Σεισμός Τουρκία - Συρία: Από το Νουρνταχί, το Γκάζιαντεπ και το Καχραμανμαράς στη νότια Τουρκία, ως το Αφρίν στη βορειοανατολική Συρία επιζώντες ξεθάβουν συγγενείς και οικείους από τα ερείπια, ώστε στη συνέχεια να τους θάψουν με τα ίδια τους τα χέρια
Δεν έχει τέλος η δοκιμασία των πληγέντων από τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν την Τουρκία και τη Συρία τη Δευτέρα, με τις ελπίδες για την ανεύρεση επιζώντων να σβήνουν, τις πόλεις να παρουσιάζουν εικόνα ισοπέδωσης και την ανθρωπιστική κρίση να εντείνεται.
Σήμερα Παρασκευή, ο αριθμός των νεκρών στην Τουρκία ανήλθε στους 19.388, σύμφωνα με τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος είπε ότι 77.711 άνθρωποι έχουν τραυματιστεί.
Ο αριθμός των θανάτων στη γειτονική Συρία έχει υπολογιστεί σε 3.377, με τον συνολικό αριθμό των νεκρών να ανέρχεται πλέον σε 22.765.
Οι ρεπόρτερ του Guardian μεταφέρουν μαρτυρίες κατοίκων από τις περιοχές - επίκεντρα του σεισμού. Από το Νουρνταχί, το Γκάζιαντεπ και το Καχραμανμαράς στη νότια Τουρκία, ως το Αφρίν στη βορειοανατολική Συρία και το Γιντίρες, στο βορειοδυτικό τμήμα της χώρας, σκιαγραφούνται εικόνες απόγνωσης, με επιζώντες που ξεθάβουν συγγενείς και οικείους από τα ερείπια, ώστε στη συνέχεια να τους θάψουν με τα ίδια τους τα χέρια.
Αδιάκοπη ροή μαζικών κηδειών στην Τουρκία - Μεταφέρονται φέρετρα από γειτονικές πόλεις
Στο νεκροταφείο του Νουρνταχί στην τουρκική επαρχία Γκάζιαντεπ, στα σύνορα με τη Συρία, σύντομα δεν θα υπάρχει πλέον χώρος για τους νεκρούς. Οι φρεσκοσκαμμένοι τάφοι είναι γεμάτοι με λευκές ταφόπλακες, με μόνο αναγνωριστικό τα κομμάτια σκισμένου υφάσματος που συγκεντρώνονται από τα ρούχα των θυμάτων.
Στον δρόμο έξω, δεκάδες σοροί βρίσκονται στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη σε μια σειρά από φορτηγά, περιμένοντας να ταφούν. Τουλάχιστον πέντε ιμάμηδες έσπευσαν στο Νουρνταχί για να τελέσουν μια αδιάκοπη ροή μαζικών κηδειών, μερικές φορές για έως και δέκα θύματα ταυτόχρονα.
Οι αξιωματούχοι έφεραν φορτία φέρετρων από γειτονικά χωριά και μέχρι την Κωνσταντινούπολη για να παράσχουν έναν τελευταίο χώρο ανάπαυσης για τον συντριπτικό αριθμό των πτωμάτων που έφτασαν στην πόλη.
Πέντε ημέρες μετά τους δύο ισχυρούς σεισμούς που συγκλόνισαν τη νότια Τουρκία, στη χειρότερη φυσική καταστροφή της χώρας εδώ και μια γενιά, ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τους 22.000 και το Νουρνταχί και οι πόλεις στη νότια Τουρκία και τη βόρεια Συρία αποτελούν σκηνικά αποκαλυπτικών εικόνων καταστροφής.
«Σαράντα τοις εκατό των ανθρώπων που ζούσαν σε αυτή την πόλη μπορεί να έχουν χαθεί», είπε ο Σαντίκ Γκιουνές, ιμάμης στο Νουρνταχί. Το σπίτι του ήταν δίπλα στο τζαμί, το οποίο κατέρρευσε. Χωρίς να υπάρχει λατρευτικός χώρος για τις προσευχές τους, οι μαζικές κηδείες στο Νουρνταχί και την υπόλοιπη νότια Τουρκία τελούνται σε εξωτερικούς χώρους.
