Η βία στους δρόμους και το επαναστατικό της άλλοθι

Οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς στη Γαλλία δεν είχαν φέτος την αιχμή του 2023 όταν οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονταν για τη μετατόπιση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη. Εξάλλου, απέργησε και κατέβηκε στους δρόμους πολύ μικρότερο ποσοστό εργαζομένων από κάθε άλλη φορά: μεταξύ άλλων, εξαιτίας της βροχής. Κι όμως, 12.000 αστυνομικοί και χωροφύλακες επιστρατεύτηκαν περιμένοντας τις γνωστές και επαναλαμβανόμενες ενέργειες της άκρας αριστεράς και του Μαύρου Μπλοκ. Οι οποίες δεν έλειψαν. Όχι λόγω της κατάστασης στη Γάζα· αλλά λόγω της κατάστασης γενικά.

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ένα σημαντικό ποσοστό Ευρωπαίων στήριζαν τους αντάρτες των πόλεων, οι οποίοι διατηρούσαν στενές σχέσεις με την παλαιστινιακή τρομοκρατία

Η βία και η τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή αλλά και στο κέντρο της Ευρώπης διαιωνίζει το αναπάντητο ερώτημα περί βίας. Στις εξεγέρσεις υπάρχουν δύο σχολές: εκείνη του Αφροαμερικανού αγωνιστή Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που αποκλείει «τον εκφυλισμό των αγώνων στη σωματική βία» και η άλλη του Γάλλου επαναστάτη Ζαν-Πολ Μαρά ο οποίος πίστευε ότι μόνο με τη βία θα απελευθερώνονταν οι λαοί. Προτού δολοφονηθεί στις 13 Ιουλίου του 1793, ο Μαρά πρόλαβε να στείλει κάμποσα άτομα στη λαιμητόμο: το υπόδειγμα επιζεί στη Γαλλία όπου όλα επιτρέπονται αν είσαι με το μέρος του Καλού. Αν όσα κάνει το Μαύρο Μπλοκ στις διαδηλώσεις στη Γαλλία τα έκαναν ομάδες της άκρας δεξιάς, οι «ακτιβιστές» θα βρίσκονταν στη φυλακή και θα είχε αναπτυχθεί λαϊκό κίνημα εναντίον τους. Τώρα όμως που το Μαύρο Μπλοκ εγείρει οικολογικές διεκδικήσεις και συμπαρίσταται στα συνδικάτα ζητώντας την ανατροπή της κυβέρνησης Μακρόν-Αττάλ, είναι με το μέρος του Καλού. Παρόμοιες εκτιμήσεις για τη βία ακούγονται παντού στον κόσμο, στο πέρασμα των δεκαετιών. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ένα σημαντικό ποσοστό Ευρωπαίων στήριζαν, είτε σιωπηρά είτε μεγαλοφώνως, τους αντάρτες των πόλεων, οι οποίοι διατηρούσαν στενές σχέσεις με την παλαιστινιακή τρομοκρατία. Σήμερα, στο φόντο χρόνιων και πολυαίμακτων συγκρούσεων, όπως είναι η ισραηλινο-παλαιστινιακή, εκτυλίσσονται ταραχώδεις διαδηλώσεις, συχνά από ανθρώπους σαν τα μέλη του Μαύρου Μπλοκ, που δεν εκπροσωπούν κανέναν.

