωνικής ατζέντας. Η ωμή καταστολή των σημείων του αγώνα το συνοδεύει. Βλέπουμε την κρατική βαρβαρότητα να επεκτείνεται με την στρατιωτικοποίηση της καταστολής με πρόσχημα την ισλαμική τρομοκρατία, βλέπουμε την κρατική βία κατά των προσφύγων στην ζούγκλα του Καλαί, βλέπουμε την μαζική επίθεση στην κομμούνα του ZAD, το ξύλο στις εργατικές πορείες...
Συνολικά η γαλλική εξουσία εκπέμπει ένα μήνυμα πολεμικών επεμβάσεων, εξοπλισμών, φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων και καταστολής.
Από την άλλη, ο κόσμος του αγώνα στη Γαλλία δίνει τη δική του μάχη. Μεγάλες απεργίες έχουν ήδη ξεσπάσει που η επιτυχία τους, αν και υποθηκευμένη από τον κυρίαρχο καθεστωτικό συνδικαλισμό, θα κρίνει πολλά. Η αντίσταση στην ZAD συνεχίζεται, το πεζοδρόμιο γεμίζει ξανά.
Δεν υπάρχει μία Ελλάδα, μία Τουρκία, πολύ περισσότερο δεν υπάρχει μία Γαλλία. Εμείς στεκόμαστε στο πλευρό της Γαλλίας που αγωνίζεται, της σημερινής συνέχειας των αβράκωτων, της παρισινής κομμούνας, των εξεγερμένων αναρχικών, του άγριου συνδικαλισμού, του διεθνισμού, του καταφυγίου για κάθε διωκόμενο στον κόσμο, του Γαλλικού Μάη.
Στεκόμαστε από την άλλη ως εχθροί στην αποικιοκρατική Γαλλία, στην Γαλλία του Θίερσου, των αντιαναρχικών νόμων, στη Γαλλία του Ντε Γκωλ και του ΟΑΣ, στη Γαλλία που βομβαρδίζει στη Συρία, που θέλει το δικό της μερίδιο παγκόσμιας κυριαρχίας.
Ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλισμών, για την κοινότητα των καταπιεσμένων.
17°