«Έχω χάσει το μέτρημα των σορών που έχουμε θάψει από τη Δευτέρα», είπε ο Γκιουνές. «Φτιάξαμε μια επέκταση στο νεκροταφείο. Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι κάτω από τα συντρίμμια. Θα θάψουμε και αυτούς μόλις ανακτηθούν. Θάβουμε ακόμη και αργά το βράδυ, με τη συνδρομή πολιτών που έρχονται να μας βοηθήσουν».
Εν αναμονή της άφιξης των ιατροδικαστών και των εισαγγελέων, οι κάτοικοι ορισμένων πόλεων της Τουρκίας στοιβάζουν τους νεκρούς σε γήπεδα ή σε χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων, ώστε να δώσουν στους συγγενείς την ευκαιρία να αναγνωρίσουν γρήγορα τα αγαπημένα τους πρόσωπα, πριν τους χορηγηθεί πιστοποιητικό θανάτου.
Χτενίζουν τα συντρίμμια ενώ οι ελπίδες σβήνουν στην Τουρκία
Στο Καχραμανμαράς, οι υπάλληλοι έκτακτης ανάγκης συνέχισαν να χτενίζουν τα συντρίμμια, βρίσκοντας συχνά μόνο μέλη ανθρώπινων σωμάτων. Μια υπάλληλος έκτακτης ανάγκης περιέγραψε πώς προσπάθησε να αναγνωρίσει ένα κομμένο χέρι, δείχνοντάς το στις οικογένειες που πενθούσαν, με την ελπίδα το χρώμα του εναπομείναντος βερνικιού νυχιών να δώσει ένα όνομα στον νεκρό.
«Εδώ ζούσα», είπε ο Σαντί Γιουκάρ, δείχνοντας το κατεστραμμένο σπίτι του. «Ήταν ένα καινούργιο διαμέρισμα. Αγοράσαμε αυτές τις δύο κατοικίες πριν από μερικές εβδομάδες. Ένα για την οικογένεια και τα παιδιά μου, ένα για τον πατέρα και τη μητέρα μου. Η μητέρα και ο πατέρας μου έμεναν δύο κτίρια μακριά. Υποτίθεται ότι θα μετακόμιζαν στον επάνω όροφο αυτή την εβδομάδα. Βάλαμε τις κουρτίνες με τη μητέρα μου πριν από λίγες μέρες. Μετά τον σεισμό, το σπίτι της μαμάς και του μπαμπά μου κατέρρευσε».
Και πρόσθεσε: «Έσκαψα τα ερείπια με τα χέρια μου και έβγαλα τη μητέρα και τον πατέρα μου. Μετά, έπρεπε να τους θάψω και με τα χέρια μου».
Στην περιοχή Αφρίν στη βορειοανατολική Συρία, επεκτάθηκε ένα νεκροταφείο με αυτοσχέδιους ομαδικούς τάφους. Στη νότια τουρκική πόλη Οσμανίγιε, ένα νεκροταφείο τελείωσε, ενώ έξω από το Καχραμανμαράς, κοντά στο επίκεντρο του σεισμού, ένα αυτοσχέδιο νεκροταφείο ξεχείλισε με τόσα πτώματα, που ξύλινες σανίδες και τσιμεντόλιθοι που συγκεντρώθηκαν από τα συντρίμμια έπρεπε να χρησιμεύσουν ως επιτύμβιες στήλες.
Στο Γιντίρες, στη βορειοδυτική Συρία, μια πόλη γεμάτη ανθρώπους που εκτοπίστηκαν από μια δεκαετία εμφυλίου πολέμου, πρόσφυγες που είχαν επιζήσει από βομβαρδισμούς και επιθέσεις με χημικά αέρια είχαν τρέξει ξανά για να σώσουν τη ζωή τους, καθώς κατέρρεαν κτίρια.
