Το TEDx Athens 2016που διοργανώνεται στο Παλλάς στις 6 Φεβρουαρίου έχει κεντρικό θέμα Origins-Αφετηρίες και καταπιάνεται με τις ρίζες μας, την προέλευση του κόσμου που ζούμε, τα στερεότυπα της καθημερινότητας, τα σημεία που σημαδεύουν ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία. Είναι οι καταβολές μας, τα ήθη και τα έθιμα μας, αυτά που καθορίζουν το ποιοι είμαστε; Είναι οι ρίζες μας και η προέλευση του κόσμου που ζούμε, παράγοντες που επηρεάζουν τις επιλογές μας; Ποια είναι αυτά τα προσδιοριστικά σημεία που σημαδεύουν ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία; «Αν γίνουμε αυτό που πραγματικά είμαστε, τότε μόνο μπορούμε να διασκεδάσουμε με τη φύση μας αλλά και να ονειρευτούμε το μέλλον μας» μας λέει ο δραστήριος και πάντα ανήσυχος Γιώργος Πίττας.
H ομιλία σου, στο ΤEDx Athens 2016 με θεμα Origins έχει τίτλο «Στην αναζήτηση της χαμένης ταυτότητας το καιρό της παγκοσμιοποίησης». Τι θέλεις να πεις ακριβώς μ’ αυτό;
Με δυό κουβέντες η ιδέα είναι η συγκρότηση μιας σύγχρονης ταυτότητας στη σημερινή παγκόσμια πραγματικότητα. Γι’ αυτό, επιχειρώ να συνδέσω την αυτογνωσία και την αναζήτηση του εαυτού -μέσα από μνήμες και προσωπικές ιστορίες- με την αναγνώριση των αυθεντικών αξιών του τόπου. Αυτά είναι που μας διαμόρφωσαν, και αυτά θα μας απογειώσουν, εάν τα βρούμε και τα πιστέψουμε.
Και σαν ατάκα θα το έλεγα: Γίνε αυτό που είσαι, απόλαυσέ το κι αν μπορείς αξιοποίησέ το.
Εικόνες, κουβέντες, μυρωδιές… Η παιδική ηλικία –λένε- είναι η «πατρίδα», οι ρίζες του κάθε ανθρώπου. Πιστεύεις ότι αυτή ακριβώς η «αρχή της ζωής μας» είναι η περίοδος που μας καθορίζει σε πολλά από όσα αποφασίζουμε και κάνουμε μεγάλοι;
Ναι, στην ηλικία αυτή εγγράφονται οι παραστάσεις που θα γίνουν αναφορές αξιών στην υπόλοιπη ζωή μας, αλλά δημιουργούνται και τα τραύματα τα οποία θα παλεύουμε αδιάκοπα για να επουλώσουμε. Και η δημιουργία είναι η καλύτερη θεραπεία.
Πως είναι να κάνεις στροφή στα επαγγελματικά σου και να καταπιάνεσαι με κάτι τελείως διαφορετικό; Εσύ από αλλού ξεκίνησες και τώρα αλλού τραβάς…
Ναι όπως λέει και το τραγούδι «γι’ αλλού εμείς τραβήξαμε και αλλού η ζωή μας πάει». Η πρώτη μου δραστηριότητα με το έπιπλο και το Νέο Κατοικείν αφορούσε εκκρεμότητες ζωής σε σχέση με το οικογενειακό επαγγελματικό παρελθόν. Από εκεί και πέρα το ξενοδοχείο στις Λεύκες, η συγγραφική μου δραστηριότητα, η δράση μου στο Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος και η ανάδειξη της Ελληνικής Γαστρονομίας έχουν μία αλληλουχία. Αν παρατηρήσεις, σ’ όλα όσα έκανα υπάρχει μιά σταθερά. Η αγάπη για τον τόπο, η ανάγκη για αυτογνωσία, η αναζήτηση των οrigins.
Το πρόγραμμα του Ξ.Ε.Ε για το Ελληνικό Πρωινό γνωρίζει σήμερα απήχηση μεταξύ των ξενοδόχων; Οι ξένοι πως το αντιμετωπίζουν;
Oι Ελληνες θεώρησαν ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό, την κατανάλωση προϊόντων, υπηρεσιών και συμβόλων της Δύσης, ενώ το ζητούμενο ήταν η παραγωγή δομών που θα παρήγαν δικά μας αντίστοιχα προϊόντα, υπηρεσίες και σύμβολα. Να φτιάξουμε δηλαδή τυριά και αλλαντικά που να αποκτήσουν ποιότητα και φήμη και όχι να κάνουμε την παρμεζάνα και το προσούτο σύμβολα της κοινωνίας μας και της ευμάρειάς μας.Yποτιμήσαμε την γαστρονομική μας κληρονομιά έως και ντρεπόμασταν για αυτήν.
