Σαν σήμερα: Ο Τζακ ο αντεροβγάλτης αρχίζει τη δράση του

Ας επιστρέψουμε στο μακρινό 1888. Σαν σήμερα, στις 31 Αυγούστου, εντοπίζεται το πτώμα της Mary Ann Nichols. Είναι το πρώτο θύμα του Τζακ του Αντεροβγάλτη, του άνδρα που στοίχειωσε το Ουάιτσάπελ του Λονδίνου στα τέλη του 19ου αιώνα και η πραγματική του ταυτότητα παραμένει μέχρις τις ημέρες μας άγνωστη. Μπορεί να ακολούθησαν οι δολοφονίες ακόμη τεσσάρων γυναικών, όμως, ο ύποπτος δεν βρέθηκε ποτέ στα χέρια των αρχών. 

Πώς προέκυψε, όμως, το ψευδώνυμο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης»; Πριν δώσουμε την απάντηση, θα πρέπει να δώσουμε κάποια στοιχεία για το Λονδίνο του 1888. Όπως διαβάζουμε στο History, στη βικτοριανή Αγγλία, το East End του Λονδίνου ήταν μια γεμάτη φτωχογειτονιά που κατοικούνταν από σχεδόν ένα εκατομμύριο από τους φτωχότερους πολίτες της πόλης. Πολλές γυναίκες αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην πορνεία, και το 1888 υπολογίζεται ότι υπήρχαν περισσότερες από 1.000 ιερόδουλες στο Whitechapel. Εκείνο το καλοκαίρι, ένας κατά συρροή δολοφόνος άρχισε να στοχεύει αυτές τις καταπιεσμένες γυναίκες. Στις 8 Σεπτεμβρίου, ο δολοφόνος πήρε το δεύτερο θύμα του, την Annie Chapman, και στις 30 Σεπτεμβρίου δύο ακόμη ιερόδουλες - η Liz Stride και η Kate Eddowes - δολοφονήθηκαν το ίδιο βράδυ. 

Τζακ ο Αντεροβγάλτης: Ο συγκεκριμένος τρόπος δράσης και οι επιστολές

Ο δολοφόνος δρούσε με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο. Πλησίαζε γυναίκες και παριστάνοντας ότι θα τις πλήρωνε για να κάνουν σεξ, τις παρέσερνε σε κάποιον απομονωμένο δρόμο ή πλατεία, και τους έκοβε τον λαιμό. Όσο τις έβλεπε να πεθαίνουν, τους κάρφωνε με το ίδιο μαχαίρι σε διάφορα σημεία του σώματος. Οι αστυνομικές αρχές της εποχής δεν είχαν τα τεχνολογικά και ανακριτικά μέσα για να φτάσουν στον δολοφόνο και γρήγορα επιστολές που έφταναν (και) στον Τύπο, δήθεν ότι είχαν γραφτεί από τον δράστη, αποδεικνύονταν απάτη. 

Όμως, δύο επιστολές, οι οποίες εκτιμάται ότι γράφτηκαν από το ίδιο πρόσωπο, και έδιναν στοιχεία για τα εγκλήματα που θα μπορούσε να γνώριζε μόνο ο δολοφόνος και η αστυνομία, έδειξαν ότι γράφτηκαν από τον εγκληματία. Το άτομο που συνέταξε τις επιστολές υπέγραφε ως «Τζακ ο Αντεροβγαλτης». Έτσι γεννήθηκε το δημοφιλές ψευδώνυμο του κατά συρροή δολοφόνου. 

Το τελευταίο θύμα του Τζακ του Αντεροβγάλτη δολοφονήθηκε στις 7 Νοεμβρίου και ήταν η ιρλανδικής καταγωγής Mary Kelly, η οποία εκπορνευόταν περιστασιακά. Λέγεται ότι ο δολοφόνος είχε ακρωτηριάσει φρικτά τη γυναίκα. Η υπόθεση του Τζακ του Αντεροβγάλτη έκλεισε 4 χρόνια μετά, αφού καμία νέα δολοφονία με τα ίδια χαρακτηριστικά δεν καταγράφηκε ξανά.