Περισσότερα από 100 κτίρια γεμάτα οικογένειες είχαν μετατραπεί σε ερείπια. «Έμεινα έκπληκτος από τη φρίκη της σκηνής», είπε ο Γιάσερ Αμπού Αμάρ, μέλος της Συριακής Πολιτικής Άμυνας, μιας ομάδας που εργάζεται εδώ και χρόνια για να βγάλει ανθρώπους από τα ερείπια κτιρίων που καταστράφηκαν από αεροπορικές επιδρομές. «Η καταστροφή που έπληξε την πόλη ήταν τρομακτική».
Οι προσπάθειες διάσωσης συνεχίστηκαν σε όλη τη διάρκεια της εβδομάδας, έστω επιβραδυμένες από την έλλειψη μηχανημάτων και βοήθειας. Το Ιντλίμπ παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό κλειστό από τον έξω κόσμο, έως ότου έξι φορτηγά από τα Ηνωμένα Έθνη έφτασαν στην επαρχία την Πέμπτη, παρέχοντας ζωτικής σημασίας αγαθά, ολόκληρες ημέρες μετά τον σεισμό.
Συρία: Εδώ κάποτε υπήρχαν σπίτια, πλέον μόνο τάφοι
Σε όλη τη βόρεια Συρία, οι άνθρωποι που ζουν πλέον σε σκηνές στο χιόνι, άρχισαν να καίνε ό,τι μπορούσαν για να ζεσταθούν. Τα τρόφιμα και άλλα βασικά αγαθά παρέμειναν σπάνια.
«Ο κόσμος μας έχει ξεχάσει», είπε ο Μοχάμεντ Αμπού Χάμζα, ο οποίος είχε εγκαταλείψει τη Γιντίρες, βιώνοντας τον εκτοπισμό για δεύτερη φορά αφότου δραπέτευσε από τη Γούτα με την οικογένειά του.
Σε λίγα σημεία εξακολουθούσαν να βρίσκονταν επιζώντες. Στο Χατάι, ένας 30χρονος άνδρας ανασύρθηκε από τα ερείπια περισσότερες από 100 ώρες μετά τον σεισμό.
Στο δρόμο έξω από το Νουρνταχί, μια ομάδα ανθρώπων στάθηκε γύρω από μια φωτιά, σε μια συγκέντρωση για τον εντοπισμό των τελευταίων επιζώντων. «Πριν από λίγο βγάλαμε ένα μικρό κορίτσι από τα ερείπια», είπε ο Σουλεϊμάν Σαχίν, ένας από τους διασώστες.
Ωστόσο, τα θαύματα ήταν σπάνια. Πολλές οικογένειες είπαν ότι τις πρώτες 24 ώρες μετά τους σεισμούς μπορούσαν να διακρίνουν τις αχνές φωνές των συγγενών τους κάτω από τα συντρίμμια.
Μετά, σιγά σιγά, η σιωπή έπεσε πάνω από τους σωρούς από μπετόν και τούβλα που κάποτε ήταν σπίτια, ενώ τώρα τάφοι.
Ο Θεσσαλονικιός ζωγράφος, που ποτέ δεν έκρυψε πως ο Λαζόγκας είναι μια από τις κύριες αναφορές του, μας μιλά για την ιστορία μιας εικαστικής σύμπλευσης
Επισκεφτήκαμε το πολύτιμο αρχείο της ΕΡΤ, περπατήσαμε ανάμεσα σε ατελείωτους διαδρόμους που διασώζουν ήχους και εικόνες από το 1900 μέχρι σήμερα και μιλήσαμε με τον διευθυντή του, Βασίλη Αλεξόπουλο.
«Όταν το μόνο που σου αφήνουν οι άλλοι φεύγοντας είναι κούτες με υφάσματα και υφαντά, τότε γύρισε σελίδα και μοιράσου τα» είπε ο καλλιτέχνης και το έκανε!
18°