Επιπλέον ο αγώνας των περισσότερων ξενοδοχείων επικεντρώνονταν στον ανταγωνισμό στη βάση του χαμηλότερου κόστος, και όχι στον ανταγωνισμό για μιά καλύτερη ποιότητα, για την προσέλκυση ποιοτικότερης πελατείας και στη καλύτερη σχέση αξίας με κόστος. Τώρα όλα αυτά αλλάζουν και το Ελληνικό Πρωινό είναι μια επιτυχής προσπάθεια να αλλάξουμε το κλίμα.
Σε αυτό, εκτός των δικών μας προσπαθειών, συμβάλει και η ζήτηση. Από τους ξένους επισκέπτες όσο πάνε και πυκνώνουν αυτοί που νοιάζονται για ιδιαίτερες γαστρονομικές εμπειρίες, για τη γνωριμία των τόπων, των προϊόντων και των γεύσεων. Ο ποιοτικός τουρισμός είναι το μεγάλο αιτούμενο και εδώ πρέπει να δώσουμε εξετάσεις.
Πιστεύεις πως η Ελλάδα με την κουζίνα της θα μπορούσε να κάνει διεθνή καριέρα; Πολλές άλλες χώρες το έχουν επιτύχει. Η Γαλλία παλιότερα και πάντα, η Ιταλία, η Ισπανία, αλλά και πιο πρόσφατα η Ταϊλάνδη, το Περού. Κι αν ναι, θα πρέπει να κρατηθεί γερά από τις ρίζες της ή να παρουσιάσει ένα νέο, πιο σύγχρονο πρόσωπο;
H Eλληνική κουζίνα κάποια στιγμή θα κάνει διεθνή καριέρα. Δεν αρκεί όμως να γίνονται κάποιες μεμονωμένες κινήσεις μικρής η μεγάλης εμβέλειας. Γιατί οι δράσεις κορυφής πρέπει να συνοδεύονται και από τη βάση...Τι εστιατόρια αντιπροσωπεύουν τη χώρα μας στο εξωτερικό, τι γαστρονομία προσφέρουμε στην ελληνική επικράτεια; Aπό εκεί και πέρα βεβαίως μπορεί να υπάρχουν πολλά επίπεδα ελληνικής κουζίνας (τοπικές κουζίνες, εθνικά στερεότυπα, νέα ελληνική κουζίνα) αρκεί να τα χαρακτηρίζει η ποιότητα, η εμμονή σε ελληνικές πρώτες ύλες και στις ελληνικές γαστρονομικές παραδόσεις όπως διαμορφώθηκαν επί αιώνες.
Τι θα συμβούλευες έναν νέο επιχειρηματία που τώρα ξεκινάει;
Πριν ασχοληθεί με το «φαίνεσθαι» να ασχοληθεί με το «είναι». Να βασανισθεί να βρει το περιεχόμενο της δράσης του και μετά ν’ ασχοληθεί με το πακετάρισμα. Και μετά να μάθει να συνεργάζεται και να θεωρεί ότι οι συνέργειες νέων δημιουργών απελευθερώνουν μιά τεράστια δυναμική.
Ποια είναι η γεύση της παιδικής σου ηλικίας;
Από πλευράς γαστριμαργικής οι πατάτες τηγανητές βουτηγμένες σε αυγά μάτια. Όσον αφορά τη γεύσης ζωής, δεν ξεχνώ ποτέ τον πρόσφυγα παππού μου, που μου μαθε στην πράξη, ότι αρχοντιά είναι να εισαι ευχαριστημένος μ’ αυτό που είσαι κι όχι μ’ αυτό που έχεις. Και τα δυό είχαν μεγάλη επίγευση στη ζωή μου.
Αποφάσισα να φτιάξω μιά ιστοσελίδα που να περιλαμβάνει αφ’ ενός το υλικό όλων των βιβλίων μου και αφ’ ετέρου όλο το νέο υλικό από τις πρόσφατες αναζητήσεις μου και μάλιστα, εκτός των ελληνικών, να έχει μεταφράσεις, στα αγγλικά και τα γαλλικά, ώστε να μπορούν να το απολαύσουν και οι ξένοι επισκέπτες της χώρας μας.
Στόχος του greekgastronomyguide.gr είναι να καταγραφούν όλες οι αξίες που διαμορφώνουν τον γαστρονομικό κόσμο κάθε περιοχής. Τόποι και τοπία, ιστορία και παράδοση, προϊόντα και παραγωγοί, καφενεία και ταβέρνες, εδέσματα και τοπικές κουζίνες, πανηγύρια και τελετουργίες ζωντανεύουν ένα ψηφιδωτό που αλλάζει το νόημα της γαστρονομίας από μια γαστριμαργική εμπειρία και την καθιστά μια ενότητα ζωής.
Πίσω από όλες τις πτυχές του γαστρονομικού μας πολιτισμού –παρ’ ότι μερικές φορές έχουν εκφραστεί σε μορφές φορκλόρ ή ακόμα και κιτς- κρύβονται τα δαιμόνια της χώρας μας και η ψυχή κάθε τόπου. Κι αυτά θέλω να ανακαλύψω και να προβάλω.
14°