Ποιος ήταν τέλος πάντων ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης

Η τρισεγγονή ενός Βρετανού αστυνομικού, ο οποίος είχε ερευνήσει την υπόθεση του Τζακ του Αντεροβγάλτη, υποστηρίζει ότι ανακάλυψε την ταυτότητα του κατά συρροή δολοφόνου ιερόδουλων. Καθώς ποτέ δεν συνελήφθη κανένας για τους φόνους, υποψίες είχαν εκφραστεί κατά καιρούς για δεκάδες ανθρώπους, ακόμη και για μέλη της βασιλικής οικογένειας ή για πρωθυπουργούς του Ηνωμένου Βασιλείου. Στο βιβλίο της, η Σάρα Μπαξ Χόρτον, απόγονος ενός αστυνομικού που συμμετείχε ενεργά στις έρευνες, κατονομάζει ως δράστη τον Χάιαμ Χάιαμς, βασιζόμενη στις περιγραφές των μαρτύρων.

Μιλώντας στην εφημερίδα Sunday Telegraph, είπε ότι είναι η πρώτη φορά που κατονομάζεται ο Χάιαμς, ένας επιληπτικός και αλκοολικός κατασκευαστής πούρων, ο οποίος είχε νοσηλευτεί πολλές φορές σε άσυλο. Ο Χάιαμς τραυματίστηκε σε ένα ατύχημα, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κατάστασή του και δεν μπορούσε πλέον να εργαστεί. Σύμφωνα με τη συγγραφέα, κακοποιούσε συχνά τη σύζυγό του, πιστεύοντας ότι εκείνη τον απατούσε. Συνελήφθη όταν επιτέθηκε στη σύζυγό του αλλά και στη μητέρα του με έναν μπαλτά. Οι μάρτυρες περιέγραφαν έναν άνδρα ηλικίας περίπου 30 ετών με άκαμπτο χέρι και λυγισμένα γόνατα. Η συγγραφέας βρήκε ιατρικά στοιχεία που αναφέρουν ότι ο Χάιαμ Χάιαμς, ο οποίος το 1888 ήταν 35 ετών, λόγω του τραύματός του δεν μπορούσε να λυγίσει ή να τεντώσει το αριστερό του χέρι. Είχε επίσης κάποιο πρόβλημα στα γόνατα και υπέφερε από σοβαρή μορφή επιληψίας, με πολύ συχνές κρίσεις. Τα ιατρικά δεδομένα που συνέλεξε η Μπαξ Χόρτον από πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα και άσυλα υποδηλώνουν ότι η σωματική και διανοητική επιδείνωσή του Χάιαμς συμπίπτει με την περίοδο των φόνων.

Η συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτή η επιδείνωση της ψυχικής υγείας του, σε συνδυασμό με τον αλκοολισμό του, τον οδήγησαν στον φόνο. Οι δολοφονίες σταμάτησαν στα τέλη του 1888, περίπου την ίδια περίοδο που η αστυνομία συνέλαβε τον Χάιαμς ως «φρενοβλαβή περιπλανώμενο». Τον επόμενο χρόνο στάλθηκε στο ψυχιατρικό άσυλο Κόλνεϊ Χατς, στο βόρειο Λονδίνο. Ο Πολ Μπεγκ, ένας συγγραφέας που έχει ειδικευτεί στην ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη, είπε ότι στηρίζει τη θέση της Μπαξ Χόρτον, την οποία χαρακτήρισε «καλά τεκμηριωμένη» και «καλογραμμένη». Το 2014 ένας άλλος συγγραφέας-επιχειρηματίας, ο Ράσελ Έντουαρντς, συμπέρανε ότι ο δράστης των εγκλημάτων ήταν ο Άαρον Κοσμίνσκι, ένας Εβραίος μετανάστης από την Πολωνία, που εργαζόταν ως κουρέας και είχε θεωρηθεί ύποπτος εκείνη την εποχή. Η υπόθεσή του, που βασιζόταν σε αναλύσεις DNA, αμφισβητήθηκε.