Στο Δουβλίνο ακτιβιστές της άκρας δεξιάς και στο Παρίσι ακτιβιστές της άκρας αριστεράς αναδεικνύουν τις διεκδικήσεις τους πετώντας βαριά αντικείμενα σε αστυνομικούς, βρίζοντας, σπάζοντας και καίγοντας. Πρέπει να ξανασκεφτούμε το πρόβλημα της βίας· το αν όντως ισχύει το «δεν μπορείς να φτιάξεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αβγά» κι αν η επιείκεια έναντι των ταραξιών είναι επιθυμητή για τη δημοκρατία. Η ακύρωση της επίσκεψης του βασιλιά Καρόλου στο Παρίσι τον Μάρτιο του 2023 ήταν ενδεικτική: αν και ο Κάρολος είχε επιλέξει το Παρίσι ως πρώτο του εξωτερικό προορισμό ως μονάρχης, οι απεργίες και οι ταραχές, κυρίως το ότι οι αστυνομικοί πόροι στη Γαλλία είναι απορροφημένοι στους λεγόμενους casseurs και στους ισλαμιστές, έθεσαν πρόβλημα ασφαλείας για το βασιλικό ζεύγος. Έτσι, η επίσκεψη στο Παρίσι ακυρώθηκε –το ζεύγος αναμενόταν στο Παρίσι στις 27 Μαρτίου– αλλά όχι το ταξίδι: ο Κάρολος και η Καμίλα άλλαξαν πρόγραμμα, πήγαν στη Γερμανία και, αντί να εξυμνήσουν τις βρετανογαλλικές σχέσεις, εξύμνησαν τις βρετανογερμανικές.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η καλή προαίρεση έναντι του Μαύρου Μπλοκ που εκφράζουν πολλά ευρωπαϊκά ΜΜΕ, τα οποία τονίζουν πως η «βία» προέρχεται από το κράτος κι ότι η βία των δρόμων είναι «αντι-βία»

Ένα μέρος των Ευρωπαίων είναι προσκολλημένο στη βίαιη επανάσταση χαρακτηρίζοντας με θρησκευτικούς όρους τους κατά καιρούς συλληφθέντες σε επεισόδια ή σε αντιπαραθέσεις με την αστυνομία («μάρτυρες», «θυσία» κ.λπ.). Ένα ακραίο παράδειγμα είναι ο Edwy Plenel, πρώην διευθυντής της εφημερίδας Le Monde, εδώ και αρκετά χρόνια διευθυντής του ομίλου Mediapart, ο οποίος το 1972 είχε δηλώσει αλληλέγγυος με τους Παλαιστίνιους τρομοκράτες που στην επιχείρηση «Μαύρος Σεπτέμβρης» είχαν σκοτώσει 11 Ισραηλινούς αθλητές στους Ολυμπιακούς του Μονάχου. (Αργότερα, τα μάζεψε κάπως…) Εξάλλου, ενδιαφέρον παρουσιάζει η καλή προαίρεση έναντι του Μαύρου Μπλοκ που εκφράζουν πολλά ευρωπαϊκά ΜΜΕ, τα οποία τονίζουν πως η «βία» προέρχεται από το κράτος κι ότι η βία των δρόμων είναι «αντι-βία». Κανείς δεν φαίνεται να αναρωτιέται τι ξέρουν οι μπαχαλάκηδες για την οικολογία και για τη σειρά των άλλων προβλημάτων (συντάξεις, μισθούς, μεσανατολικό, ουκρανικό) για τα οποία κατεβαίνουν στον δρόμο με τέτοια προθυμία και πάθος.

Το σύστημα της δικαιοσύνης είναι μεροληπτικό σε όλη την Ευρώπη. Το 2019 το δικαστήριο της Λυόν αθώωσε μέλη του Μαύρου Μπλοκ τα οποία εφορμούσαν σε δημόσια κτίρια και κατέστρεφαν προσωπογραφίες του προέδρου για να διαμαρτυρηθούν για την κλιματική αλλαγή, για το ότι ο Μακρόν δεν κάνει ό,τι απαιτείται. Ο νόμος δεν απευθύνεται σε όλους, απευθύνεται μόνο στους Κακούς. Και σαν μην έφτανε αυτό, εξαιτίας της εκτεταμένης εντυπωσιθηρίας, μέλη του Μαύρου Μπλοκ φιλοξενούνται στα τηλεοπτικά πλατό, πράγμα όχι και τόσο αρνητικό τελικά εφόσον αποκαλύπτεται η γενικευμένη βλακεία και η ψύχωση.

Την Πρωτομαγιά στη Γαλλία έγιναν καμιά 50ριά προσαγωγές για καταστροφή δημόσιας περιουσίας, εμπρησμούς αυτοκινήτων και κάδων σκουπιδιών. Σε κανέναν δεν θα απαγγελθούν κατηγορίες. Του χρόνου πάλι.