Η επιστολή του Τζακ του Αντεροβγάλτη «από την Κόλαση»

Όσο ο ένας φόνος διαδεχόταν τον άλλο, Αστυνομία και εφημερίδες δέχονταν χιλιάδες γράμματα, τα περισσότερα εκ των οποίων θεωρήθηκαν άσχετα με την υπόθεση και αγνοήθηκαν. 

Το γράμμα γνωστό ως «Αγαπητό Αφεντικό (Dear boss) γράφτηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1888, ταχυδρομήθηκε και παρελήφθη στις 27 από το Κεντρικό Πρακτορείο ειδήσεων ενώ προωθήθηκε στη Σκότλαντ Γιάρντ στις 29 του ίδιου μήνα. Ένα από τα θύμα εντοπίστηκε λίγες ημέρες μετά την αποστολή του γράμματος, το οποίο περιείχε τμήμα από το αυτί της γυναίκας. Στο γράμμα περιλαμβανόταν η φράση «θα κουτσουρέψω το αυτί της κυρίας». Η Αστυνομία δημοσίευσε το γράμμα την πρώτη του Οκτώβρη σε περίπτωση που κάποιος αναγνώριζε τον γραφικό χαρακτήρα, αλλά η προσπάθεια δεν απέδωσε. Το ψευδώνυμο «Τζακ ο Αντεροβγάλτης» πρωτοχρησιμοποιήθηκε σε αυτό το γράμμα. Οι αστυνομικοί αργότερα ισχυρίστηκαν ότι το γράμμα ήταν ψεύτικο και το είχε γράψει κάποιος τοπικός δημοσιογράφος. 

Το καρτ-ποστάλ με τίτλο «Ο σκανδαλιάρης Τζακ» (saucy Jack) ταχυδρομημένο την πρώτη Οκτώβρη του 1888 προς το κεντρικό πρακτορείο ειδήσεων, είχε γραφικό χαρακτήρα παρόμοιο με το προηγούμενο γράμμα. Αναφέρει πως τα δύο θύματα — η Στράιντ και η Ήντοους — είχαν δολοφονηθεί πολύ κοντά το ένα με το άλλο: «διπλό το χτύπημα αυτή τη φορά». Και σε αυτήν την περίπτωση, οι αστυνομικοί είπαν πώς ο ίδιος δημοσιογράφος που είχε γράψει και το γράμμα προς το αγαπημένο αφεντικό, είχε γράψει και αυτό.

«Το γράμμα του Λασκ» (Lusk's letter) είναι μία ακόμη γνωστή επιστολή για την υπόθεση του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Ταχυδρομήθηκε στις 15 Οκτώβρη 1888 και αποδέκτης του ήταν ο George Lusk, ο οποίος το παρέλαβε στις 16 του ίδιου μήνα. Ο Lusk άνοιξε ένα μικρό κουτί, όπου μέσα βρήκε ένα ανθρώπινο νεφρό, που είχε διατηρηθεί σε αιθανόλη, όπως είπε αργότερα ένας γιατρός. Ένα από τα νεφρά της Eddowes πράγματι είχε αφαιρεθεί από τον δολοφόνο. Αυτός που έγραψε το γράμμα ισχυρίζεται πως είχε τηγανίσει και φάει το άλλο νεφρό. Σχετικά με το αν το νεφρό ανήκε όντως στην Eddowes ή ήταν απλά μια κακόγουστη μακάβρια φάρσα υπάρχουν μέχρι και σήμερα διαφωνίες. 

H ιστορία του «Τζακ του Αντεροβγάλτη» και των «Φόνων του Γουαϊτσάπελ» από «Το Κουτί της Πανδώρας» (1929), του Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ και από τον συγγραφέα, Ουίλιαμ Μπάροουζ ως τις κλασικές τηλεοπτικές σειρές μυστηρίου, «Η Ζώνη του Λυκόφωτος» (1959-1964) και «The Outer Limits» (1963-1965), η υπόθεση του κατά συρροή δολοφόνου συνέχισε και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δίνει καλλιτεχνική έμπνευση.